27 Φεβρουαρίου 2021

Ομάδες ατόμων με αναπηρία στον Καναδά εναντιώνονται στην απελευθέρωση της ευθανασίας

Ομάδες ατόμων με αναπηρία

εναντιώνονται στην απελευθέρωση της ευθανασίας


Ομάδες λόμπι για καναδούς με αναπηρία εργάζονται σκληρά για να «νικήσουν» ένα νομοσχέδιο που διευρύνει το πεδίο εφαρμογής της νομοθεσίας για την ευθανασία.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, παρόλο που ορισμένα άτομα με χρόνια ασθένεια θέλουν «ιατρική βοήθεια σε θάνατο» (MAiD), ενδέχεται να μην είναι επιλέξιμα, επειδή ο θάνατός τους δεν είναι «λογικά προβλέψιμος». Μία νέα πρόταση, το νομοσχέδιο C-7, διατηρεί όλα τα υφιστάμενα κριτήρια επιλεξιμότητας, αλλά καταργεί το κριτήριο της «λογικής προβλεψιμότητας του φυσικού θανάτου». Θα αποκλείει, επίσης, ρητά τα άτομα που πάσχουν αποκλειστικά από ψυχικές ασθένειες.

Οι υποστηρικτές των ατόμων με αναπηρία πιστεύουν ότι το νομοσχέδιο αυτό στέλνει ένα μήνυμα ότι οι ζωές τους δεν είναι άξιες να ζήσουν. «Ο μεγαλύτερος φόβος μας ήταν πάντοτε ότι η αναπηρία θα γίνει αποδεκτός λόγος αυτοκτονίας που παρέχεται από το κράτος», δήλωσε η KristaCarr, του InclusionCanada, στην επιτροπή δικαιοσύνης της Βουλής των Κοινοτήτων. «Το νομοσχέδιο είναι ο χειρότερος εφιάλτης».

Η CatherineFrazee, της Σχολής Σπουδών Ειδικών Αναγκών του Πανεπιστημίου Ryerson, λέει ότι η κυβέρνηση επιτρέπει στα άτομα με αναπηρία να αυτοκτονήσουν κάνοντας ό,τι μπορεί για να αποτρέψει την αυτοκτονία για όλους τους άλλους. «Γιατί μόνο εμάς;», αυτή ρώτησε. «Γιατί μόνο ανθρώπους των οποίων το σώμα είναι διαφορετικό ή είναι επώδυνο ή σε εξασθένηση; Γιατί όχι όλοι όσοι ζουν εκτός περιθωρίου;»

Ο RogerFoley, ένας 45-χρονος με νευροεκφυλιστική νόσο που τον άφησε στο νοσοκομείο, δεν μπορούσε να μετακινηθεί ή να φροντίσει τον εαυτό του, διηγήθηκε πώς του αρνήθηκαν την κατ’ οίκον φροντίδα και

23 Φεβρουαρίου 2021

Όσκαρ Ρομέρο: Η φωνή όσων δεν είχαν φωνή

Όσκαρ Ρομέρο: Η φωνή όσων δεν είχαν φωνή
Όσκαρ Ρομέρο

«Θα ήταν θλιβερό, σε μια χώρα όπου υπάρχουν τόσες φρικτές δολοφονίες, να μην υπήρχαν ιερείς ανάμεσα στα θύματα»

Κουτελάκη Ειρήνη 

Από τότε που ανέλαβε τη διακονία του ως ποντίφικας το 2013, ο πάπας Φραγκίσκος, ο πρώτος πάπας από τη Λατινική Αμερική, είχε καταστήσει σαφές ότι θα υπερασπιζόταν σθεναρά την ανακήρυξη του Αρχιεπισκόπου Όσκαρ Ρομέρο ως αγίου. Το 2015, ο Όσκαρ Ρομέρο ανακηρύχθηκε μακάριος. Υπήρξε αρχιεπίσκοπος της πόλης Σαν Σαλβαδόρ, πρωτεύουσας του Ελ Σαλβαδόρ. Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018, κατά την επίσημη Θεία Λειτουργία ανακήρυξης του Όσκαρ Ρομέρο ως αγίου, ο Πάπας φόρεσε την αιματοβαμμένη ζώνη του αρχιεπισκόπου του Ελ Σαλβαδόρ, που πυροβολήθηκε στις 24 Μαρτίου 1980, με εντολή της τότε κυβέρνησης, ενώ τελούσε τη Θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσιο ενός νοσοκομείου ανιάτων, όπου και διέμενε. Ήταν εποχή ενός ακήρυχτου εμφύλιου πολέμου με θύματα κυρίως τους φτωχούς αγρότες από παραστρατιωτικούς του καθεστώτος στη χώρα. Την προηγουμένη της δολοφονίας του, με συγκινητικά λόγια είχε κάνει έκκληση στους στρατιώτες και σε χαμηλά ισταμένους αστυνομικούς, να μην υπακούν σε ανήθικες εντολές ανωτέρων τους:
«Αδελφοί μου, προέρχεστε από τον ίδιο τον λαό σας. Σκοτώνετε τα αδέλφια σας, τους χωρικούς, ενώ κάθε ανθρώπινη εντολή εκτέλεσης πρέπει να υποτάσσεται στο νόμο του Θεού που λέει: Ου φονεύσεις. Κανένας στρατιωτικός δεν είναι υποχρεωμένος να υπακούσει μια εντολή αντίθετη με τον νόμο του Θεού. Κανείς δεν χρειάζεται να υπακούσει έναν ανήθικο νόμο. Έχει έρθει η ώρα να βάλετε πρώτα  τη συνείδησή σας και να υπακούσετε στη συνείδησή σας και όχι σε κάποια αμαρτωλή εντολή. Η εκκλησία που υποστηρίζει τα δικαιώματα του Θεού, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την αξιοπρέπεια του ατόμου, δεν μπορεί να σιωπήσει μπροστά σε ένα τέτοιο βδέλυγμα. Θέλουμε η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν έχουν αξία αν πρόκειται να εφαρμοστούν με τίμημα τόσο πολύ αίμα. Στο όνομα του Θεού, στο όνομα αυτού του λαού που υποφέρει και που οι κραυγές του υψώνονται όλο και πιο δυνατά προς τον ουρανό κάθε μέρα, σας παρακαλώ, σας ικετεύω, σας διατάζω στο όνομα του Θεού: σταματήστε την τυραννία».
--------------------------------------------------------------------------------- 

Λιταία Πύλη (1998),
Στίχοι: Βενιζέλος Χριστοφορίδης,
Μουσική: Χρυσόστομος Σταμούλης,
Τραγούδι: Μιχάλης Παπαζήσης+Χορωδία Νέων Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. ...
Την άνοιξη του 1979, ο αρχιεπίσκοπος Όσκαρ Αρνούλφο Ρομέρο του Ελ Σαλβαδόρ ταξίδεψε στο Βατικανό. Παρακάλεσε, ικέτεψε, ζητιάνεψε ακρόαση από τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β'.[...] Ο Ρομέρο προσπάθησε να του πει πως ο στρατός είχε βασανίσει και είχε δολοφονήσει χιλιάδες Σαλβαδοριανούς, μεταξύ άλλων πολλούς καθολικούς και πέντε ιερείς, και πως χθες ακόμα, λίγο πριν από την ακρόαση αυτή, στρατιώτες είχαν πυροβολήσει είκοσι πέντε άτομα μπροστά στον καθεδρικό ναό. Ο αρχηγός της εκκλησίας τον διέκοψε απότομα: "Μην υπερβάλλετε, αρχιεπίσκοπε!" Η συνάντηση δεν κράτησε πολύ. Ο διάδοχος του Αγ. Πέτρου διέταξε: "Θα πρέπει να τα βρείτε με την κυβέρνηση! Ένας καλός χριστιανός δεν δημιουργεί προβλήματα στις αρχές! Η Εκκλησία θέλει ειρήνη και αρμονία!" Δέκα μήνες αργότερα, στις 24 Μαρτίου του 1980, ο αρχιεπίσκοπος Ρομέρο έπεσε νεκρός σε μια εκκλησία του Ελ Σαλβαδόρ. Η σφαίρα τον χτύπησε την ώρα της λειτουργίας, τη στιγμή που ύψωνε την Όστια.
---------------------------------------------------------------------------------


Τι συνέβαινε στη χώρα; 

Το 1979 γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα στο Ελ Σαλβαδόρ: το δικτατορικό καθεστώς εξαπέλυσε  παραστρατιωτικές ομάδες που βασάνιζαν, δολοφονούσαν και εξαφάνιζαν τα ίχνη εκείνων που θεωρούσε πολιτικούς αντιπάλους του. Οι συγκρούσεις με τις ομάδες ανταρτών της αριστεράς μετατράπηκαν σε έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο, που αιματοκύλησε το λαό της χώρας. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, οι κληρικοί υπεράσπιζαν σθεναρά τους φτωχούς της χώρας και αναπτύχθηκε η «Θεολογία της Απελευθέρωσης», θεολογικό ρεύμα που υποστήριζε τα κοινωνικά αιτήματα των φτωχών και των καταπιεσμένων της χώρας. Για τους παραστρατιωτικούς, οι κληρικοί αποτελούσαν στόχο δολοφονίας, καθώς οι ακροδεξιοί θεωρούσαν ότι οι ιερείς ταυτίζονταν με τους φτωχούς και τα αιτήματά τους και, συνεπώς, αποτελούσαν εχθρούς του καθεστώτος.
 Στην επισκοπή του ο αρχιεπίσκοπος Ρομέρο αντιμετώπισε την φτώχεια και την καταπίεση των αγροτών

19 Φεβρουαρίου 2021

Η ενσυναίσθηση αποδεικνύεται σημαντική στην αντιμετώπιση του πόνου και τα αρνητικών συναισθημάτων

Η ενσυναίσθηση αποδεικνύεται σημαντική στην αντιμετώπιση  του πόνου και τα αρνητικών συναισθημάτων
Η ενσυναίσθηση αποδεικνύεται σημαντική στην αντιμετώπιση
του πόνου και τα αρνητικών συναισθημάτων

 Της Ανθής Αγγελοπούλου

Σύμφωνα με νέα μελέτη που έγινε από τους ερευνητές του Yale, το Columbia και του Dartmouth, η επίδραση της ενσυναίσθησης στην αντιμετώπιση του φυσικού πόνου είναι εξαιρετικά ισχυρή. Συγκεκριμένα οι επιστήμονες επεσήμαναν ότι το να αντιμετωπίζει με ενσυνειδητότητα ένα άτομο που πονά είναι σαν να το βοηθάς να αντιμετωπίσει τους πόνους που νιώθει αλλά και να ξεπερνά τα όποια αρνητικά συναισθήματα έχει εκείνη τη στιγμή.


Η επίδραση της ενσυναίσθησης ήταν τόσο έντονη, που διαπίστωσαν ότι ακόμα και όταν πήραν τη θερμοκρασία των συμμετεχόντων ήταν αρκετά σε υψηλή, ο εγκέφαλός τους αποκρίθηκε σαν να βιώνει κανονική θερμοκρασία.


Όπως ανέφερε στο επιστημονικό περιοδικό «Social, Cognitive & Affective Neuroscience» ο Hedy Kober, αναπληρωτής καθηγητής ψυχιατρικής και ψυχολογίας του Yale και ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης, η προσοχή - η ευαισθητοποίηση και η αποδοχή μιας κατάστασης χωρίς κρίση - έχει αποδειχθεί ότι έχει οφέλη στη θεραπεία πολλών καταστάσεων όπως το άγχος και την κατάθλιψη.


Ωστόσο, ο Kober και οι συνάδελφοί του ήθελαν να μάθουν αν άτομα χωρίς επίσημη εκπαίδευση στον διαλογισμό και την ενσυναίσθηση θα μπορούσαν να επωφεληθούν από μια σύντομη εισαγωγή 20 λεπτών σε έννοιες ευαισθητοποίησης.


Οι συμμετέχοντες στη μελέτη εξετάστηκαν σε δύο πλαίσια ενώ υποβάλλονταν σε ανιχνεύσεις εγκεφαλικής απεικόνισης - μία για την αξιολόγηση της απόκρισης σε φυσικό πόνο που προκλήθηκε από

16 Φεβρουαρίου 2021

Φράνσις Γκάλτον – Η στατιστική στη Ψυχολογία κι η θεωρία περί ευγονικής


Φράνσις Γκάλτον και Ευγονική
Σαν σήμερα, 16 Φεβρουαρίου 1822, γεννήθηκε ο βιολόγος και στατιστικός Φράνσις Γκάλτον, Ήταν αυτός που εισήγαγε τη στατιστική σκέψη στη βιολογία. Πρωτοπόρος σε πολλούς τομείς και, αν και κάποιες πλευρές του έργου του είναι παραπάνω από αμφιλεγόμενες, η γενικότερη συμβολή του στην επιστήμη δεν είναι αμελητέα.


Αυτός που εισήγαγε τη στατιστική σκέψη στη βιολογία ήταν ο πρώτος ξάδελφος του Κάρολου Δαρβίνου. Άνθρωπος με αρκετή οικονομική άνεση, ο Φράνσις Γκάλτον είχε γραφτεί στο Κολέγιο Τρίνιτυ του Καίμπριτζ το 1840.

Αρχικά σπούδασε ιατρική, αλλά στη συνέχεια ακολουθώντας τη συμβουλή του Δαρβίνου στράφηκε στα μαθηματικά. Ήταν είκοσι δύο ετών όταν ο πατέρας του πέθανε κληροδοτώντας του ένα αξιοπρεπές ποσό. Χωρίς να χρειαστεί ποτέ του να εργαστεί για να ζήσει, ο Γκάλτον έγινε ερασιτέχνης επιστήμονας.

Η εμμονή του ήταν οι μετρήσεις: μετρούσε τα κεφάλια των ανθρώπων, τις μύτες τους, τα άκρα τους, πόσες νευρικές κινήσεις έκαναν αυτοί που παρακολουθούσαν μια διάλεξη και πόσο ελκυστικές ήταν οι κοπέλες που συναντούσε στον δρόμο (τα κορίτσια του Λονδίνου πέτυχαν την ψηλότερη βαθμολογία, ενώ του Αμπερντήν τη χαμηλότερη). Μετρούσε τα χαρακτηριστικά των δακτυλικών αποτυπωμάτων, πρακτική που οδήγησε στην υιοθέτηση της αναγνώρισης μέσω δακτυλικών αποτυπωμάτων από τη Σκότλαντ Γιαρντ το 1901. Μετρούσε ακόμα και τη διάρκεια ζωής των ηγεμόνων και των ιερωμένων, η οποία όπως διαπίστωσε ήταν παραπλήσια με τη διάρκεια ζωής ανθρώπων από άλλους επαγγελματικούς κλάδους, γεγονός που τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η προσευχή δεν ωφελεί σε τίποτα.

Η στατιστική στη Ψυχολογία κι η θεωρία περί ευγονικής
Στο βιβλίο του Hereditary Genius («Κληρονομική ιδιοφυία»), που εκδόθηκε το 1869, ο Γκάλτον έγραψε ότι το ποσοστό του πληθυσμού που έχει ύψος εντός οποιουδήποτε συγκεκριμένου διαστήματος υψών θα πρέπει να είναι σχεδόν σταθερό με την πάροδο του χρόνου, και ότι η κανονική κατανομή διέπει τόσο το ύψος όσο και οποιοδήποτε άλλο φυσικό χαρακτηριστικό: την περίμετρο του κεφαλιού, το μέγεθος του εγκεφάλου, το βάρος της φαιάς ουσίας, το πλήθος των εγκεφαλικών ινών κ.ο.κ.

Όμως ο Γκάλτον δεν σταμάτησε εκεί. Πίστευε ότι και ο χαρακτήρας των ανθρώπων καθορίζεται από την κληρονομικότητα και ότι, όπως και τα φυσικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων, ακολουθεί με κάποιο τρόπο την κανονική κατανομή. Έτσι, σύμφωνα με τον Γκάλτον, οι άνδρες δεν είναι όλοι «ίσης αξίας, ως κοινωνικές μονάδες, εξίσου ικανοί να ψηφίζουν και τα παρόμοια». Αντίθετα,

15 Φεβρουαρίου 2021

Elon Musk: Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι χειρότερη από τα πυρηνικά όπλα!




Elon Musk:  Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι χειρότερη και  από τα πυρηνικά όπλα!
Elon Musk:
Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι χειρότερη και
από τα πυρηνικά όπλα!
Ο δισεκατομμυριούχος Elon Musk, γνωστός από το PayPal, τα αυτοκινούμενα  οχήματα Tesla και το αεροδιαστημικό του πρόγραμμα, θεωρεί ότι η  δημιουργία της Γενικής Τεχνητής Νοημοσύνης, της Singularity,  είναι ένας τεράστιος κίνδυνος για την ανθρωπότητα - ένας κίνδυνος χειρότερος και από τα πυρηνικά όπλα!  Ένας κακός δικτάτορας τουλάχιστον κάποια στιγμή θα πεθάνει, η τεχνητή νοημοσύνη δεν πεθαίνει, θα ζει για πάντα και τότε θα έχουμε έναν αθάνατο τύραννό από τον οποίο δε θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε ποτέ…..

13 Φεβρουαρίου 2021

Φοιτητές στην Ελλάδα, ιεραπόστολοι στην Αφρική - CNN Greece




Φοιτητές στην Ελλάδα, ιεραπόστολοι στην Αφρική 
Η πολιτική, τα οικονομικά συμφέροντα και ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός κρατούν δέσμια την Αφρική στη φτώχεια και διαιρούν τους ανθρώπους σε πατρίκιους και πληβείους.
Οι άνθρωποι που θα κληθούν να διδάξουν την ελευθερία, την ισότητα και θα χτίσουν σχολειά ακόμη και στα βάθη της ζούγκλας, σπουδάζουν στην Ελλάδα.

Ο Ιωάννης Φρέντ Κιμπούκα και η Ελένη Νακαζίμπουε είναι δύο νέοι από την Ουγκάντα, φοιτητές της Θεολογικής Σχολής Αθηνών. Οραματίζονται να δουν τους συμπολίτες τους να απολαμβάνουν τα

11 Φεβρουαρίου 2021

Το αυτεξούσιο του ανθρώπου και η χάρη του Θεού στο πλαίσιο της σωτηρίας


Το αυτεξούσιο του ανθρώπου και η χάρη του Θεού στο πλαίσιο της σωτηρίας
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ι. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Α.Π.Θ

Είναι σε όλους γνωστό, ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ' εικόνα του δημιουργού του[1] ως λογική και αυτεξούσια φύση[2]. Κατ' εικόνα και αυτεξούσιο είναι άρρηκτα ενωμένα. Άλλωστε, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, το κατ' ει­κόνα φανερώνει το νοερό και το αυτεξούσιο, (το «κατ' εικόνα το νοερόν δηλοί και το αυτεξούσιον»)[3]. Γι' αυτόν τον λόγο και ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας ταυτίζει το αυτεξούσιο του ανθρώπου με τον ίδιο τον άνθρωπο. Είναι το ίδιο να λέγει κά­ποιος, ότι έχασε την ελευθερία του και έχασε τον άνθρωπο[4], παρατηρεί χαρακτηριστικά. Ο νους και η λογική, επειδή συνδέονται πολύ στενά με την ελευθερία του ανθρώπου, του δίνουν την δυνατότητα να τρέπεται εκουσίως τόσο στο καλό όσο και στο κακό[5]. Χωρίς ελεύθερη γνώμη δεν είναι νοητή καμιά ευθύνη ούτε για επιβράβευση ούτε για τιμωρία[6]. Μό­νον, όταν ο άνθρωπος έχει την γνώμη του απαλλαγμένη από κάθε είδους ανάγκη, παρατηρεί ο άγιος Γρηγόριος ο Παλα­μάς, μπορεί να διατηρείται στην κατά φύση ζωή και να προ­σεγγίζει τον Θεό ή να εκτρέπεται από την κοινωνία μαζί του και να κατευθύνεται προς τον θάνατο[7]. Δημιουργώντας ο Θε­ός αυτεξούσια την λογική φύση του ανθρώπου στέρησε την δυνατότητα στον διάβολο να ασκεί βία πάνω στον άνθρωπο. Έτσι, μόνο με την πειθώ ή τον δόλο μπορεί να επηρεάσει ο πονηρός την θέληση του ανθρώπου και να τον κάνει κοινωνό της αποστασίας του[8].
Από την δημιουργία του ακόμη ο άν­θρωπος έλαβε την δύναμη της ελευθερίας (του αυτεξουσίου), με την οποία μπορεί να αντιστέκεται στον πονηρό και να συμβάλει αποφασιστικά στην πραγματοποίηση του καθ'

7 Φεβρουαρίου 2021

Ηθική ή Ωφελιμισμός;

kant-vs-mil  -  Ηθική ή Ωφελιμισμός;
Kant vs MilI
Δαγλής Θεόδωρος 18/01/2016 

Αυτό το ερώτημα της Φιλοσοφίας απασχόλησε πολλούς φιλοσόφους ανά τους αιώνες. Θα μπορούσαμε σήμερα να αναγάγουμε το ερώτημα αυτό σε μία (υποθετική) φιλοσοφική διαμάχη, Immanuel Kant εναντίον John Stuart Mill.

 Ο ορθολογιστής Ιμμάνουελ Καντ, ήταν φανατικός υποστηριχτής της ηθικής. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους με τεράστια επιρροή ανά τους αιώνες. Είναι εύλογο το γεγονός ότι εκτός από ‘’θεωρητικά’’ υποστηρικτής της ηθικής, και στην ζωή του έδειχνε να ήταν κάτι παραπάνω από ηθικός αποδεικνύοντας έτσι την σημασία που είχε η ηθική για αυτόν! Κατά τον Καντ, η συμπεριφορά μας οφείλει να διακατέχεται πλήρως από ηθική, τόσο ως προς τα κίνητρα, όσο και ως προς την εκδήλωσή της. Σε κάθε περίπτωση δηλαδή, όποιες και αν είναι οι συνθήκες, πρέπει να φερόμαστε με τον πιο ηθικό τρόπο ανεξάρτητα αν αυτό μας βλάπτει ή όχι. 

Από την άλλη, ο ωφελιμιστής Μιλλ πρεσβεύει τον άλλο πόλο. Φιλόσοφος, πολιτικός και οικονομολόγος, δείχνει μία διαφορετική όψη της ηθικής. Θεωρεί ότι δεν υπάρχει μία απόλυτη ηθική, αλλά πρέπει να ελισσόμαστε σε κάθε περίπτωση ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν. Επομένως, αν μία συμπεριφορά ή μία ιδεολογία θεωρείται ηθική υπό κάποιες συνθήκες, μια εποχή , μπορεί αλλάζοντας τις παραμέτρους να αλλάξει και η ηθική, άρα και η αναμενόμενη συμπεριφορά μας. 

Επομένως, πρέπει να κάνουμε τις επιλογές που είναι προς το συμφέρον μας. Η διαφορετικότητα όμως διαφαίνεται εύκολα από ένα κλασσικό παράδειγμα που θέτουν καθηγητές φιλοσοφίας και ηθικής. Ας

2 Φεβρουαρίου 2021

Από τον Αδάμ στην Dolly;


Από τον Αδάμ στην Dolly;
Της Μαρίας Τσαλίκη, 

Kάποτε η ιδέα της κλωνοποίησης αποτελούσε απλώς ένα καλογραμμένο σενάριο επιστημονικής φαντασίας ή ίσως για πολλούς μια καλοστημένη χολιγουντιανή ταινία θρίλερ. Ο ανθρώπινος νους αδυνατούσε να συλλάβει την ιδέα της εξ ολοκλήρου αναδημιουργίας ενός οποιουδήποτε οργανισμού με τρόπο που παρεκκλίνει από τις κοινές/βασικές γνώσεις περί βιολογίας.
Ωστόσο, τον Φεβρουάριο του 1997 η γέννηση του προβάτου Dolly άνοιξε την πόρτα σε μια καινούργια εποχή όσον αφορά, τόσο τον κλάδο της σύγχρονης γενετικής και βιοϊατρικής, όσο και της νομικής και ηθικής επιστήμης. Η Dolly, το πρώτο ενήλικο σπονδυλωτό που δημιουργήθηκε από την κλωνοποίηση ενός άλλου ενήλικου ζώου ήταν ένα τόσο ηχηρό συμβάν που κατάφερε όχι μόνο να συγκλονίσει την τότε κοινωνία αλλά και να πυροδοτήσει τις πιο έντονες αντιπαραθέσεις στο πεδίο του Ιατρικού Δικαίου και της Βιοηθικής.
Έκτοτε, πολλές είναι οι θέσεις που έχουν υποστηριχθεί από πλειάδα επιστημόνων και θεωρητικών, με αρκετούς να τάσσονται υπέρ της εξέλιξης και διαιώνισης του γενετικού υλικού μέσω της κλωνοποίησης ή όπως έχει χαρακτηριστεί μέσω της «μη σεξουαλικής μονογονικής διαδικασίας για την παραγωγή πανομοιότυπων οργανισμών». Από την άλλη, πολλοί ήταν και είναι εκείνοι που αντιμάχονται την κλωνοποίηση, υποστηρίζοντας πως αντιβαίνει στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε τέτοιο βαθμό που πρέπει να φέρει αξιόποινο χαρακτήρα. Στο πλευρό των τελευταίων έχει ταχθεί και η Εκκλησία, η οποία αντέδρασε έντονα, θεωρώντας τη συγκεκριμένη γενετική πρακτική ως βλασφημία.
Το ζήτημα της κλωνοποίησης ήρθε αντιμέτωπο με την ίδια αρνητική και θεοκρατική αντίδραση που είχε συναντήσει πριν από δεκαετίες και η ετερόλογη τεχνητή γονιμοποίηση1, η οποία αρχικά ήταν απαγορευμένη και αποτελούσε ποινικό αδίκημα, με βάση τις αντιλήψεις της τότε δυτικής θεολογίας. Πολλές φορές, λοιπόν, μπορεί πίσω από ποινικές απαγορεύσεις να κρύβονται πολιτικά ιδεολογήματα της κρατούσας ιδεολογίας.
Τα εν λόγω δρώμενα φυσικά και δε μπορούσαν να αφήσουν τον νομικό κόσμο αδιάφορο, ο οποίος κλήθηκε να πάρει θέση και να αναπροσαρμόσει την νομοθεσία του στις καινούριες γενετικές πρακτικές. Ποια είναι, λοιπόν, η θέση της νομικής επιστήμης στο περίπλοκο και συνάμα επίκαιρο ζήτημα; Δέουσα φαίνεται η ανάγκη να αναλυθεί αρχικά η κλωνοποίηση στις δύο βασικές κατηγορίες της, στις οποίες και διακρίνεται:
  • Αναπαραγωγική κλωνοποίηση: Όπως προκύπτει άλλωστε και από τον χαρακτηρισμό της, ορίζει την εξ ολοκλήρου δημιουργία ενός οργανισμού πανομοιότυπου με τον αρχικό οργανισμό-δότη του γενετικού υλικού (DNA), έχει δηλαδή σκοπό την αναπαραγωγή του ατόμου.
  • Θεραπευτική κλωνοποίηση: Αυτό το είδος κλωνοποίησης έχει σκοπό τη θεραπεία ασθενειών, αυτός είναι και ο κύριος λόγος που το δίκαιο φαίνεται αρκετά πιο επιεικές απέναντι σε αυτή.
Τι συμβαίνει άραγε με τα δύο είδη κλωνοποίησης στην έννομη τάξη;

Η αναπαραγωγική κλωνοποίηση φαίνεται να είναι το κύριο αντικείμενο διχασμού του νομικού κόσμου, καθώς είναι αυτό που προμηνύει τις μεγαλύτερες αλλαγές στην κοινωνία, υποσχόμενο να συνταράξει όχι

Βιοηθικά διλήμματα: πρόσφατα και μελλοντικά


Βιοηθικά διλήμματα: πρόσφατα και μελλοντικά
Βιοηθικά διλήμματα: πρόσφατα και μελλοντικά
Ν. Ματσανιώτης

Η ταχύτητα με την οποία προχωρεί η μοριακή βιολογία και οι συναφείς κλάδοι, με τη συνδρομή των καινοτομιών της σύγχρονης βιοτεχνολογίας, είναι γεμάτη υποσχέσεις αλλά και διλήμματα. Οι υποσχέσεις διαφαίνονται από τα προηγηθέντα επιτεύγματα και αφορούν σταθερά στην πρόληψη και στη θεραπεία των νόσων του ανθρώπου.

Τα βιοηθικά διλήμματα που δημιουργήθηκαν και ασφαλώς θα παρακολουθούν ως σκιά κάθε νέο καινοτόμο βιοϊατρικό επίτευγμα είναι πολλά και θα αυξάνονται παράλληλα με την αέναη πρόοδο της επιστήμης.

Θα αρχίσω με το οξύτερο σήμερα βιοηθικό πρόβλημα που προβάλλει με τρεις διαφορετικές αλλά συγχρόνως ταυτόσημες εκφάνσεις. Πρόκειται: 

1. για τη συλλογή ανθρώπινων βλαστικών κυττάρων που συνεπάγεται καταστροφή γονιμοποιημένων ωαρίων, συνήθως στο στάδιο της βλαστοκύστης,
2. για τη θεραπευτική κλωνοποίηση και
3. για τον πυρήνα του θέματος, που δεν είναι άλλος από το κρίσιμο ερώτημα πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή.

Στη συνέχεια θα αναφερθώ σε βιοηθικούς προβληματισμούς που προκλήθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια από μία σειρά μεγάλων ιατρικών και βιοτεχνολογικών επιτευγμάτων.

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της ομιλίας μου θα πραγματευθώ βιοηθικά προβλήματα που βρίσκονται είτε στη γένεσή τους, όπως οι ενισχυτές ύψους, είτε κυοφορούνται, όπως οι ενισχυτές μυϊκής δύναμης και μνήμης και ο οιονεί σχεδιασμός τού κατά περίπτωση επιθυμητού παιδιού.

Όπως όλοι γνωρίζουμε τα βλαστικά κύτταρα προέρχονται από τη βλαστοκύστη, το κυτταρικό μόρφωμα που σχηματίζεται λίγες ημέρες μετά τη γονιμοποίηση του ωαρίου, και πριν τούτο εμφυτευτεί στη μήτρα. Υπό κατάλληλες εργαστηριακές συνθήκες τα κύτταρα αυτά μπορούν να πολλαπλασιάζονται συνεχώς, χωρίς να διαφοροποιούνται. Παραμένουν αδιαφοροποίητα, αθάνατα και ολοδύναμα, διατηρούν δηλαδή το βιοδυναμισμό να εξελιχθούν με κατάλληλα ερεθίσματα προς οποιοδήποτε τύπο κυττάρων από τους περίπου 230 τύπους που συνθέτουν τα 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα του ανθρώπινου σώματος. Υπάρχει πλήθος πειραματικών δεδομένων που βεβαιώνουν ότι τα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα θα μπορέσουν να αναπληρώσουν κατεστραμμένα ή φθαρμένα κύτταρα οποιουδήποτε ιστού ή οργάνου του σώματός μας. Η έρευνα στα ανθρώπινα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα ανακηρύχθηκε ως το μέγιστο επιστημονικό επίτευγμα του 1999 και εκφράστηκε η βάσιμη πρόβλεψη ότι θα μπορέσει να προσφέρει πρωτόγνωρες υπηρεσίες στον άρρωστο. Θα αμβλύνει τον ανθρώπινο πόνο και κυριολεκτικά θα αναστήσει ανθρώπους καταδικασμένους να πεθάνουν σύντομα.

Στις ΗΠΑ η καινοτόμος αυτή έρευνα απαγορεύθηκε να χρηματοδοτηθεί από το κράτος και τους
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...