«Μήπως είν' η αλήθεια στο θάνατο κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη;» - Γ. Δροσίνης: Τι λοιπόν;

Τι λοιπόν; Της ζωής μας το σύνορο
θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι;

Το ποίημα «τι λοιπόν; ή «Μήπως», του Γεωργίου Δροσίνη,  είναι ένα πολύ όμορφο και βαθυστόχαστο κείμενο μέσα από οποίο ο ποιητής θέτει καίρια υπαρξιακά ερωτήματα σχετικά με το νόημα της ανθρώπινης ζωής. Ο δημιουργός του ποιήματος διερωτάται σχετικά με το αν η ζωή μας συνεχίζεται και πέρα από τον θάνατο, αλλά και τι είναι αυτό που αποκαλούμε ζωή: «Μήπως είν' η αλήθεια στο θάνατο κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη; ¨Ο,τι λέμε πως ζει μήπως πέθανε κι είν' αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει;» και μήπως «κάτι ανέγγιχτο, ανήκουστο, αθώρητο κάτω απ' τους τάφους ανθίζει κι ό,τι μέσα μας κρύβεται αγνώριστο μήπως πέρ' απ' το θάνατο αρχίζει;»

Στο βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε μελοποιημένο το εν λόγω ποίημα σε μια παραγωγή του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού 4Ε. Στο τελευταίο μέρος της ανάρτησης μπορείτε να διαβάσετε λίγα βιογραφικά στοιχεία για τον Γ, Δροσίνη.

Στίχοι 

Τι λοιπόν; Της ζωής μας το σύνορο
θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι;
Κι απ' ό,τι είδαμε, ακούσαμε, αγγίξαμε
τάφου γη θα μας έχει χωρίσει; 

Ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε,
τούτο μόνο Ζωή μας το λέμε;
Κι αυτό τρέμουμε μήπως το χάσουμε
και χαμένο στους τάφους το κλαίμε;

Σ' ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε
της ζωής μας ο κόσμος τελειώνει;
Τίποτε άλλο; Στερνό μας απόρριμα
το κορμί που σκορπιέται και λιώνει;

Κάτι ανέγγιχτο, ανήκουστο, αθώρητο
μήπως κάτω απ' τους τάφους ανθίζει
κι ό,τι μέσα μας κρύβεται αγνώριστο
μήπως πέρ' απ' το θάνατο αρχίζει;

Μήπως ό,τι θαρρούμε βασίλεμα
γλυκοχάραμ' αυγής είναι πέρα
κι αντί να 'ρθει μια νύχτ' αξημέρωτη
ξημερώνει μι' αβράδιαστη μέρα;

Μήπως είν' η αλήθεια στο θάνατο
κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη;
¨Ο,τι λέμε πως ζει μήπως πέθανε
κι είν' αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει; 
(ποίημα του Γ.Δροσίνη)

Λίγα λόγια για τον Γεώργιο Δροσίνη της Νικολίτσας Κοκολιού 

Γεώργιος Δροσίνης

Ποιητής και πεζογράφος, αλλά και άνθρωπος με ευρύτερη εθνική και κοινωνική δράση ο Γεώργιος Δροσίνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1859, την ίδια χρονιά με τον Παλαμά και με καταγωγή επίσης από το Μεσολόγγι. Ο παππούς του Γεώργιος Δροσίνης ή Καραγιώργος πολέμησε ως αντιστράτηγος στη θρυλική πολιορκία του Μεσολογγίου και σκοτώθηκε κατά την Έξοδο, το 1826¹.

Ο Γεώργιος Δροσίνης υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους λογοτέχνες της γενιάς του, οι οποίοι θέλησαν να αποφορτίσουν την ποίηση από τον έντονο ρομαντισμό της Αθηναϊκής Σχολής της περιόδου 1830-1880. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στα τρία «παιδαρέλια» -όπως τους είχαν αποκαλέσει τότε οι «καθαρολόγοι»- που προσπαθούσαν να δώσουν έκφραση σε κάτι καινούργιο. Οι άλλοι δύο ήταν ο Νίκος Καμπάς και ο Κωστής Παλαμάς.

Στα γράμματα κατέχει σπουδαία θέση. Εμφανίζεται σε μια χρονική περίοδο μεταβατική και σημαντική για τη μεταβολή που σημειώθηκε στα νεοελληνικά γράμματα. Είναι η εποχή που ο Ρομαντισμός είχε φθάσει στις ακραίες του υπερβολές με τους απεγνωσμένους στίχους του Σπυρίδωνoς Βασιλειάδη και του Δημητρίου Παπαρρηγόπουλου, και με τους πομπώδεις στίχους του Αχιλλέα Παράσχου σέρνεται μόνος του προς το τέρμα. Είχε φθάσει η ώρα να πάψουν οι ψεύτικες θρηνωδίες, ο στόμφος και η μεγαληγορία, η αφόρητη καθαρεύουσα να δώσει τη θέση της στην περιφρονημένη Δημοτική και ν’ ανοίξει ένα παράθυρο προς την παραμελημένη ζωντανή λαϊκή μας παράδοση, προς την ελληνική φύση και ζωή. Σημάδια των νέων προσανατολισμών παρατηρούνται ήδη στα ποιήματα του Γεώργιου Βιζυηνού, του Αριστομένη Προβελέγγιου και κυρίως του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου (Jean Moreas), που με τη συλλογή του Τρυγόνες και Έχιδναι (1878) «αποχαιρετούσε κάτι που έσβηνε». 

Ο Δροσίνης υπηρετεί έμπρακτα την ανανεωτική έφεση. Με το ψευδώνυμο «Αράχνη» δημοσιεύει δειλά-δειλά στίχους στο φιλολογικό περιοδικό Ραμπαγάς από το 1878 και κατόπιν στη σατιρική φιλολογική εφημερίδα Μη χάνεσαι (1880). Ήταν στίχοι δροσεροί, παιχνιδιάρικοι, ερωτικοί, αντιρρομαντικοί, γραμμένοι στη δημοτική. Ο ποιητής, ανώριμος ποιητικά, με τη συνηθισμένη γλώσσα της καθημερινής κουβέντας χαριεντίζεται, ερωτοτροπεί, περιγράφει ενθουσιασμούς της στιγμής. Τέτοιους στίχους τους «διαβάζουμε σήμερα το πολύ με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο κι όμως εσήμαναν για την εποχή που γράφτηκαν μια μικρή επανάσταση και από την άποψη της μορφής κι από την άποψη του περιεχομένου» ². 

¹ Γ. Δροσίνη Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου, τόμος Α΄, σ. 21 και τόμος Β΄, σ.19 και σσ.28-29. 
² Λίνου Πολίτη, Θέματα της Λογοτεχνίας μας, εκδόσεις Κωνσταντινίδη, Θεσσαλονίκη (χ.χ.). 

Κ.Ε.  

Πηγή:http://vivl-nafpakt.ait.sch.gr/index.php/2011-09-21-12-40-26/2011-09-21-12-42-14/90-2011-11-08-12-09-37

https://www.youtube.com/watch?v=kZd4XYtJnMg&t=13s

Σχετικές αναρτήσεις

 Η ορθόδοξη πίστη και το θρησκευτικό βίωμα στο λογοτεχνικό έργο του Ντοστογιέφσκι ''Αδελφοί Καραμαζόβ''

Ο Νίκος Καζαντζάκης ορίζει τι είναι ο Θεός (ηχητικό ντοκουμέντο)

Τι σημαίνει «Μετάνοια» και τι «Μεταμέλεια»;

Ο πλούτος και η φτώχεια - Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Έχουν οι χριστιανοί χαρά;

Γέροντας Παϊσιος - Οι τρείς αγάπες...

Μια επιστημονική προσέγγιση για την ύπαρξη του Θεού (video)

Ορθόδοξη πίστη και φυσικές επιστήμες

Καθηγητής του Χάρβαρντ δίνει απάντηση στο ερώτημα: Έχει η προσευχή θεραπευτική δράση;