O Mπάρμπα - Πανώφ – Χριστουγεννιάτικη ιστορία (βίντεο)

Τα Χριστούγεννα του μπαρμπα-Πανώφ from Χ.Α. Αθηνών on Vimeo.

Το βίντεο[1] που παρουσιάζουμε  ονομάζεται: «Μια ξεχωριστή μέρα του Mπάρμπα - Πανώφ» και  είναι μια πολύ όμορφη Χριστουγεννιάτικη ιστορία  η οποία γράφτηκε αρχικά από τον Ruben Saillens και αργότερα αναπροσαρμόστηκε από τον Leo Tolstoy.  Η  ιστορία  αυτή συγκινεί τις καρδιές μικρών και μεγάλων και έχει πολλά να  μας διδάξει…

Ανήμερα τα Χριστούγεννα και ο Μπάρμπα-Πανώφ, ένας μοναχικός άνθρωπος,   σκορπίζει  απλόχερα την αγάπη του προς τους συνανθρώπους του. Επίσης, προσμένει να συναντήσει τον Ιησού, όπως του το είχε υποσχεθεί ο ίδιος ο Χριστός. Η ημέρα  όμως τελείωνε, ο Χριστός τελικά δεν ήρθε και ο  μπάρμπα – Πανώφ ήταν πολύ απογοητευμένος και  λυπημένος.  Όμως,  όταν με βαριά καρδιά κάθισε στην πολυθρόνα του και σκέφτηκε  πως όλα τελικά ήταν μόνο ένα όνειρο και ότι ο Χριστός δεν επρόκειτο να τον επισκεφτεί,  τότε άκουσε  ξαφνικά τη φωνή του Χριστού να του λέει: «Εγώ είμαι που πεινούσα και μου έδωσες να φάω. Διψούσα και μου έδωσες να πιω. Κρύωνα και με πήρες μέσα και με ζέστανες… Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βοήθησες σήμερα, ήμουνα Εγώ! Εμένα βοήθησες. Εμένα δέχθηκες σήμερα, μπάρμπα - Πανώφ!» και ο  γέρο - τσαγκάρης με μάτια που έλαμπαν από χαρά και ευτυχία σιγομουρμούρισε: «Ω, Θεέ μου, Ήρθε τελικά! Ήταν εδώ, λοιπόν, όλη τη μέρα!»

Αμέσως παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε μια διασκευή της ιστορίας του μπάρμπα-Πανώφ από τους μαθητές του Γυμνασίου Δουραχάνης τα Χριστούγεννα του 2007.

Μια ξεχωριστή μέρα του μπάρμπα-Πανώφ, από το Γυμνάσιο Δουραχάνης. [2]

Μια ξεχωριστή μέρα του μπαρμπα-Πανώφ (όλη η ιστορία)[3]

Πριν από πάρα πολλά χρόνια ζούσε ένας γέρος τσαγκάρης.

Το όνομά του ήταν Πανώφ. Ο μπάρμπα-Πανώφ δεν ήταν πλούσιος. Όλη η περιουσία του ήταν ένα μικρό δωμάτιο που έβλεπε στον δρόμο του χωριού.
Η γυναίκα του είχε πεθάνει πριν από πολλά χρόνια και τα παιδιά του είχαν πια μεγαλώσει και είχαν φύγει από το σπίτι του. Δεν είχε πια κανένα κοντά του.
Είναι βράδυ παραμονής Χριστουγέννων. Ο μοναχικός ηλικιωμένος τσαγκάρης, μπάρμπα-Πανώφ, κατεβάζει από το ψηλό ράφι το παλιό καφέ βιβλίο, κάθεται στην αναπαυτική πολυθρόνα του και αρχίζει να διαβάζει. Διαβάζει από το βιβλίο την ιστορία της γέννησης του Χριστού, την ιστορία δηλαδή των Χριστουγέννων. Καθώς διαβάζει, διάφορες σκέψεις περνούν από το μυαλό του. Πόσο θα ήθελε να πρόσφερε ο ίδιος καταφύγιο στον Ιωσήφ, τη Μαρία και τον νεογέννητο Χριστό!
Διαβάζοντας, όμως, για τους τρεις μάγους και τα πολύτιμα δώρα που έφεραν στον Χριστό, σκέφτεται με λύπη πως, αν ο Χριστός ερχόταν στο σπίτι του, ο ίδιος δεν θα είχε τίποτα να του δώσει.

Ξαφνικά, ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του και τα μάτια του λάμπουν. Σηκώνεται από την πολυθρόνα του, πηγαίνει στο ψηλό ράφι και βρίσκει ένα σκονισμένο κουτί. Το ανοίγει και βγάζει από μέσα
ένα ζευγάρι παιδικά παπούτσια. Ήταν στ’ αλήθεια τα ωραιότερα παπούτσια που είχε ποτέ κάνει! Αυτά θα του έδινε, αν ερχόταν στο σπίτι του!
Με την επιθυμία, λοιπόν, να τον επισκεπτόταν ο Χριστός και να του έδινε το δώρο του, ο μπάρμπα-Πανώφ αποκοιμήθηκε. Ακούει τότε τον Χριστό να του λέει: «Μπάρμπα-Πανώφ, έχεις την επιθυμία να με δεις, να έλθω στο μαγαζάκι σου και να μου προσφέρεις κάποιο δώρο. Αύριο, λοιπόν, από το πρωί μέχρι το βράδυ να κοιτάζεις έξω στον δρόμο και θα με δεις να έρχομαι. Πρόσεξε να με αναγνωρίσεις!»

Χριστούγεννα! Ο μπάρμπα - Πανώφ ετοιμάζεται γρήγορα και βγαίνει από το σπίτι του να πάει στην εκκλησία για τη Λειτουργία των Χριστουγέννων. Όταν επιστρέφει, κάθεται στην πολυθρόνα του και περιμένει με ανυπομονησία την επίσκεψη του Χριστού. Κοιτάζει συνεχώς από το παράθυρο, στέκει στην πόρτα, ψάχνει με το βλέμμα, μα μόνο χωριανούς του βλέπει, τους οποίους χαιρετά με καλοσύνη.

Καθώς περιμένει με αγωνία να συναντήσει τον Χριστό, προσφέρει φιλοξενία και ζεστασιά σε διάφορους περαστικούς. Πρώτα δέχεται στο σπίτι του τον γέρο οδοκαθαριστή που εργάζεται μέσα στην παγωνιά και
του δίνει να πιει ένα φλιτζάνι καφέ, για να ζεσταθεί. Στη συνέχεια φιλοξενεί μια νέα κουρασμένη γυναίκα με ένα βρέφος στην αγκαλιά. Ο μπάρμπα - Πανώφ τους προσφέρει φαγητό και παίρνει στην αγκαλιά του το μικρό παιδί. Βλέπει τα γυμνά ποδαράκια του μωρού και συγκινείται. Αμέσως, σηκώνεται από την πολυθρόνα του, παίρνει το κουτί από το ράφι, βγάζει τα παπουτσάκια που προόριζε για τον Χριστό και τα χαρίζει στο μικρό παιδί. Η γυναίκα τον ευχαρίστησε πάρα πολύ, πήρε το παιδί στην αγκαλιά της και έφυγε.

Ο μπάρμπα-Πανώφ στάθηκε και πάλι στο παράθυρο και κοιτούσε να δει τον Χριστό. Οι ώρες περνούσαν και οι άνθρωποι πηγαινοέρχονταν στον δρόμο. Όλους τους χαιρετούσε ο μπάρμπα - Πανώφ. Άλλους τους χαμογελούσε και στους ζητιάνους έδινε κάποιο νόμισμα ή ένα κομμάτι ψωμί. Ο Χριστός, όμως, δεν φαινόταν να έρχεται. Ο μπάρμπα - Πανώφ ήταν πολύ λυπημένος. Με βαριά καρδιά κάθισε στην πολυθρόνα του και σκέφτηκε πως όλα τελικά ήταν μόνο ένα όνειρο. Τότε ακούγεται η φωνή του Χριστού, για να του αποκαλύψει: «Εγώ είμαι που πεινούσα και μου έδωσες να φάω. Διψούσα και μου έδωσες να πιω. Κρύωνα και με πήρες μέσα και με ζέστανες… Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βοήθησες σήμερα, ήμουνα Εγώ! Εμένα βοήθησες. Εμένα δέχθηκες σήμερα, μπάρμπα - Πανώφ!»

«Ω, Θεέ μου», σιγομουρμούρισε ο γερο-τσαγκάρης με μάτια που έλαμπαν από χαρά και ευτυχία. «Ήρθε τελικά! Ήταν εδώ, λοιπόν, όλη τη μέρα!»

---

[1] https://vimeo.com/18081521

[2] https://www.youtube.com/watch?v=usZE2AICs_A
[3] https://antexoume.wordpress.com/2013/12/28/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BE%CE%B5%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%86-%CF%87/