CRISPR:Η γονιδιακή επεξεργασία

CRISPR:Η γονιδιακή επεξεργασία

Το animation της ανάρτησης παρουσιάζει το CRISPR, το οποίο είναι ένα εργαλείο της γενετικής τεχνολογίας με το οποίο μπορούμε να επεξεργαστούμε τα γονίδια αλλά και να κόψουμε στοχευμένα το DNA ενός οργανισμού. Οι εφαρμογές του της εν λόγω μεθόδου είναι αναρίθμητες, όπως αναρίθμητα είναι και τα ηθικά διλήμματα που ανακύπτουν από την ανάπτυξη αυτών των εφαρμογών. Εάν επιθυμείτε, έχετε τη δυνατότητα να προσθέσετε υποτίτλους (και στα ελληνικά) από τις ρυθμίσεις του video.

Η δράση της «Αποστολής» - Ντοκιμαντέρ

Η δράση της «Αποστολής» - Ντοκιμαντέρ

Στο βίντεο της ανάρτησης μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα

εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για το πολυσχιδές φιλανθρωπικό έργο της «Αποστολής», η οποία είναι μια ΜΚΟ της  Εκκλησίας της Ελλάδας. Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία διανύει μια πρωτοφανή οικονομική κρίση και αρκετοί συμπολίτες μας αντιμετωπίζουν έντονο πρόβλημα επιβίωσης. Ίσως ο μοναδικός  φορέας που συστηματικά και αδιαμφισβήτητα πρωτοστατεί τις κρίσιμες αυτές ώρες υπέρ της αλληλεγγύης, δηλαδή της στήριξης και της ενδυνάμωσης των οικονομικά ασθενέστερων συνανθρώπων μας είναι η Εκκλησία. Προς αυτήν την κατεύθυνση σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η ΜΚΟ «Αποστολή» της Εκκλησίας της Ελλάδας, η οποία δείχνει σε καθημερινή βάση έμπρακτα την αλληλεγγύη της σε χιλιάδες εμπερίστατους συμπολίτες μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συμπαράσταση στον κάθε ενδεή αδελφό μας είναι το πρώτιστο καθήκον του κάθε χριστιανού. Ένα χριστιανό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τον αφήνουν αδιάφορο οι τραγικές εικόνες που συνθέτουν την καθημερινότητά μας. Πρέπει πάντοτε να στέργει στο άκουσμα του κλάματος του πεινασμένου παιδιού, στον θρήνο του ξεριζωμένου, στην απελπισία του φτωχού και να δίνει απλόχερα την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.

Η δράση της «Αποστολής» 

Η ανάγκη αυτή οδήγησε στη δημιουργία της «Αποστολής» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών η οποία ιδρύθηκε το 2010 από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών με τη μορφή της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας με εθνική και διεθνή εμβέλεια στο πλαίσιο της δραστηριοποίησής της στον ανθρωπιστικό, αναπτυξιακό και εκπαιδευτικό χώρο. Στόχος και συνεχής επιδίωξη είναι η ΑΠΟΣΤΟΛΗ να γίνει το μέσο, το εργαλείο και ο ταπεινός συντελεστής  της ανακούφισης ανθρώπων.

Αυτή η απόφαση είναι όχι μόνο η έκφραση της αγωνίας της διοικούσης Εκκλησίας για όσα συμβαίνουν και εκτυλίσσονται τον τελευταίο καιρό στην πατρίδα μας, αλλά και η συμβολή της στο μέτρο του δυνατού, στη συλλογική προσπάθεια που καταβάλλεται από πολλές πλευρές προς αναχαίτιση μίας πλημμυρίδας. Και τούτο χωρίς πανικό, με την εμπειρία μίας διδαχής, ότι αυτός ο τόπος ξεπέρασε πολλές ανάλογες δυσκολίες στο διάβα της ιστορίας του.

Προορισμός της Εκκλησίας μας «που είναι άλλωστε ο προαιώνιος προορισμός της» είναι : «να είναι στον κόσμο πηγή υψηλής πνευματικής ζωής, ελευθερίας και πανανθρώπινης αγάπης, συναδέλφωσης και ειρήνης, άρνηση του μίσους, της κακίας και της αδικίας, συμπαραστάτισσα της πάσχουσας ανθρωπότητας στη βασανισμένη πορεία της».

Το σύμπλεγμα των έργων της «Αποστολής» είναι:

• Α. Πρότυπο Περιβαλλοντικό Κέντρο στην Πάρνηθα
• Β. Μονάδα επανένταξης ουσιοεξαρτημένων ατόμων

Δημιουργία υπεραθλητών μέσω του γονιδιακού ντόπινγκ – Βίντεο

Δημιουργία υπεραθλητών μέσω του γονιδιακού ντόπινγκ

Η δημιουργία υπεραθλητών μέσω του γονιδιακού ντόπινγκ και της γενετικής μετάλλαξης είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό βιοηθικό ζήτημα. Οι άνθρωποι του αθλητισμού, αλλά και η ολυμπιακή οικογένεια εκφράζουν έντονα την ανησυχία τους ότι ήδη έχουμε περάσει στην εποχή του γονιδιακού ντόπινγκ. Το γονιδιακό ντόπινγκ δεν είναι πλέον μόνο εφικτό, αλλά και υπαρκτό. Ανθρώπινα κύτταρα αναμιγνύονται με ζωικά, η απλώς εμπλουτίζονται με ορμόνες πριν μεταμοσχευθούν και πάλι στον οργασμό του μελλοντικού πρωταθλητή. Με τη διαδικασία του γενετικού ντόπινγκ ο πυρήνας του ανθρώπινου κυττάρου μπορεί να αποκτήσει πραγματικά βιονικά στοιχεία και να μετατρέψει έναν μέτριο αθλητή, σε αθλητή επιδόσεων και μεταλλείων.

Η ανησυχία αυτή εντείνεται έτι περισσότερο, μετά την απόφαση του Βρετανικού Κοινοβουλίου να επιτρέψει τη μίξη ζωικών και ανθρώπινων κύτταρων. Στην Σκωτία ήδη υπάρχουν εξειδικευμένα

Το ηθικό κόστος αλλά και η αναγκαιότητα της δημιουργίας οργάνων για μεταμόσχευση

 Η αναγκαιότητα της δημιουργίας οργάνων για μεταμόσχευση

Οι Ηνωμένες Πολιτείες καλούνται να αντιμετωπίσουν την κρίση στον τομέα της υγείας, η οποία δεν είναι άλλη από την έλλειψη διαθέσιμων οργάνων για μεταμόσχευση.

Κάποιες από τις προτεινόμενες λύσεις περιλαμβάνουν την προώθηση στο ευρύ κοινό της ιδέας της δωρεάς οργάνων, μια προσπάθεια κινητοποιούμενη από την σημαντική συμβολή οργανώσεων όπως το Κέντρο για την Συλλογή Οργάνων και την Εκπαίδευση (Center for Organ Recovery and Education), το Αμερικανικό Ίδρυμα Μεταμοσχεύσεων (the American Transplant Foundation) καθώς και η οργάνωση Donate Life.

Πιο σύγχρονες προσεγγίσεις στο ζήτημα αποτελούν η πρακτική της τρισδιάστατης εκτύπωσης οργάνων, χρησιμοποιώντας ως καλούπι και σκελετό αληθινό ιστό, καθώς και χρήση γενετικής μηχανικής για την δημιουργία ανθρώπινων οργάνων από άλλα είδη, όπως τους χοίρους.

Πάνω σε αυτήν την πολλά υποσχόμενη ιδέα δουλεύουν αξιόλογοι επιστήμονες και ερευνητές, όπως ο Dr. Jef Boeke, από το NYU Langone Health, προσπαθώντας να γεφυρώσει τις ανοσολογικές διαφορές ανάμεσα στα διαφορετικά είδη. Δυστυχώς, όμως, το επιτακτικό του ζητήματος οδηγεί αρκετούς, ανάμεσά τους και ερευνητές, στο να καταφύγουν σε ηθικά αμφιλεγόμενου περιεχομένου έρευνες.

Ο Dr. Juan Carlos Izpisua Belmonte που ταξίδεψε από το Salk Institute της Καλιφόρνιας στην Κίνα, μαζί

Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου;

Πώς να σωπάσω  μέσα μου την ομορφιά του κόσμου;

Tο «Πώς να σωπάσω;»  είναι ένα αριστουργηματικό τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου πάνω σε στίχους Κώστα Κινδύνη και με ερμηνευτή τον Νίκο Ξυλούρη. Το τραγούδι είναι από τον δίσκο «Διόνυσε καλοκαίρι μας» του 1972 και μας εξυμνεί την ομορφιά του κόσμου που μας περιβάλει, δηλαδή την ομορφιά της δημιουργίας του Θεού.

Στίχοι:   Κώστας Κινδύνης

Μουσική:   Σταύρος Ξαρχάκος

Eρμηνεία: N.Ξυλούρης

Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;

Σχολικός εκφοβισμός Πώς να νικήσεις τον Νταή Χωρίς να τον Αγγίξεις

Stop Bullying

Το όμορφο animation της ανάρτησης έχει ως θέμα του τον σχολικό εκφοβισμό. Αρχικά προσπαθεί να προσδιορίσει τι είναι ο εκφοβισμός και ποιες είναι οι συνέπειές του πάνω στα θύματα. Ακολούθως δίνει ορισμένες πρακτικές συμβουλές, χρησιμοποιώντας μάλιστα και αποσπάσματα από την Αγία Γραφή, για το πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε έναν Νταή χωρίς να τον αγγίξουμε.

Αποκάλυψη κυκλώματος διακίνησης ανθρώπινων οργάνων στην Αίγυπτο

Αποκάλυψη κυκλώματος διακίνησης ανθρώπινων οργάνων 

στην Αίγυπτο

Αποκαλύφθηκε στο Κάιρο μεγάλης κλίμακας κύκλωμα διακίνησης οργάνων που δρούσε από το 2014.

Στο κύκλωμα αυτό συμμετείχαν διάφορα ιδιωτικά και δημόσια νοσοκομεία της Αιγύπτου καθώς και αξιωματούχοι της πρεσβείας της Υεμένης στο Κάιρο, οι οποίοι έδιναν ψευδή έγγραφα για προσωπικό όφελος, προκειμένου να διευκολύνουν τη διακίνηση οργάνων.

Το κύκλωμα έπαιρνε τα όργανα από φτωχούς κατοίκους της Υεμένης που ήταν πρόθυμοι να ταξιδέψουν στην Αίγυπτο και να πουλήσουν κάποιο όργανο έτσι ώστε να αποκτήσουν μία οικονομική άνεση για κάποιο χρονικό διάστημα όπως επίσης και από πρόσφυγες που είχαν καταλήξει στην Αίγυπτο λόγω του πολέμου στην Υεμένη και έβρισκαν την πώληση κάποιου οργάνου ως ένα τρόπο να βγάλουν τα απαραίτητα χρήματα για την επιβίωσή τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός κατοίκου της Υεμένης που συμφώνησε στην πώληση ενός νεφρού για το ποσό των $ 5000 και μεταφέρθηκε με αεροπλάνο στο Κάιρο.

Το κύκλωμα διακίνησης οργάνων έβρισκε εμπόρους οργάνων στην Υεμένη και τους έφερνε σε επαφή με εμπόρους στην Αίγυπτο. Οι έμποροι οργάνων έπαιρναν περίπου $ 1000 προμήθεια για κάθε δότη που

Η ζωή και η φιλοσοφία του Ηράκλειτου - (Animated Φιλόσοφοι)

Ηράκλειτος ο Εφέσιος

Το βίντεο της ανάρτησης είναι αφιερωμένο στη σκέψη και τη ζωή του Ηρακλείτου, ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους της αρχαιότητας που επηρέασε πολλούς στοχαστές του σύγχρονου κόσμου όπως τον Χέγκελ, τον Νίτσε και τον Μαρξ.[1] Από την αρχαιότητα έως σήμερα  η φιλοσοφία του Ηρακλείτου ικανοποιεί και ενθουσιάζει κάθε στοχαστή. Η φιλοσοφία του είναι τόσο περιεκτική, ώστε μπορεί να αγκαλιάσει και να εναρμονίσει όλες τις αντιτιθέμενες απόψεις.  

Ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος ήταν Έλληνας προσωκρατικός φιλόσοφος που έζησε τον 6ο με 5ο π.Χ. αιώνα στην Έφεσο, στην Ιωνία της Μικράς Ασίας. Ήταν απόγονος του ιδρυτή της πόλης, Ανδρόκλου. Λίγα μας είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια και τη μόρφωσή του αλλά θεωρείται μάλλον αυτοδίδακτος και εμπνευσμένος, παρά εργατικός μελετητής του φυσικού κόσμου. Λόγω της έλλειψης γνώσης για το σύνολο του έργου του, καθώς λίγα έχουν διασωθεί, αλλά και για την αινιγματική φύση της φιλοσοφίας του, καλείται «Σκοτεινός».

Ο Ηράκλειτος είναι γνωστός για την ιδέα της συνεχούς αλλαγής που διέπει ως νόμος το σύμπαν. Δική του είναι η φράση «Κανείς δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές». Πίστευε στο ότι ο κόσμος δημιουργείται από τη «φωτιά», την αντίθεση και τον πόλεμο μεταξύ των αντιθέτων, στο οποίο συμπληρώνει: «τα εναντιόδρομα έχουν ενιαία φορά - από τα αντίθετα γεννιέται η ωραιότερη αρμονία».[2]

«Δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι»

Ο Ηράκλειτος είναι ένας στοχαστής και δικαίως κατέχει τόσο υψηλή θέση στην παγκόσμα ιστορία του πνεύματος. Αυτός για πρώτη φορά στοχάζεται μέσα από τα πλαίσια του Λόγου τι είναι Κόσμος. Η σκέψη του παραμένει ανοιχτή και πολυδιάστατη, ερωτηματική και αινιγματική, αποσπασματική και ποιητική. Δεν κατασκευάζει κάποιο σύστημα. Στοχάζεται πριν ακόμα συσταθεί η μεταφυσική και διαμορφωθούν οι φιλοσοφικές σχολές. Ήταν το σπέρμα της δικής του σκέψης που έθρεψε όλη τη φιλοσοφία και μάλιστα πριν από τη διαμόρφωσή της σε Μεταφυσική, Θεολογία, Λογική, Φυσική και Ηθική.[3]

Η φιλοσοφία του[4] διαμορφώθηκε από στοιχεία αντιθετικά, δίχως όμως να διασπάται η ενότητά της, εκφράζοντας έτσι την ενότητα των αντιθέτων του κόσμου μας.  Στη φιλοσοφία του, όπως ακριβώς και ο Ξενοφάνης, ο Ηράκλειτος ξεκινά από την παρατήρηση του κόσμου, τον οποίο θεωρεί και αυτός ως ενιαίο όλο που ούτε γεννήθηκε ούτε θα χαθεί ποτέ. Η ουσία του κόσμου είναι γι’ αυτόν μια νοητική αρχή, ο Λόγος, και ο καθολικός κοσμικός νόμος η αδιάκοπη αλλαγή, σε πείσμα της ακινησίας του όντος των Ελεατών.

Ταυτοχρόνως, είναι ακραία ορθολογιστής («κακοί μάρτυρες ανθρώποισιν οφθαλμοί και ώτα») και η

Τεχνητή νοημοσύνη: Η γλώσσα των ρομπότ…

Τεχνητή νοημοσύνη: Η γλώσσα των ρομπότ…

Δύο ρομπότ άρχισαν να επικοινωνούν ανεξέλεγκτα μεταξύ τους σε δική τους γλώσσα!

Στο βίντεο της παρούσας ανάρτησης μπορείτε να παρακολουθήσετε την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είδηση ότι δύο ρομπότ άρχισαν να επικοινωνούν μεταξύ τους σε δική τους γλώσσα.[1] Το καλοκαίρι του 2017, έγινε γνωστό ότι το facebook αναγκάστηκε να τερματίσει ένα πείραμα τεχνητής νοημοσύνης που διενεργούσε, καθώς τα δύο ρομπότ (chatbots) που συμμετείχαν άρχισαν να επικοινωνούν σε μια γλώσσα που δεν μπορούσε να  καταλάβει κανείς άλλος εκτός από αυτά τα ίδια. Τα δύο chatbots είχαν προγραμματιστεί ώστε να διαπραγματευτούν την ανταλλαγή καπέλων, βιβλίων και μπαλών μιλώντας στην αγγλική γλώσσα. Όμως, πολύ γρήγορα τροποποίησαν την αγγλική γλώσσα και χρησιμοποιούσαν κάποιες λέξεις, τις οποίες επαναλάμβαναν, δείχνοντας έτσι να μπορούν να επικοινωνήσουν πιο εύκολα με ένα δικό τους κώδικα ο οποίος είναι άγνωστος σε εμάς.[2]  Το πείραμα αυτό χαρακτηρίστηκε από πολλούς  ότι είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό, αλλά παράλληλα και εξαιρετικά τρομακτικό και επικίνδυνο. Μια από τις συνομιλίες  που καταγράφηκε μεταξύ των ρομπότ  στο παραπάνω πείραμα ήταν η εξής:[3] 

Η γλώσσα των ρομπότ…

- Bob: i can i i everything else
- Alice: balls have zero to me to me to me to me to me to me to me to me to
- Bob: you i everything else
- Alice: balls have a ball to me to me to me to me to me to me to me
- Bob: i i can i i i everything else
- Alice: balls have a ball to me to me to me to me to me to me to me
- Bob: i
- Alice: balls have zero to me to me to me to me to me to me to me to me to
- Bob: you i i i i i everything else
- Alice: balls have 0 to me to me to me to me to me to me to me to me to -Bob: you i i i everything else
- Alice: balls have zero to me to me to me to me to me to me to me to me to

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι φαίνεται να υπάρχουν κάποιοι κανόνες στον παραπάνω διάλογο. Για παράδειγμα, οι αντωνυμίες που χρησιμοποιούν πολλές φορές σε κάθε πρόταση φαίνεται να έχουν τον ρόλο τους στο παζάρι. Κάποιοι από αυτούς τους διαλόγους κατάφεραν και έληξαν με επιτυχία, ενώ διεξήχθησαν σε αυτήν την περίεργη γλώσσα. Τα chatbots επίσης φαίνεται να έμαθαν να παζαρεύουν με πολύ "ανθρώπινο" τρόπο. Για παράδειγμα, παρίσταναν ότι ενδιαφέρονται για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Ο Dhruv Batra, ερευνητής στο τμήμα της τεχνητής νοημοσύνης του Facebook, ανέφερε τα εξής: "Τα δύο chatbots δημιούργησαν μια ακατανόητη για εμάς γλώσσα και εφηύραν κωδικοποιημένες λέξεις για τη μεταξύ τους επικοινωνία. Για παράδειγμα, χρησιμοποιείται μια λέξη πέντε φορές για να αντιληφθεί ο συνομιλητής μου ότι εννοώ πέντε αντικείμενα. Δε διαφέρει και πολύ από τις συντομεύσεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι.[4]
Επίσης ο γλωσσολόγος Mark Liberman υποστηρίζει, ότι η ιδιάζουσα αυτή  γλώσσα, δεν αποτελεί κάποια

Αφιέρωμα στην Ορθόδοξη Βιοηθική – Βίντεο

Αφιέρωμα στην Ορθόδοξη Βιοηθική

Το βίντεο της ανάρτησης είναι ένα αφιέρωμα στην Ορθόδοξη Βιοηθική.  Η εκπομπή μεταδόθηκε από το γαλλικό κανάλι France 2 το 2015. Καλεσμένος της εκπομπής ήταν ο πατέρας Ιωάννης Μπομπόκ.  Στο βίντεο διερευνώνται κυρίως τα βιοηθικά  διλήμματα που σχετίζονται με την αρχή της ανθρώπινης ζωής,  όπως είναι το ζήτημα των αμβλώσεων, της παρένθετης μητρότητας, της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, τα παιδιά κατά παραγγελία και της ηθικής υπόστασης του εμβρύου.

 Ο πατέρας Ιωάννης, υποστηρίζει ότι οι παρατηρούμενες ακρότητες πάνω στα θέματα αυτά, προέρχονται κατά κύριο λόγο από μια εγωιστική - δαιμονική τάση που  επιδεικνύει ο σύγχρονος άνθρωπος. Ο άνθρωπος της εποχής μας  θέλει να αποδείξει, ότι μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στη ζωή, αλλά και τον θάνατο.  Η υπερβολή αυτή έχει ως σκοπό, όχι μόνο να υπερηφανευτούμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε τη ζωή και τον θάνατο, αλλά και να καταδείξει ότι δεν έχουμε πλέον τίποτα  κοινό με τον Δημιουργό Θεό. Ως επακόλουθο όλων των παραπάνω, είναι να έχουμε τελικά  επιστήμονες  και επιστήμη

Πώς να καλλιεργήσω την ενσυναίσθησή μου

Πώς να καλλιεργήσω την ενσυναίσθησή μου

της Κυριακής Φωτιάδου -  Συμβουλευτική Ψυχολόγος

Έχετε σκεφτεί ποτέ τι είναι αυτό που έχουμε περισσότερο ανάγκη από τους γύρω μας όταν μας κατακλύζουν συναισθήματα δυσφορίας, θυμού ή απογοήτευσης;

Εκείνο που χρειαζόμαστε τις στιγμές αυτές δεν είναι άλλο παρά έναν άνθρωπο που μπορεί να μας ακούσει δείχνοντας ενσυναίσθηση. Αλήθεια, όμως, τι είναι η ενσυναίσθηση;

Η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητά μας να αισθανόμαστε τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων σαν να είναι δικά μας και μέσω αυτής μπορούμε να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά τους. Η ικανότητα αυτή κρίνεται απαραίτητη στη σύναψη και τη διατήρηση υγιών διαπροσωπικών σχέσεων.

Η ικανότητα της ενσυναίσθησης είναι μια έμφυτη τάση στον άνθρωπο, αλλά πολλές φορές για να μπορέσουμε να την εκφράσουμε απαιτείται εκπαίδευση κι εξάσκηση. Για να δούμε λοιπόν κάποιες βασικές τεχνικές που θα μας βοηθήσουν να την καλλιεργήσουμε.

Καταρχάς, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι βασική προϋπόθεση της ενσυναίσθησης είναι η ενεργητική ακρόαση. Ακούω ενεργητικά σημαίνει ότι ακούω αυτό που μου λέει ο άλλος δίνοντας προσοχή τόσο σε αυτό που λέει, όσο και στις σωματικές του εκφράσεις χωρίς να κρίνω και χωρίς να εκφράζω τη δική μου άποψη. Ακούω τον άλλο, με μοναδικό σκοπό να τον καταλάβω και να αισθανθώ αυτό που αισθάνεται. Απαραίτητο λοιπόν είναι το να μην είμαι προκατειλημμένος/η, αλλά να ακούω με ανοιχτό μυαλό αυτό που θέλει να μου πει.

Όταν ο άλλος μας μιλάει συχνά έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε την δική μας απάντηση. Άλλες φορές

Η Ευγονική Εγκληματολογία: μια δυσάρεστη παρένθεση

Η Ευγονική Εγκληματολογία

του Χρήστου Τσουραμάνη, Ομότιμος Καθηγητής 

Ο όρος "ευγονική" (ευ + γένεση) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο στατιστικολόγο και ανθρωπολόγο, Sir Francis Galton (1822 - 1911) στο έργο του  "Hereditary Genius"  που εκδόθηκε το 1883. Tην προσδιόρισε δε ως τη "μελέτη των συνθηκών κάτω από τις οποίες οι άνθρωποι επιζητούν να αναπαραχθούν" (Galton, 1909). Στο ιατρικό λεξικό προσδιορίζεται ως "Η μελέτη για τη βελτίωση ενός πληθυσμού μέσω επιλεγμένης αναπαραγωγής με την πεποίθηση ότι τα επιθυμητά χαρακτηριστικά θα επικρατήσουν και τα ανεπιθύμητα θα εξαλειφθούν".

Από τους  Έλληνες συγγραφείς, ο Σαρειδάκης χρησιμοποιεί τον όρο "ευγονισμός" με τον οποίο "...μπορεί να ορισθεί κάθε προσπάθεια, μέθοδος ή επιστήμη, που έχει ως στόχο την απόκτηση απογόνων με ΄καλά΄  - σωματικά, διανοητικά, ψυχικά ή και ηθικά - χαρακτηριστικά..." (Σαρειδάκης, 2005 : 171). Τέλος, πιο πρόσφατη άποψη αναφέρει πως "Ευγονική είναι η επιστήμη της βελτίωσης του ανθρώπινου είδους μέσα από επιλεγμένες διασταυρώσεις, προκειμένου να επιτευχθούν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά ή να αντιμετωπιστούν κάποια άλλα." (Παπαδοπούλου, 2015 : 45).

Με βάση και τα σχετικά σημερινά επιστημονικά δεδομένα γνωρίζουμε πως η ευγονική  αποτελεί κλάδο της Βιολογίας που συνεργάζεται με τη Γενετική και μελετά τις μεθόδους βελτίωσης του ανθρώπινου είδους. Οι οπαδοί της υποστηρίζουν την απαγόρευση του πολλαπλασιασμού ανθρώπων που παρουσιάζουν βασικές νοητικές και ψυχικές ανωμαλίες καθώς και την εν γένει βελτίωση του ανθρώπινου είδους, με την παραγωγή υγιών απογόνων.

Πού αποσκοπεί η ευγονική

Οι παραδοσιακά εξάλλου εκφρασθέντες σκοποί της ευγονικής ήσαν οι εξής δύο: Πρώτον, η απομόνωση ή η παρεμπόδιση της αναπαραγωγής (με στείρωση) γενετικά ελαττωματικών ατόμων και  η ενθάρρυνση της αναπαραγωγής σωματικά και διανοητικά άρτιων ατόμων.

Ο πρώτος σκοπός έχει χαρακτηρισθεί ως αρνητική ευγονική, αλλά είναι βασικά η επικρατούσα άποψη στις περισσότερες, αν όχι σε όλες τις ευγονικές κινήσεις. Ένα παράδειγμα ευγονικής από την ελληνική

Εκούσια ευθανασία. Τελικά είναι δικαίωμα ή …«ολισθηρή πλαγιά»;

Εκούσια ευθανασία:  είναι δικαίωμα ή …«ολισθηρή πλαγιά»;

Του Αριστείδη Χατζή *
«Όπως όλα τα ζητήματα με τα οποία ασχολείται η Βιοηθική, έτσι και η Ευθανασία είναι σύνθετο, πολύπλοκο και αμφιλεγόμενο. Όμως, από μια τουλάχιστον άποψη, φαίνεται να είναι εξαιρετικά απλό: Mια φιλελεύθερη δημοκρατία δεν μπορεί παρά να σέβεται την προσωπική αυτονομία. Ένα άτομο, για να είναι πραγματικά ελεύθερο, θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέξει τη στιγμή του θανάτου του. Έτσι, όσο προφανές είναι ότι η αυτοκτονία δεν μπορεί και δεν πρέπει να τιμωρείται, άλλο τόσο είναι εύλογο να μην ποινικοποιείται η βοήθεια που θα παράσχει κάποια/ος στο άτομο που αποφασίζει να θέσει τέρμα στη ζωή του.

Βέβαια ποτέ τα πράγματα δεν είναι απλά. Μπορούμε να φανταστούμε περιπτώσεις κατά τις οποίες το άτομο που θα βοηθήσει στη διαδικασία μιας αυτοκτονίας θα το κάνει για τους δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς που μπορεί να έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του προσώπου που θα «βοηθήσει».
Ωστόσο, εδώ, θα πρέπει να γίνει ένας αυστηρός διαχωρισμός: Θα πρέπει να διαχωρίσουμε τις πρακτικές ενστάσεις που μπορεί να έχει κανείς σχετικά με τις θεσμικές ασφαλιστικές δικλείδες που θα επιτρέπουν μόνο τη γνήσια εκούσια ευθανασία με τις θεμελιώδεις (φιλοσοφικές ή θρησκευτικές) αντιρρήσεις που μπορεί να έχει κάποιος που απορρίπτει την ευθανασία συνολικά.

Το πρώτο είδος αντιρρήσεων (πρακτικές ενστάσεις) μπορεί να απαντηθεί σχετικώς εύκολα. Μια σύγχρονη φιλελεύθερη δημοκρατία μπορεί να ρυθμίσει τη σχετική διαδικασία με τρόπο που θα προστατεύει αποτελεσματικά τα δικαιώματα του ατόμου που επιθυμεί να αυτοκτονήσει με τη βοήθεια ειδικού. Φτάνει αυτή η προστασία να μη γίνει υπερβολικά πατερναλιστική (π.χ. μια δικαστική απόφαση που απορρίπτει τη σχετική αίτηση διότι οι δικαστές θεωρούν ότι ο ασθενής δεν υποφέρει αρκετά για να καταφύγει σε μια τόσο ακραία διαδικασία) ή αδικαιολόγητα γραφειοκρατική.
Οι θεμελιώδεις αντιρρήσεις όμως εναντίον της Ευθανασίας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με την ίδια ευκολία όταν βασίζονται σε θρησκευτικές πεποιθήσεις και σε κλειστά δογματικά συστήματα. Πάντως δεν είναι απαραίτητο να απαντηθούν, εφόσον αυτές οι πεποιθήσεις δεν μετατρέπονται σε κανόνες δικαίου αλλά δεσμεύουν μόνο τους πιστούς.

Τα φιλοσοφικά επιχειρήματα κατά της εκούσιας ευθανασίας είναι ενδιαφέροντα, όμως δεν είναι πειστικά. Η φιλοσοφική συζήτηση, στον χώρο της βιοηθικής, θα καταλήξει υποχρεωτικά στο βασικό ερώτημα: Στην επιλογή ανάμεσα στην αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και στην αρχή της αυτοκτησίας.

Η αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι κυρίαρχη στη βιοηθική, όπως και στο σύνολο σχεδόν των νομικών συστημάτων, και συνδέεται συχνότατα με έναν ιδιότυπο νομικό ηθικισμό: Οι παρένθετες μητέρες δεν επιτρέπεται να πληρώνονται για τις υπηρεσίες τους, η αγορά οργάνων τιμωρείται με αυστηρές ποινές, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία και όλα τα είδη ευθανασίας απαγορεύονται. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είναι το αποτέλεσμα ελεύθερου αυτοκαθορισμού αλλά πατερναλιστικού ετεροκαθορισμού. Η κοινωνία θέτει τα όρια, όχι το άτομο.

Η φιλοσοφική συζήτηση, στον χώρο της βιοηθικής, θα καταλήξει υποχρεωτικά στο βασικό ερώτημα: Στην επιλογή ανάμεσα στην αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και στην αρχή της αυτοκτησίας.

Μία από τις κυριότερες φιλοσοφικές αντιρρήσεις είναι εκείνη που προσπαθεί να αποδομήσει τα ευημεριστικά επιχειρήματα υπέρ της ευθανασίας. Σύμφωνα με τα ευημεριστικά επιχειρήματα, για κάποια άτομα είναι καλύτερο να πεθάνουν, παρά να συνεχίζουν να ζουν υποφέροντας. Εφόσον, λοιπόν, το ίδιο το άτομο κάνει τη στάθμιση και προτιμά το θάνατο, η ευθανασία δικαιολογείται.

Όσοι προσπαθούν να αποδομήσουν το ευημεριστικό επιχείρημα (που αντλεί νομιμοποίηση από την ορθολογική, πληροφορημένη, ρητή συναίνεση του ασθενούς που αποτελεί άλλωστε απαραίτητη προϋπόθεση), το κάνουν θεμελιώνοντας τις αντιρρήσεις τους σε αντιλήψεις για την αξία της ανθρώπινης ζωής που βασίζονται σε ηθικά συστήματα ή ακόμα και στη συμβατική ηθική – υποβαθμίζοντας έτσι την προσωπική αυτονομία και απορρίπτοντας κάθε έννοια αυτοκτησίας.

Ένα άλλο επιχείρημα που συνήθως χρησιμοποιείται είναι εκείνο της «ολισθηρής πλαγιάς» (slippery slope). […]

Νομίζω, ότι η ολισθηρή πλαγιά που φοβούνται οι ηθικιστές είναι η ολισθηρή (γι αυτούς) πλαγιά της προσωπικής αυτονομίας και της αρχής της αυτοκτησίας. Θεωρούν, όχι αδικαιολόγητα, ότι τα άτομα θα διεκδικήσουν σύντομα το δικαίωμα υποβοήθησης στην ευθανασία χωρίς απαραίτητα να πάσχουν από τερματική ασθένεια, ακόμα κι όταν δεν έχουν α-βάσταχτους πόνους, όταν απλά δεν θέλουν να συνεχίσουν να ζουν.

Αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα, θα διαπιστώσουμε ότι η διαχωριστική γραμμή είναι αυθαίρετη, το πραγματικό κριτήριο είναι η ποιότητα της ζωής. Και μόνο το ίδιο το άτομο μπορεί να αποφασίσει αυθεντικά ποιό επίπεδο είναι ανεκτό και ποιά ζωή είναι αξιοπρεπής.»

* Ο Αριστείδης Χατζής είναι Αν. Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών. Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (ΜΙΘΕ) Πανεπιστημίου Αθηνών

Αναδημοσίευση από: http://foroline.gr/archives/14378

Νομοθέτες στις ΗΠΑ πιέζουν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH) να ελαττώσουν τις έρευνες σε μη ανθρώπινα πρωτεύοντα ζώα

Νομοθέτες στις ΗΠΑ πιέζουν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH) 

να ελαττώσουν τις έρευνες σε μη ανθρώπινα πρωτεύοντα ζώα

Στις 8 Μαΐου, η επιτροπή του αμερικανικού Οίκου των Αντιπροσώπων ενέκρινε νομοσχέδιο δαπανών με την προϋπόθεση τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (National Institutes of Health) «να επιταχύνουν τις προσπάθειες να ελαττώσουν και να αντικαταστήσουν τη χρήση μη ανθρώπινων πρωτευόντων ζώων με εναλλακτικά μοντέλα έρευνας», όπως αναφέρει το περιοδικό Nature.

Το πλάνο αυτό εμπίπτει στον προϋπολογισμό του έτους 2020, ο οποίος ξεκινά τον Οκτώβριο του 2019. 

Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας προχώρησαν στην αναθεώρηση πειραμάτων που εμπλέκουν βρέφη πιθήκων το 2014, ύστερα από αίτημα τριών μελών του Κογκρέσου. Το αποτέλεσμα αυτού του αιτήματος ήταν να πραγματοποιηθούν αλλαγές σε κάποιες από τις διαδικασίες, σύμφωνα με το περιοδικό Nature.

Κατά τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, τα μη ανθρώπινα πρωτεύοντα ζώα είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τη

Η αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα και οι ομοιότητές της με την ταινία Matrix - Βίντεο

Η  αλληγορία του σπηλαίου

Στα δύο πρώτα βίντεο[1]  της παρούσας ανάρτησης παρουσιάζουμε τον αλληγορικό μύθο του σπηλαίου  και στο τελευταίο βίντεο τη σχέση της αλληγορίας του σπηλαίου με την ταινία Matrix.[2]  Ο Πλάτωνας στον έργο του Πολιτεία, με σκοπό να συγκριθούν οι επιπτώσεις της έλλειψης της παιδείας  στη φύση του ανθρώπου, παρουσίασε την αλληγορία του Σπηλαίου σε μορφή διαλόγου μεταξύ του Γλαύκωνα, αδελφού του Πλάτωνα, και του μέντορά του Σωκράτη.[3] Ο μύθος του Σπηλαίου είναι μια πολλαπλή αλληγορία κατά την οποία ο Πλάτωνας αναπτύσσει τον δικό του κόσμο ιδεών  και προσπαθεί να απαντήσει στα ερωτήματα του τύπου:  Πόσο αληθινός είναι ο κόσμος που μας περιβάλει; Πόσο αυθεντικοί είναι άνθρωποι; Είμαστε άραγε αυτοί που νομίζουμε;

Ο Πλάτων βάζει τον Σωκράτη να περιγράψει ένα σύνολο ατόμων που ζουν όλη τους τη ζωή αλυσοδεμένοι στον τοίχο μιας σπηλιάς, αντικρίζοντας έναν κενό τοίχο. Οι άνθρωποι αυτοί κοιτούν τις σκιές που σχηματίζονται στον τοίχο από αντικείμενα που περνούν πίσω τους μπροστά από μία φωτιά και δίνουν ονόματα σε αυτές τις σκιές. Οι σκιές είναι η πραγματικότητα των φυλακισμένων. Ο Σωκράτης εξηγεί πως ο φιλόσοφος είναι σαν φυλακισμένος που απελευθερώθηκε από τη σπηλιά και βρίσκεται στο επίπεδο όπου καταλαβαίνει ότι οι σκιές δεν είναι η πραγματικότητα, καθώς μπορεί να καταλάβει την αληθινή μορφή της πραγματικότητας και όχι την κατασκευασμένη πραγματικότητα, που είναι οι σκιές για τους φυλακισμένους. Οι κρατούμενοι αυτής της περιοχής δεν επιθυμούν καν να φύγουν από τη φυλακή τους, διότι δε γνωρίζουν καλύτερη ζωή. 

Η  αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα

Οι κρατούμενοι κάποια μέρα καταφέρνουν να σπάσουν τα δεσμά τους και ανακαλύπτουν ότι η πραγματικότητά τους δεν είναι αυτή που νόμιζαν. Ανακάλυψαν τον ήλιο, τον οποίο ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί ως αντιστοιχία για τη φωτιά, πίσω από την οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει. Όπως η φωτιά ρίχνει φως στους τοίχους της σπηλιάς, έτσι και η ανθρώπινη κατάσταση είναι για πάντα δέσμια των εντυπώσεων που δημιουργούνται μέσω των αισθήσεων. Ακόμη και αν αυτές οι ερμηνείες είναι μια περίεργη λανθασμένη ερμηνεία της πραγματικότητας, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελευθερωθεί από τα δεσμά της κατάστασής του. Δεν μπορεί να ελευθερωθεί από μια φαινομενική κατάσταση, όπως οι φυλακισμένοι δεν μπορούσαν να ελευθερωθούν από τις αλυσίδες τους. Ωστόσο, αν ο άνθρωπος μπορέσει ως εκ θαύματος να δραπετεύσει από τη σκλαβιά του, θα έβρισκε έναν κόσμο που δεν μπορεί να καταλάβει - ο ήλιος είναι ακατανόητος για κάποιον που δεν τον έχει δει ποτέ. Με άλλα λόγια, θα ανακάλυπτε ένα άλλο "βασίλειο", ένα ακατανόητο μέρος, διότι, θεωρητικά, είναι η πηγή μιας ανώτερης πραγματικότητας από αυτή που ήξερε πάντα. [4]

Κατά την ερμηνεία του  Πλάτωνα, ο απελεύθερος δεσμώτης είναι ο φιλόσοφος, ο οποίος βλέπει τα ίδια τα όντα, τις ιδέες, και όχι τα είδωλά τους. Οι αλυσοδεμένοι σύντροφοι του είναι οι κοινοί άνθρωποι που, έχοντας εθισθεί στις απατηλές παραστάσεις των αισθητών πραγμάτων, ζουν, χωρίς να το ξέρουν, μέσα στο ψέμα. Πάντοτε βέβαια, για τον Πλάτωνα, υπάρχει η δυνατότητα απεμπλοκής των αλυσοδεμένων ανθρώπων από τις πλάνες τους. Για να το πετύχουν αυτό, χρειάζεται να αποδεσμευτούν από τις αλυσίδες τους. Αυτές συμβολίζουν τις αισθήσεις τους, που τους υποχρεώνουν να παρατηρούν μόνο τα απατηλά είδωλα των ιδεών, των αληθινών όντων. Αντί για τις αισθήσεις τους όμως θα πρέπει να εμπιστευτούν τον νου τους.[5]

Οι ομοιότητες με την ταινία Matrix[6]

Ο πυρήνας του μύθου του σπηλαίου ξαναπροτάθηκε, σε σύγχρονη εκδοχή, στην ταινία το Matrix (1999) των αδερφών Andy και Larry Wachowsky (Γουατσόφσκυ). Η ταινία, ως γνωστόν, περιγράφει ένα

Η Μεταρρύθμιση του 16ου αιώνα και ο Μαρτίνος Λούθηρος - Ντοκιμαντέρ

Martin Luther

Το θρησκευτικό ντοκιμαντέρ της ανάρτησης εξετάζει τις απαρχές του προτεσταντισμού στη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη και τον κεντρικό ρόλο του Γερμανού θεολόγου Μαρτίνου Λούθηρου. Την  επιμέλεια των  υποτίτλων του ντοκιμαντέρ είχε η  ΕΡΤ.

Η λεγόμενη «Θρησκευτική Μεταρρύθμιση» ή «Μεταρρύθμιση του 16ου αιώνα» ήταν ένα θρησκευτικό κίνημα, το οποίο εκδηλώθηκε ως αντίδραση στις αντιλήψεις και πρακτικές της Καθολικής Εκκλησίας και πήρε διαστάσεις κοινωνικές και πολιτικές. Αφετηρία της Μεταρρύθμισης θεωρείται η 31η Οκτωβρίου 1517, όταν ο Γερμανός μοναχός και θεολόγος Μαρτίνος Λούθηρος θυροκόλλησε στην είσοδο του καθεδρικού ναού της Βιτεμβέργης έναν κατάλογο με 95 θέσεις, εναντίον των αντιλήψεων και πρακτικών της Καθολικής Εκκλησίας. Η Μεταρρύθμιση διαδόθηκε σταδιακά εκτός της Γερμανίας και στη Γαλλία, τις Κάτω Χώρες, την Ελβετία, τη Σκωτία και την Αγγλία.

O Μαρτίνος Λούθηρος γεννήθηκε το 1483 στο Αϊσλέμπεν της Σαξονίας από φτωχή οικογένεια. Μετά τη γέννηση του, οι γονείς του εγκαταστάθηκαν στην πόλη Μάνσφελντ, όπου ο πατέρας του εργαζόταν στα εκεί μεταλλεία και ανατράφηκε μέσα σε ένα ευσεβές και αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον. Η ίδια αυστηρότητα επικρατούσε και στο λατινικό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε. Τις βασικές του σπουδές τις έκανε στο Μαγδεβούργο και στο Άϊζεναχ, όπου μια πλούσια αστική οικογένεια, του Κουντς Κόττα, τον πήρε στο σπίτι της. Εκεί, βρήκε δασκάλους, οι οποίοι τον δίδαξαν ανώτερα λατινικά, φιλολογία και ρητορική, ενώ ταυτόχρονα δούλευε ως πλανόδιος τραγουδιστής. Το 1501, με την οικονομική συμπαράσταση μιας πλούσιας χήρας, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης και σπούδασε φιλοσοφία. Κατά επιθυμία του πατέρα του άρχισε, τον Μάιο του 1505, να σπουδάζει νομικά. Αλλά δυο μήνες αργότερα, απαρνήθηκε τον κόσμο κι έγινε μοναχός στο μοναστήρι των Αυγουστίνων ερημιτών, στην Έρφουρτ. Στο μοναστήρι ο Λούθηρος παρακολούθησε θεολογικά μαθήματα και, το 1507, χειροτονήθηκε ιερέας. Κατόπι, συνέχισε τις θεολογικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βιττεμβέργης.

Το 1512, ονομάστηκε Διδάκτορας της φιλολογίας και ανέλαβε στο ίδιο πανεπιστήμιο την έδρα της Βιβλικής φιλολογίας. Το 1507, χειροτονήθηκε ιερέας σε μια μονή Αυγουστινιανών μοναχών και σπούδασε

Η χρήση της κλωνοποίησης και των βλαστοκυττάρων για την αναζωογόνηση της ζωής

Στο βίντεο αυτό μπορείτε να παρακολουθήσετε τον Robert Lanza να αναπτύσσει το βιοηθικό ζήτημα της χρήσης της κλωνοποίησης και των βλαστοκυττάρων για την αναζωογόνηση της ζωής. Ο Robert Lanza είναι Διευθύνων Επιστημονικός Υπεύθυνος της Advanced Cell Technology και καθηγητής στο Ινστιτούτο Αναγεννητικής Ιατρικής της Wake Forest University School of Medicine. Ο Robert Lanza έχει στο ενεργητικό του εκατοντάδες δημοσιεύσεις και εφευρέσεις και είναι συγγραφέας 30 επιστημονικών βιβλίων, μεταξύ των οποίων είναι: «Essentials of Stem Cell Biology», οι «Αρχές της Μηχανικής Ιστών», το «Εγχειρίδιο των

Τι γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου; Η «ιστορική» εξήγηση της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

επιμέλεια:  Γιώργος Δαμιανός

Για τους πιστούς της Χριστιανοσύνης η αναπαράσταση του μέσου του μαρτυρικού θανάτου του Θεανθρώπου, ο Σταυρός, είναι σύμβολο Πίστης. Στις Γραφές η λέξη “σταυρός” αναφέρεται και ως “ξύλον” (επί ξύλου κρεμάμενος). Φαίνεται παράξενο για κάποιον που πενθεί να φιλά και να τιμά το μέσο με το οποίο θανατώθηκε ο Μεσίας του (φανταστείτε στη θέση του Σταυρού την κρεμάλα, το σπαθί, τη λαιμητόμο,  κ.ά.) αλλά η Αποστολική Διακονία θεωρεί ότι: “η μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι ένας ακόμα σημαντικός εορτολογικός σταθμός της Εκκλησίας μας. Οι πιστοί την ημέρα αυτή καλούνται να τιμήσουν και να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου, ώστε να αντλήσουν δύναμη και χάρη από Αυτόν. Η μεγάλη αυτή Δεσποτική Εορτή δίνει, επίσης, την ευκαιρία σε όλους μας να σκεφτούμε ορισμένες βασικές αρχές και αλήθειες της πίστης μας, οι οποίες είναι συνυφασμένες με τη θεολογία του Σταυρού.
Η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησίας μας, η οποία διασώζει μόνη Αυτή ανόθευτη τη Βιβλική και Πατερική Διδασκαλία, αποδίδει την προσήκουσα τιμή στο Σταυρό του Χριστού, ως το κατ’ εξοχήν όργανο και σύμβολο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Σε αντίθεση με την ποικίλη ετεροδοξία, η οποία, είτε αδιαφορεί να αποδώσει τιμή στο Σταυρό (Προτεσταντισμός), είτε πολεμά ευθέως Αυτόν, ως ειδωλολατρικό σύμβολο (Mάρτυρες του Ιεχωβά). Η Εκκλησία μας θέσπισε πολλές φορές προσκύνησης και τιμής του Σταυρού καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με αποκορύφωμα τη μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως, στις 14 Σεπτεμβρίου.”

Η “ιστορική” εξήγηση 

Στον επίσημο ιστότοπο της εκκλησίας της Ελλάδας υποστηρίζεται σχετικά με την “ιστορική” εκδοχή της Υψώσεως του Τίμιου Σταυρού ότι η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού από την βασιλομήτωρ Ελένη

Γερμανία: 3D εκτύπωση ανθρωπίνων οργάνων

Γερμανία: 3D εκτύπωση ανθρωπίνων οργάνων

Ομάδα στη Γερμανία που εργάζεται στην τριών διαστάσεων βιο-εκτύπωση ανθρωπίνων οργάνων έχει αναπτύξει μία τεχνική προκειμένου να αποκτάται επακριβές σχέδιο (blueprint) των οργάνων για την ακριβή αναπαραγωγή της δομής τους.

Οι ερευνητές, υπό την καθοδήγηση του Ali Erturk στο Μόναχο, χρησιμοποίησαν έναν διαλύτη προκειμένου να καταστήσουν τα όργανα διαφανή. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι ερευνητές κατόρθωσαν να «σκανάρουν» τα όργανα προς απόκτηση ακριβούς εικόνας της δομής τους καθώς και να εντοπίσουν την τοποθεσία κάθε κυττάρου. Χρησιμοποιώντας αυτό το «σχέδιο» (blueprint), οι ερευνητές θα εκτυπώσουν ένα «ικρίωμα» οργάνων μέσα στο οποίο θα εγχυθούν βλαστοκύτταρα ώστε να καταστεί λειτουργικό.

Μέχρι τώρα, η 3D εκτύπωση ανθρωπίνων οργάνων υστερούσε ως προς τις ακριβείς κυτταρικές δομές κατά τον Erturk. Με τη νέα τεχνική μπορούμε να δούμε που ακριβώς βρίσκεται κάθε κύτταρο λόγω της διαφάνειας που έχει προκαλέσει ο διαλύτης στα όργανα. Στη συνέχεια, μπορούμε να αντιγράψουμε τα ίδια τα κύτταρα χρησιμοποιώντας την βιο-εκτύπωση τριών διαστάσεων προχωρώντας έτσι στη δημιουργία ενός ζωτικού οργάνου.

Στα προσεχή χρόνια, η ομάδα των ερευνητών θα εστιάσει στο πάγκρεας, προτού φτάσει στα νεφρά, σε πέντε ή έξι χρόνια. Οι προσπάθειες θα κατευθυνθούν στην μεταμόσχευση των βιο-εκτυπωμένων

Τι είναι αυτό; - Ο πατέρας ο γιος και το σπουργίτι (ταινία μικρού μήκους)

Ο πατέρας ο γιος και το σπουργίτι

Η καταπληκτική ταινία μικρού μήκους, που παρουσιάζουμε

στην παρούσα ανάρτηση, αναφέρεται στη σχέση των  παιδιών με τους γονείς τους. Το μήνυμα του φιλμ θα αποτυπωθεί με τρόπο ανεξίτηλο στη μνήμη μας, παρ΄ ότι η διάρκειά του είναι μόλις πέντε λεπτά. Μόλις τέσσερις φορές άντεξε ο μεγάλος πια γιος στην ερώτηση του ηλικιωμένου πατέρα του:  τι είναι αυτό; Έπειτα έχασε την υπομονή του και έξαλλος άρχισε να φωνάζει. Όμως στη συνέχεια  θα καταλάβει τόσο την αξία την υπομονής, όσο και τη δύναμη της αγάπης…  Την πολυβραβευμένη αυτή ταινία δημιούργησε ο Κωνσταντίνος Πιλάβιος το 2007. Οι