Η επιστήμη και η τέχνη ως πηγές θρησκευτικής εμπειρίας

Η επιστήμη και η τέχνη ως πηγές θρησκευτικής εμπειρίας

Του Θ. Ρηγινιώτη

Μερικοί άνθρωποι υποκαθιστούν την ανάγκη να θρησκεύουν, με υποκατάστατα τέχνης και επιστήμης. Όμως τα πάντα πρέπει να έχουν τη σωστή τους θέση, για να υπηρετήσουν σωστά τον άνθρωπο.

Η τέχνη και η επιστήμη είναι οι δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται ο πολιτισμός μας. Αν και είναι δυνατόν να γίνουν βάρβαρες, κατά κανόνα είναι από τα πιο εκλεπτυσμένα δημιουργήματα του ανθρώπινου πνεύματος. Η τέχνη κάνει τον άνθρωπο δημιουργό κόσμων και πλασμάτων, που –έστω κι αν διανοητικά ξέρει ότι είναι πλαστά– ψυχολογικά και συναισθηματικά γι’ αυτόν είναι αληθινά. Και η επιστήμη τού προσφέρει το αίσθημα της κατάκτησης του παρόντος κόσμου, όλου του σύμπαντος, καθώς ανακαλύπτει και κατανοεί τους νόμους, τη δομή και τη λειτουργία του.

Και στις δύο περιπτώσεις ο άνθρωπος ζει ένα αίσθημα πληρότητας, που θα τη χαρακτήριζα ηδονή. Δημιουργεί κόσμους και πλάσματα – κατακτά τον ήδη δημιουργημένο κόσμο. Ο καλλιτέχνης και ο επιστήμονας, ο καθένας από την πλευρά του, υποσυνείδητα, ακόμη κι αν είναι άθεος, αισθάνεται θεός. Δε χρειάζεται λοιπόν το Θεό –μα υπάρχει άλλος Θεός εκτός από τον εαυτό του;

«Αν υπάρχει Θεός, πώς είναι δυνατόν να μην είμαι εγώ ο Θεός;» και «γιατί ο Ιησούς να είναι ο Υιός του Θεού και όχι εγώ;» ήταν ο πειρασμός του Ρώσου ζωγράφου του Παρισιού Σέργιου Σαχάρωφ (Μόσχα 1896 – Έσσεξ Αγγλίας 1993), που, μετά από περιπλανήσεις ανά τον κόσμο και μακρά θητεία στον υπερβατικό διαλογισμό (ινδικής προέλευσης μυστικιστική μέθοδος που διαδόθηκε στη δύση από τον Μαχαρίσι), ανακάλυψε την ορθοδοξία και έγινε, με αγωνία και δάκρυα, ο μεγάλος σύγχρονος άγιος Πατέρας της Εκκλησίας Σωφρόνιος του Έσσεξ. (Βλ. π. Σεραφείμ Ρόουζ, Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος, Μορφή εκδοθείτω 2006, σελ. 82-88).

Γι’ αυτό καλλιτέχνες και επιστήμονες είναι τόσο εύκολο να γίνουν άθεοι, δεϊστές ή αγνωστικιστές, μερικές φορές μάλιστα να κινηθούν προκλητικά ενάντια στην καθιερωμένη θρησκευτικότητα –γιατί, όσο κι αν νιώθουν θεοί, δε μπορούν να ξεπεράσουν το γεγονός ότι είναι θνητοί.

Αυτό το αίσθημα πληρότητας του επιστήμονα και του καλλιτέχνη ισχυρίζομαι ότι είναι ένα γήινο

Ποιοι ήταν οι 12 Απόστολοι;

Απόστολοι Χριστού

Αγίων Αποστόλων:

Ποιοι ήταν οι Δώδεκα Απόστολοι;

Οι Απόστολοι του Ιησού Χριστού θα ξεχωρίζουν μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας, σαν οι υπέρλαμπροι αστέρες πρώτου μεγέθους της πνευματικής ζωής. 12 Απόστολοι και 12 Μαθητές του Ιησού Χριστού. Τα πρόσωπα είναι τα ίδια εκτός του του Ιούδα Ισκαριώτη που εν τέλει πρόδωσε τον Κύριο.

Κατά την τριετή δημόσια δράση Του ο Κύριος περιστοιχιζόταν από μαθητές. Στα Ευαγγέλια εμφανίζονται τρεις ομάδες μαθητών:

1. Ο κύκλος των εβδομήκοντα. Σε αυτόν ανήκαν πρόσωπα που αγαπούσαν τον Κύριο, συνδέονταν μαζί Του με σχέσεις αγάπης και μαθητείας, αλλά Τον συναναστρέφονταν περιστασιακά.
2. Ο κύκλος των δώδεκα Αποστόλων. Σε αυτόν ανήκαν δώδεκα ιεροί άνδρες που τους διάλεξε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, για να είναι οι μόνιμοι ακόλουθοι και συνεργάτες Του, και τους ονόμασε «…αποστόλους…» (Λουκά 6,13). Οι δώδεκα αυτοί μαθητές εγκατέλειψαν τα πάντα και ακολούθησαν τον Διδάσκαλό τους. Ζούσαν μαζί Του σαν μία πνευματική οικογένεια μέχρι τη στιγμή της σύλληψής Του. Άκουσαν τη διδασκαλία Του, είδαν τα θαυμαστά έργα και την Ανάστασή Του.
3. Ο κύκλος των τριών. Μεταξύ των δώδεκα ο Κύριος ξεχώριζε τρεiς μαθητές, τους οποίους παραλάμβανε σε σημαντικά γεγονότα της ζωής Του, με κορυφαίο τη Μεταμόρφωσή Του. Στον κύκλο των τριών ανήκε ο Πέτρος και οι γιοί του Ζεβεδαίου, Ιάκωβος και Ιωάννης.

Οι Μαθητές του Ιησού

Στα βιβλία της Καινής Διαθήκης υπάρχουν τέσσερις κατάλογοι με τα ονόματα των δώδεκα μαθητών.

Αν και ορισμένοι μαθητές αναφέρονται στους καταλόγους με διαφορετικά ονόματα, ενώ και η σειρά των ονομάτων τους διαφέρει από κατάλογο σε κατάλογο, η αναγνώρισή τους είναι εύκολη και γενικά αποδεκτή.
Ένας στο Κατά Ματθαίο (10, 2-4), ένας στο Κατά Μάρκο (3, 16-19), ένας στο Κατά Λουκά (6, 14-16) και ένας στις Πράξεις των Αποστόλων (1, 13). Το Κατά Ιωάννη δεν έχει αντίστοιχο κατάλογο, αλλά σποραδικά αναφέρει τα ονόματα εννέα μαθητών από τον κύκλο των δώδεκα.

Τα ονόματα των δώδεκα μαθητών του Χριστού είναι τα εξής:

1. Σίμων ή Πέτρος ή Κηφάς. Είναι αδελφός του Ανδρέα και συγγραφέας δύο Καθολικών Επιστολών της Καινής Διαθήκης.
2. Ανδρέας. Είναι αδελφός του Πέτρου. Χαρακτηρίζεται Πρωτόκλητος, διότι χρονικώς υπήρξε ο πρώτος μαθητής του Κυρίου.
3. Ιάκωβος. Είναι αδελφός του ευαγγελιστή Ιωάννη και γιος του Ζεβεδαίου.
4. Ιωάννης. Είναι αδελφός του Ιακώβου και γιος του Ζεβεδαίου. Έγραψε το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, τρείς Καθολικές Επιστολές και την Αποκάλυψη. Τού αποδίδονται οι χαρακτηρισμοί Θεολόγος, Ηγαπημένος και Παρθένος.
5. Φίλιππος. Είναι φίλος του Βαρθολομαίου ή Ναθαναήλ.
6. Βαρθολομαίος ή Ναθαναήλ. Είναι φίλος του Φιλίππου. Τα συνοπτικά Ευαγγέλια αναφέρουν το

Απόστολος Πέτρος: Ο κορυφαίος μαθητής του Χριστού

Ο Απόστολος Πέτρος

Του Λάμπρου Σκόντου, Θεολόγου – Καθηγητού

Ο κορυφαίος αυτός Απόστολος του Χριστού ήταν Ιουδαίος και ονομαζόταν Σίμων. Γεννήθηκε στην μικρή και άσημη πόλη τη Βησθαϊδά. Ο Πατέρας του ονομαζόταν Ιωνάς. Έζησε σε αφάνταστη φτώχεια και στερήσεις. Όμως μεγάλωσε σε περιβάλλον ευσέβειας. Οι γονείς του ανήκαν στους λιγοστούς πιστούς ευσεβείς Ιουδαίους της εποχής τους, οι οποίοι περίμεναν εναγώνια τον Μεσσία και την μεσσιανική εποχή κατά την οποία θα τερματίζονταν η κακοδαιμονία της ανθρωπότητας. Αυτή την πίστη και την ευσέβεια μετέδωσαν στα παιδιά τους. Γράμματα έμαθε ελάχιστα, προφανώς γνώριζε μόνο γραφή και ανάγνωση. Αδελφός του υπήρξε ο πρωτόκλητος Ανδρέας.

      Μετά το θάνατο του πατέρα του ο Πέτρος νυμφεύτηκε την κόρη του Αριστοβούλου, ανεψιά του Αποστόλου Βαρνάβα, σε αντίθεση με τον Ανδρέα, ο οποίος δεν νυμφεύτηκε ποτέ. Έκαμε δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη, των οποίων αγνοούμε τα ονόματα. Αγνοούμε επίσης και το όνομα της συζύγου του. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του πεθερού του στην Καπερναούμ και ασκούσε μαζί με τον αδελφό του Ανδρέα, το επάγγελμα του ψαρά στην παρακείμενη λίμνη της Γενισαρέτ.

     Μετά την σύλληψη του Ιωάννου του Βαπτιστού, ο Κύριος πήγε στα μέρη της Γαλιλαίας, στις περιοχές γύρω από την μαγευτική λίμνη, για να κηρύξει το ευαγγέλιο της σωτηρίας του κόσμου. Εκεί συνάντησε τους περισσότερους από τους μαθητές του, ψαράδες το επάγγελμα, τους οποίους κάλεσε να γίνουν στο εξής «αλιείς ανθρώπων» ( Ματθ.4,20), συνεργοί Του στο έργο της σωτηρίας του κόσμου.

     Ο ενθουσιώδης και ευσεβής Πέτρος πέταξε τα δίχτυα από τους πρώτους και Τον ακολούθησε πιστά. Λόγω του δυναμικού χαρακτήρα του και της ιδιαίτερης αφοσίωσής του στον Κύριο αξιώθηκε να έχει το προβάδισμα έναντι των άλλων αποστόλων και να ομιλεί συχνά εκ μέρους αυτών. Ομολόγησε πρώτος ότι ο Χριστός είναι «ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ.16:17). Ο Κύριος εξετίμησε αυτή την ομολογία, και τον διαβεβαίωσε πως πάνω σε αυτή την ομολογία πίστεως «οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν» (Ματθ.16,18).

      Ακολούθησε το Χριστό πιστά σε όλη την τριετή δράση Του. Την ώρα της σύλληψής Του αντέδρασε

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος: Η αλληλεγγύη θα νικήσει την πανδημία

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ

Η φωνή του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής εκπέμπει όπως πάντα γαλήνη και σοφία. Είτε διά ζώσης είτε εκ του μακρόθεν η παρουσία του λειτουργεί κατευναστικά σε όλες τις δύσκολες συγκυρίες, πόσο μάλλον σε αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο ίδιος ευρίσκεται επίσης σε περιορισμό, βλέποντας την καθημερινότητά του να έχει αλλάξει άρδην: «Και εδώ στην Αλβανία συντονιζόμαστε με τις κυβερνητικές εντολές και τις υγειονομικές οδηγίες. Επικοινώνησα εγκαίρως με τα μέλη της Ιεράς Συνόδου και λάβαμε τις ενδεδειγμένες αποφάσεις, σχετικά με τη λειτουργική, εκπαιδευτική, κατηχητική και φιλανθρωπική διακονία της Εκκλησίας μας. Εκείνο το οποίο έχω μάθει στη μακροχρόνια πορεία μου είναι, ζητώντας τη βοήθεια του Θεού, να αναζητώ νέα μονοπάτια διεξόδων μέσα στις χαράδρες των δυσκολιών». 

Τον ρωτώ αν η αναγκαστική κοινωνική αποστασιοποίηση για εμάς τους πολίτες έχει τα χαρακτηριστικά ενός παροδικού μοναχισμού. «Αξίζει να θυμηθούμε ότι ο Ορθόδοξος μοναχισμός, στον οποίο αναφερθήκατε, διέπεται από τρεις βασικές αρχές: την υπακοή, την εγκράτεια και την ακτημοσύνη. Κάτι θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη από τη σημαντική αυτή παράδοση, όπως: υπακοή στους υπεύθυνους για την αντιμετώπιση της κρίσεως, υπακοή στους ειδικούς επιστήμονες που ασχολούνται με τη θεραπεία και την έρευνα, υπακοή στην εντολή “Μένουμε σπίτι”. Ας γίνει το σπίτι το ασκητήριό μας. Δεν είναι εύκολο. Ο κίνδυνος διενέξεων και συγκρούσεων από τον περιορισμό παραμονεύει. Παραμένοντας στο σπίτι μας, ας μην απομονωθούμε. Ας ενισχύουμε ο ένας τον άλλον με λόγο, με σιωπή στοργής και πρόσχαρη διάθεση».

Αγώνας ελευθερίας

«Προσοχή, όμως», επισημαίνει, «να μην περιοριστούμε στην οικογένειά μας. Υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες δυσκολίες. Μπορούμε να τους προσεγγίζουμε με τα σύγχρονα μέσα ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Επείγει να μετάσχουμε σε αυτόν τον αγώνα ελευθερίας από τον φόβο που πλανιέται γύρω μας. Τέλος, ας γίνουμε πιο λιτοί στον καθημερινό μας βίο. Η αναφορά σας στον μοναχισμό φέρνει στη σκέψη μου έναν θαυμάσιο ορισμό από τη Φιλοκαλία: “Mοναχός ἐστιν ὁ πάντων χωρισθείς καί πᾶσι συνῃρμοσμένος”. (Μοναχός είναι αυτός που έχει αποχωριστεί τα πάντα, αλλά είναι αρμονικά συνδεδεμένος με τους πάντες».

Πώς μπορούμε να καταπολεμήσουμε το διαρκές καθεστώς φόβου που ήρθε με την πανδημία; «Ο φόβος, πράγματι, είναι πολύ επικίνδυνος σύμβουλος», υπογραμμίζει ο Μακαριώτατος. «Διεισδύει με ποικίλους

Τι είναι και τι περιέχει η Καινή Διαθήκη

Τι είναι και τι περιέχει η Καινή Διαθήκη

του Θεόδωρου  Ρηγινιώτη

Η Καινή Διαθήκη είναι το δεύτερο μέρος της Αγίας Γραφής των χριστιανών, που πρώτο μέρος της έχει την Παλαιά Διαθήκη.Στην πραγματικότητα, παλαιά και καινή διαθήκη ονομάζονται οι υποσχέσεις του Θεού προς τους ανθρώπους για τη σχέση Του με αυτούς. Η Παλαιά Διαθήκη είναι η υπόσχεση του Θεού προς τον αρχαίο λαό των Εβραίων (Ισραήλ), ότι, όσο παραμένουν πιστοί σε Αυτόν, θα τους ευλογεί και θα τους προστατεύει, καθώς και ότι θα στείλει το Μεσσία (το Χριστό), που θα είναι ο αιώνιος σωτήρας και βασιλιάς του λαού του Θεού.

Η Καινή (=καινούργια) Διαθήκη είναι η διαβεβαίωση του Θεού στην ανθρωπότητα, σε όλους τους λαούς της γης, ότι ο Μεσσίας ήρθε και είναι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, και η υπόσχεσή Του ότι όλοι όσοι θα ζήσουν σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού θα κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, δηλαδή τον παράδεισο.

Οι υποσχέσεις αυτές ονομάζονται διαθήκες, όπως εξηγεί ο απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή (που βρίσκεται μέσα στο βιβλίο που λέμε Καινή Διαθήκη), επειδή κάθε διαθήκη ισχύει με το θάνατο εκείνου που τη συνέταξε, και η διαθήκη του Θεού, με την οποία κάνει τους ανθρώπους κληρονόμους της βασιλείας Του, ισχύει μετά το θάνατο του Ιησού Χριστού, που είναι ο Υιός του Θεού και Θεός, το ένα από τα τρία πρόσωπα της τριαδικής Θεότητας, της Αγίας Τριάδας (δείτε σχετικά στην προς Εβραίους επιστολή, κεφ. 19, στίχοι 16-17).

Η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η προετοιμασία των ανθρώπων για την Καινή Διαθήκη. Όπως η Καινή Διαθήκη (δηλαδή η υπόσχεση του Θεού προς τους ανθρώπους για την κληρονομιά της

Η πανδημία του κορωνοϊού θα προκαλέσει πείνα βιβλικών διαστάσεων

Η πανδημία του κορωνοϊού

θα προκαλέσει πείνα βιβλικών διαστάσεων

Ο επικεφαλής της υπηρεσίας ενίσχυσης τροφίμων του ΟΗΕ προειδοποίησε ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει εκτεταμένη πείνα «των βιβλικών διαστάσεων» λόγω της πανδημίας του κορανοϊού, με σύντομο χρονικό διάστημα να δράσει πριν λιμοκτονήσουν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων.

Περισσότερες από 30 χώρες στον αναπτυσσόμενο κόσμο θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν εκτεταμένο λιμό, και σε 10 από αυτές τις χώρες υπάρχουν ήδη πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι στα όρια της πείνας, δήλωσε ο David Beasley, εκτελεστικός διευθυντής του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος.

«Δεν μιλάμε για ανθρώπους που κοιμούνται πεινασμένοι», είπε στο Guardian σε συνέντευξή του. «Μιλάμε για ακραίες συνθήκες, κατάσταση έκτακτης ανάγκης - άνθρωποι κυριολεκτικά βαδίζουν στα όρια της πείνας. Αν δεν πάρουμε φαγητό σε ανθρώπους, οι άνθρωποι θα πεθάνουν». Ο Covid-19 είναι πιθανό να σαρώνει τον αναπτυσσόμενο κόσμο, αλλά η διάδοσή του είναι δύσκολο να μετρηθεί. Αυτό που φαίνεται να είναι βέβαιο είναι ότι τα εύθραυστα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης πολλών αναπτυσσόμενων χωρών δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν και η οικονομική καταστροφή που θα ακολουθήσει μετά την πανδημία θα οδηγήσει σε τεράστια πίεση στους πόρους.

«Αυτό είναι πραγματικά κάτι περισσότερο από μια πανδημία - δημιουργεί μια πανδημία πείνας», δήλωσε ο Beasley. «Πρόκειται για ανθρωπιστική και επισιτιστική καταστροφή». Ο Μπέσλεϊ έστειλε το μήνυμά του στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, προειδοποιώντας τους παγκόσμιους ηγέτες ότι πρέπει να ενεργήσουν γρήγορα σε μια ταχέως επιδεινούμενη κατάσταση. Τους παρότρυνε να προωθήσουν περίπου

Η ιστορία της Αγία-Σοφιάς

Η ιστορία της Αγια-Σοφιάς

Η Αγία Σοφία είναι το πρώτο κτίσμα που χτυπάει στα μάτια του επισκέπτη, καθώς εισέρχεται από την Προποντίδα. Το ξεχωριστό αυτό σημείο είχαν επιλέξει για να χτίσουν τους ναούς τους, αιώνες πριν από τους Βυζαντινούς, οι ειδωλολάτρες.

Ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας θεμελιώθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ. όταν ονόμασε τη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η ανέγερση του ναού ολοκληρώθηκε από τον γιο του Κωνστάντιο και τα εγκαίνια έγιναν στις 15 Φεβρουαρίου του 360.

Κατά την εποχή του Αρκαδίου, το 404, η πρώτη Αγιά Σοφιά πυρπολείται και θα κτισθεί εκ νέου από τον Θεοδόσιο Β'. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 10 Οκτωβρίου του 415, όμως ο ναός θα πυρποληθεί και πάλι το 532, κατά τη Στάση του Νίκα. Έτσι, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α' αποφασίζει να κατασκευάσει την εκκλησία από την αρχή, στον ίδιο χώρο, αλλά πολύ πιο επιβλητική, για να δεσπόζει στη Βασιλεύουσα. Τα θεμέλια αυτού του μεγαλοπρεπή ναού θα μπουν στις 23 Φεβρουαρίου του 532, με σχέδια που εκπόνησαν οι αρχιτέκτονες Ανθέμιος Τραλλιανός και Ισίδωρο ο Μιλήσιος.

Για την ολοκλήρωση του κολοσσιαίου έργου δούλεψαν αδιάκοπα επί έξι χρόνια 10.000 τεχνίτες, ενώ ξοδεύτηκαν 320.000 λίρες (περίπου 120.000.000 ευρώ). Από κάθε σημείο όπου υπήρχε Ελληνισμός, έγινε προσφορά: Τα πράσινα μάρμαρα από τη Μάνη και την Κάρυστο, τα τριανταφυλλιά από τη Φρυγία και τα κόκκινα από την Αίγυπτο. Από τον υπόλοιπο κόσμο προσφέρθηκαν τα πολύτιμα πετράδια, ο χρυσός, το ασήμι και το ελεφαντόδοντο, για τη διακόσμηση του εσωτερικού.

Τα εγκαίνια έγιναν στις 27 Δεκεμβρίου του 537 από τον Ιουστινιανό, ο οποίος βλέποντας την υπεροχή της

Η Λατρεία της Ορθοδοξίας

Η Λατρεία της Ορθοδοξίας

π. Γεώργιος Μεταλληνός, Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

H Χριστιανική Λατρεία

O Χριστιανισμός, ως Εκκλησία του Χρίστου, εκ­φράστηκε από την ίδρυση του, την ήμερα της Πεντη­κοστής, όχι μόνο ως διδασκαλία, αλλά και ως λα­τρεία, που κατέλαβε κεντρική θέση στη ζωή του. Η λατρεία αποδείχτηκε όχι μόνο ο τρόπος, που η Εκ­κλησία εξέφρασε τον βαθύτερο εαυτό της, αλλά και ως το κατ' εξοχήν μέσο διαμόρφωσης της πίστης και όλης συνολικά της ζωής της. Χωρίς να εξαντλείται στη λατρεία η ζωή της Εκκλησίας, μεταμορφώνεται ολόκληρη σε λατρεία του Τριαδικού Θεού, ως απόλυ­του κέντρου και κεφαλής της.
Η εκκλησιαστική λατρεία είναι κατανοητή μόνο εν Χριστώ, στον όποιο γίνεται γνωστός ο Θεός (Ίω. 1, 18). Η πίστη στον Χριστό, ως Θεό και Σωτήρα, προηγείται της λατρείας Του. Ο Χριστός είναι αυτός, που διαφοροποιεί τη χριστιανική από κάθε άλλη λα­τρεία. Ο χριστοκεντρικός χαρατήρας της εκκλησια­στικής λατρείας τη διαχώρισε ριζικά όχι μόνο από την εθνική, αλλά και από την ιουδαϊκή λατρεία (βλ. Εβρ. κεφ. 9). Τα οποιαδήποτε εθνικά η ιουδαϊκά τελε­τουργικά στοιχεία, που προσέλαβε η Εκκλησία, είναι δευτερεύοντα και περιφερειακά και δεν αλλοιώνουν τη λατρεία της.
Ουσιαστικό στοιχείο της χριστιανικής λατρείας είναι η εσωτερικότητα η καρδιακή ευχαριστία και δοξολογία του Θεού για τις δωρεές Του. Γι' αυτό η χριστιανική λατρεία θεμελιώνεται στα όσα έπραξε ο Θεός για τον άνθρωπο και οχι στο τι μπορεί ο άνθρω­πος να πράξει, για να ευχαριστήσει τον Θεό και να Τον εξευμενίσει. Σκοπός της δεν είναι μία θρησκευτι­κή τελετουργία, αλλά η μέσω αυτής φανέρωση της Εκκλησίας ως «σώματος Χρίστου». Ο μόνος και α­ληθινός λειτουργός της Εκκλησίας είναι ο Ίησους Χριστός (Έβρ. 8, 2), ο όποιος στο πρόσωπο Του εισά­γει στην ιστορία ένα άλλο είδος ίερωσύνης. Οι όροι «ιερεύς», «θυσία», «ιερωσύνη» στην Προς Εβραίους επιστολή, το πρώτο λειτουργιολογικό κείμενο της Εκκλησίας, συνδέονται αποκλειστικά με τον Χριστό, τον μόνο αυθεντικό Αρχιερέα, που προσέφερε και προσφέρει την τέλεια θυσία, δηλαδή τον εαυτό Του. Η θυσία Του στη λατρεία της Εκκλησίας είναι αναί­μακτη και πνευματική και ο Χριστός, τελικά, είναι «ό προσφέρων και προσφερόμενος και προσδεχόμενος» τη θυσία. Οι ιερείς της Εκκλησίας δεν θυσιάζουν, ό­πως στα διάφορα θρησκεύματα του κόσμου, άλλά «δανείζουν» τη γλώσσα και τα χέρια τους στον Χρι­στό, για να τελέσει Αυτός τα πάντα (ι. Χρυσόστομος). Όλοι οι πιστοί, με το βάπτισμα και το χρίσμα τους, μετέχουν στην ιερωσύνη του Χρίστου, «παριστώντες τα σώματα αυτών θυσίαν ζώσαν, αγίαν, εύάρεστον τω Θεώ»(Ρωμ. 12, 1).
Η Λατρεία της Εκκλησίας συνιστά αποκάλυψη του τριπλου μυστηρίου της ζωής: του μυστηρίου του Θεού, του μυστηρίου του άνθρωπου και του μυστη­ρίου της κτίσεως, καθώς και της μεταξύ τους σχέσης. Στην Ορθόδοξη Λατρεία συντελείται η βίωση του νέ­ου «καιρού», που έχει «εισβάλει» στην ιστορία με την Ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού και προσφέρει τη δυνατότητα νίκης μας πάνω στην αμαρτία, στη φθορά και στο θάνατο. Ολόκληρη η ανθρώπινη ύπαρξη τάσ­σεται υπό την εξουσία του Χρίστου και δοξάζει τον Τριαδικό Θεό, όπως Τον δοξάζουν στον ουρανό οι αγ­γελικές Δυνάμεις (Ήσ. 6, 1 έ.).
Στη χριστιανική λατρεία πραγματοποιείται μιία δι­πλή κίνηση: του άνθρωπου προς τον Θεό, που δέχεται την ευχαριστία και δοξολογία μας, και του Θεού προς τον άνθρωπο, που αγιάζεται από τη θεική Χάρη. Εί­ναι ένας διάλογος μεταξύ Πλάστη και πλάσματος, συ­νάντηση του άνθρωπου με τον «Αληθινόν» (Α' Ίω. 5, 20), προσφορά της ύπαρξης στην πηγή της, κατά τον λειτουργικό λόγο: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Ο πι­στός ευχαριστεί τον Θεό για τη σωτηρία του και τις συνεχείς δωρεές του Θεού, «ύπερεκπερισσου ων αιτούμεθα». Προσφέρει στον Θεό «άρτον και οίνον» και λαμβάνει σώμα και αίμα Χριστού προσφέρει θυ­μίαμα και δέχεται άκτιστη Χάρη. Η λατρεία της Εκ­κλησίας δεν προσφέρεται στον Θεό, διότι ο Θεός την έχει ανάγκη, αλλά για τον ίδιο τον άνθρωπο, που δέ­χεται πολύ περισσότερα και σημαντικότερα από τα ό­σα προσφέρει.
Η λατρεία τότε είναι εκκλησιαστική, όταν διατη­ρεί τον υπερκόσμιο και πνευματικό της χαρακτήρα και ελευθερώνει τον άνθρωπο, οδηγώντας τον στην τέλεια γνώση («επίγνωση») του Θεού (Έφεσ. 4, 13. 'Αποκ. 4, 10' 5, 6 κ.λπ.). Σκοπός της όμως δεν είναι να κατεβάσει τον ουρανό στη γή, αλλά να ανεβάσει στον ουρανό τον άνθρωπο και τον κόσμο. Δίνει τη δυνατό­τητα στον άνθρωπο και όλη την κτίση να «βαπτιστοΰν» να πεθάνουν και να αναστηθούν μέσα στη θεία Χάρη.

2. Λειτουργική Τάξη και Ιστορική Εξέλιξη

Η εκκλησιαστική λατρεία έχει την τάξη της, σύ­νολο δηλαδή τελετουργικών κανόνων, που τη διέ­πουν. «Τυπικόν» ονομάζεται το ειδικό λειτουργικό βι­βλίο, πού προσφέρει το διάγραμμα και τη δομή της

Ο αντίκτυπος του COVID-19 σε οικογένειες με σπάνιες ασθένειες

Ο αντίκτυπος του COVID-19

σε οικογένειες με σπάνιες ασθένειες

Η JillianHastingsWardγράφει στο BioNews για τον αντίκτυπο της κρίσης COVID-19 στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη για τον γιο της Sam (έξι ετών), ο οποίος έχει μια εξαιρετικά σπάνια γενετική κατάσταση, αλλά οι ανάγκες του για υγειονομική περίθαλψη είναι τόσο αλληλένδετες με την υπόλοιπη καθημερινή τους ζωή.

Κάθε οικογένεια αντιμετωπίζει προκλήσεις σε αυτές τις παράξενες μέρες. Από τότε που ξεκίνησε το lockdown, κανένας από τους φροντιστές δεν μπορεί να επισκεφθεί τον Σαμ στο σπίτι, οπότε φροντίζουν αυτόν και τη μεγάλη αδερφή του - δύο πολύ διαφορετικά παιδιά - για 24 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα. Κανονικά είναι και οι δύο στο σχολείο με πλήρη απασχόληση, και οι φροντιστές έρχονται ένα βράδυ κάθε εβδομάδα για να αφήσουν τον σύζυγό της και εκείνη να κάνουν ένα διάλειμμα, ή να περάσουν αδιάκοπο χρόνο με την κόρη τους. Ο σύζυγός της, ενώ εργαζόταν από το σπίτι, εξακολουθεί να κάνει το μεγαλύτερο μέρος της μαγειρικής και να ξοδεύει χρόνο με τα παιδιά μεταξύ των κλήσεων. Η κόρη τους είναι μια τυπική οκτάχρονη και θέλει πολλή διαδραστική προσοχή. Ο Σαμ είναι μη λεκτικός τόσο συχνά χάνει, αλλά παίρνει προτεραιότητα όταν το σώμα του χρειάζεται άμεση προσοχή (αλλαγές πάνας, ώρες γεύματος κ.λπ.). Είναι εύκολο να νιώθει ότι τα απογοητεύει και τα δύο ταυτόχρονα.

Ο Σαμ δεν έχει αναπνευστική αδυναμία, αλλά αν είναι αδιαθεσία για οποιονδήποτε λόγο αυτό μπορεί να προκαλέσει επιληψία και μπορεί να έχει σημαντικές επιληπτικές κρίσεις που στο χειρότερο σενάριο θα

Η Δικαιολόγηση της Βίας στον Βουδισμό

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης

«Αν διαταχθείς να παρελάσεις: ‘εν, δυό’ ή να πυροβολήσεις: ‘μπανγκ, μπανγκ’. Αυτή είναι η εκδήλωση της υψηλότερης σοφίας του διαφωτισμού. Η ενότητα του Ζεν και του πολέμου επεκτείνεται στις απώτατες εκφάνσεις του ιερού πολέμου που τώρα ξεκινάει»

Harada Daiun Sogaku, Ιάπωνας δάσκαλος του Ζεν, 1939

Ο Μπράιαν Βικτόρια, με την έκδοση του βιβλίου του «Zen at War», κάλεσε σε αυτοκριτική Βουδιστές δασκάλους (Zen Masters) για τη συνενοχή και συμμετοχή των σχολών τους στον φανατισμό των Ιαπώνων κατά τη διάρκεια του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, με αποτέλεσμα πολλά μοναστήρια να ζητήσουν συγγνώμη για τη δράση των προκατόχων τους. Ο Βικτόρια, Βουδιστής ιερέας ο ίδιος, παρουσίασε εκτενώς τις διδαχές ενός από τους πιο γνωστούς δασκάλους του Ζεν, του Daisetsu Teitaro Suzuki. Ο Σουζούκι ήταν ένας από τους κύριους μεταλαμπαδευτές του Βουδισμού στη Δύση, ή έστω μιας κουτσουρεμένης εικόνας του Βουδισμού, που δέχτηκαν κάποιοι απογοητευμένοι από τις «δυτικές» θρησκείες για τη συνεισφορά τους στη βία και τον πόλεμο, και στράφηκαν σε ένα σύστημα ιδεών (ο Βουδισμός τυπικά δεν είναι θρησκεία) που φαίνεται να είναι πιο εσωστρεφές και άρα λιγότερο πιθανό να οδηγήσει σε βίαιες συμπεριφορές.

Θα δούμε όμως ότι ακόμα και ο Βουδισμός μπορεί να οδηγήσει σε βιαιοπραγίες και ακρότητες, αν και, συγκριτικά με τις γνωστές μας μονοθεϊστικές θρησκείες, χρειάζονται κάποιες εκλογικευτικές ταχυδακτυλουργίες για να το πετύχει. Κι αυτό γιατί στον Βουδισμό δεν υπάρχει κάποιο ιερό κείμενο που όλοι όσοι αυτοαποκαλούνται Βουδιστές πρέπει να διαβάσουν και να αποδεχτούν, όπως η Βίβλος όπου, για παράδειγμα, ο Θεός καλεί τους πιστούς του να εξολοθρεύσουν τους Χαναναίους για τη δικιά τους λύτρωση.

«Στρατιώτες που θυσιάζουν τις ζωές τους για τον αυτοκράτορα δεν θα πεθάνουν. Θα ζήσουν για πάντα. Πραγματικά πρέπει να αποκαλούνται θεοί και Βούδες για τους οποίους δεν υπάρχει ζωή ή θάνατος. Όπου υπάρχει απόλυτη υπακοή δεν υπάρχει ζωή ή θάνατος.» Sugimoto Goro, αξιωματικός.

 Ο Βουδισμός έγινε επίσημη θρησκεία της Ιαπωνίας κατά τον 17^ο αιώνα. Δύο αιώνες μετά, είχαν χτιστεί μισό εκατομμύριο ναοί σε μια χώρα τρεις φορές σαν την Ελλάδα, και οι μοναχοί/ιερείς είχαν γίνει αδιάσπαστο γρανάζι του φεουδαρχικού συστήματος. Λόγω της μεγάλης δύναμης και επιρροής τους όμως (και την απειλή στην άρχουσα τάξη που αυτές συνεπάγονται), με την εκκίνηση της εποχής Μέιζι επιχειρήθηκε η επαναφορά του Σιντοϊσμού, της παραδοσιακής θρησκείας της χώρας, με το κλείσιμο βουδιστικών ναών, την επαναφορά μοναχών στη λαϊκή ζωή, και την καταστροφή αγαλμάτων. Για να επιζήσει ο Βουδισμός αναγκάστηκε να γίνει μέρος του ανερχόμενου ιμπεριαλιστικού προσανατολισμού που έπαιρνε η Ιαπωνία. Έτσι, σύμφωνα πάντα με τον Βικτόρια, τον Βούδα αντικατέστησε ο Αυτοκράτορας, το Ντάρμα (ο κοσμικός νόμος και η τάξη στον Βουδισμό) αντικατέστησε η αφοσίωση στο κράτος και το Ιαπωνικό πνεύμα, και το Σάνγκα (η βουδιστική κοινότητα) αντικαταστάθηκε από το έθνος. Έτσι, ο Ιαπωνικός εθνικισμός είχε από τη γέννησή του έναν πολύ χρήσιμο σύμμαχο. Ο Σουζούκι έγραψε: «Η θρησκεία θα πρέπει πάνω απ’ όλα, να αναζητεί την διατήρηση του κράτους». Σύμφωνα με έναν «στρατιώτη του Ζεν»: «Με το να μην αναζητάς τίποτα απολύτως, πρέπει να απορρίψεις εντελώς το νου και το σώμα, και να ενωθείς με τον αυτοκράτορα».

Η αλληλένδετη σχέση Βουδισμού και μιλιταρισμού φαίνεται ξεκάθαρα στην έννοια του Μπουσίντο («ο τρόπος του σαμουράι»), κάτι σαν την δυτική έννοια του «ιπποτισμού». Από τον 13^ο αιώνα, όπου ο Βουδισμός παρουσιάστηκε στην Ιαπωνία μέσω της Κορέας, αμέσως συσχετίστηκε με την πολεμική τάξη των σαμουράι, και επί αιώνες, Βουδιστές μοναχοί εκπαίδευαν τους σαμουράι στον διαλογισμό, διδάσκοντάς τους αυτοσυγκέντρωση και αυξημένη δύναμη της θέλησης. Το σπαθί χρησιμοποιούνταν ήδη σαν σύμβολο στον Βουδισμό, σαν εργαλείο για να κοπεί το νήμα της αυταπάτης (του εαυτού, των υλικών αναγκών…), αλλά μέσω του Μπουσίντο πήρε κυριολεκτική μορφή, ειδωλοποιήθηκε και λατρεύτηκε.

Για τον Ρώσο-Ιαπωνικό πόλεμο του 1904-05 ο Σοέν, δάσκαλος του Σουζούκι, είπε: «Στις παρούσες εχθρότητες όπου η Ιαπωνία έλαβε μέρος με μεγάλη απροθυμία, χωρίς εγωιστικούς λόγους, επιζητά την καθυπόταξη εχθρών του πολιτισμού, της ειρήνης και του διαφωτισμού». Στην πραγματικότητα η Ιαπωνία εισέβαλε στη Ρωσία για λόγους συμφέροντος και καθόλου απρόθυμα. Για τον Σοέν, η χώρα έκανε έναν «ιερό, δίκαιο πόλεμο», έναν «πόλεμο ευσπλαχνίας» ενάντια στους εχθρούς του Βούδα. Ο πόλεμος ήταν «ένα αναπόφευκτο βήμα της τελικής ολοκλήρωσης του διαφωτισμού».

Παρά την έλλειψη ενός κεντρικού κειμένου ή δόγματος, μια βασική αρχή του Βουδισμού θεωρείται από όλες τις σχολές του, η αρχή της απαγόρευσης του φόνου. Το 1942 ο Σοέν έγραψε: «Είναι δίκαιο να τιμωρείς αυτούς που αναταράζουν την δημόσια τάξη. Είτε κάποιος σκοτώνει είτε δεν σκοτώνει, η βασική αρχή που απαγορεύει το φόνο, διατηρείται. Είναι η βασική αρχή της απαγόρευσης του φόνου που κραδαίνει το σπαθί. Είναι η βασική αρχή που ρίχνει την βόμβα.» Ένας άλλος δάσκαλος, ο Κόντο Σαγουάκι, είπε ότι εφόσον ο φόνος γίνεται σε κατάσταση μη-σκέψης ή μη-εαυτού, τότε η πράξη αυτή είναι μια έκφανση διαφωτισμού. Όχι σκέψη = όχι κάρμα.

«Από την εποχή Μέιζι, η σέχτα μας έχει συνεργαστεί στην διεξαγωγή πολέμου» Δήλωση Μετάνοιας της σέχτας Σότο Ζεν, 1992

 Ο Σουζούκι συνέχισε σε αυτό το μοτίβο, λέγοντας: «Οι στρατιώτες μας πρέπει να θεωρούν τις δικές τους ζωές ελαφριές σαν πούπουλα χήνας, και το χρέος τους βαρύ σαν το βουνό Ταϊσάν.» Αυτή η ποιητική μεταφορά θα χρησιμοποιούνταν δογματικά στην στρατιωτική εκπαίδευση των καμικάζι, οι οποίοι αναμένονταν να δεχτούν ότι οι ατομικές ζωές τους είναι ασήμαντες εκτός αν δοθούν ολοκληρωτικά στον αυτοκράτορα. Και αν κάποιος θεωρεί τη ζωή του ασήμαντη, πόσο πιθανό είναι να θεωρεί την ζωή του εχθρού του σημαντική; Μπορεί οι βουδιστές μοναχοί να μην φορούσαν στρατιωτικές στολές, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι συμμετείχαν στην στρατιωτική προσπάθεια του Χιροχίτο. Ο Σουζούκι έλεγε ότι ο Βουδισμός έβλεπε τη ζωή και τον θάνατο αδιάφορα και ότι η απουσία σαφούς δόγματος τον έκανε εύκαμπτο στο να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε φιλοσοφικό και ηθικό δόγμα, αρκεί να διατηρηθεί αυτό που διαισθητικά φαίνεται να είναι η αλήθεια του. Ο Βουδισμός μπορεί να «παντρευτεί με τον αναρχισμό ή τον φασισμό, με τον κομμουνισμό ή την δημοκρατία, ή οποιοδήποτε πολιτικό ή οικονομικό δόγμα».

Την ίδια στιγμή που ο ιαπωνικός στρατός έκανε τόσο ακραίες βιαιοπραγίες όπως η σφαγή του Νανκίνγκ,

Αποτελεί η Ευθανασία μια απαραίτητη υπηρεσία;

Αποτελεί η Ευθανασία μια απαραίτητη υπηρεσία;

Στα πλαίσια της πανδημίας του κορωνοϊού, οι Καναδοί επιστήμονες υγείας παλεύουν να δώσουν μια ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα αν τελικά η ευθανασία αποτελεί μία απαραίτητη υπηρεσία που το κράτος οφείλει να εξασφαλίζει στους πολίτες του.

Στην τρέχουσα κατάσταση, τουλάχιστον δύο κλινικές στο Οντάριο έχουν ήδη διακόψει την παροχή ευθανασίας [ή όπως ονομάζεται στον Καναδά την παροχή ιατρικής βοήθειας στο θάνατο (MAID)] με στόχο να αποτρέψουν τη μετάδοση του κορωνοϊού, αλλά και να απελευθερώσουν πηγές ιατρικής φροντίδας. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν την παροχή της δυνατότητας διενέργειας ευθανασίας ως απαραίτητη υπηρεσία προωθώντας την χαλάρωση των σχετικών νόμων με στόχο τη πραγματοποίηση «εικονικών αξιολογήσεων καταλληλότητας».

Σύμφωνα με τον AndreaFrolic, του ιδρύματος Επιστημών Υγείας του Hamilton, που έχει διακόψει το αντίστοιχο πρόγραμμά του, βέβαια, η εν λόγω απόφαση δεν πάρθηκε με ευκολία όντας επώδυνη συναισθηματικά τόσο για τους γιατρούς και τους υπεύθυνους του προγράμματος όσο και για τους ασθενείς και τις οικογένειές τους που αναζητούν την εν λόγω θεραπεία.

Παράλληλα, η ChantalPerrot, υπεύθυνη παροχής ιατρικής βοήθειας στο θάνατο στο Τορόντο, είπε χαρακτηριστικά στο GlobeandMailότι μια τέτοια απόφαση είναι λυπηρή, αδυνατώντας να κατανοήσει τη

Η χριστιανική διδασκαλία περί πλούτου

Η χριστιανική διδασκαλία περί πλούτου

Ρένος Κωνσταντίνου, θεολόγος 

Αναμφίβολα η μικρή μας πατρίδα διέρχεται μια μεγάλη οικονομική κρίση. Από οικονομικής απόψεως, κατά τα τις εκτιμήσεις πολλών, βρισκόμαστε σε χειρότερη θέση από την κατάσταση μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Άνθρωποι έχασαν την δουλειά τους, άλλοι είδαν το εισόδημα τους να συρρικνώνεται, ενώ οι τιμές των αγαθών και οι φόροι αυξήθηκαν. Δύσκολες συνθήκες για να επιβιώσει άνθρωπος. Εκείνοι που βρίσκονται στη χειρότερη θέση, είναι όσοι δεν έχουν καθόλου ή σχεδόν καθόλου εισοδήματα και συνεπώς τα βασικά για την επιβίωσή τους. Από την άλλη παρατηρούμε ότι αρκετοί συνάνθρωποί μας, παρά την κρίση, έχουν αρκετό πλούτο και περισσότερα ίσως αγαθά από ότι πραγματικά χρειάζονται. Αυτό αποτελεί  και το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα: η άνιση κατανομή του πλούτου. Ποια είναι εν προκειμένω η θέση της Εκκλησίας επί του θέματος;

Η Εκκλησία ουδέποτε υπήρξε αρνητική απέναντι στα υλικά αγαθά. Τα αγαθά αυτά δημιουργήθηκαν από τον Θεό και προσφέρονται στον άνθρωπο για χρήση και ευχαριστία. Αν υπήρξαν κάποιοι που το αμφισβήτησαν αυτό, σίγουρα δεν είναι άλλοι από τους διαρχικούς Γνωστικούς που η Εκκλησία καταδίκασε ως αιρετικούς. Τα υλικά αγαθά δόθηκαν στον άνθρωπο για να καλύπτει τις ανάγκες του και να ζει ευχάριστα τη ζωή του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει και ευνοϊκή αντιμετώπιση του πλούτου. Όλα πρέπει να γίνονται με μέτρο. Η υπέρμετρη συσσώρευση πλούτου καθηλώνει τον άνθρωπο στα επίγεια και τον απομακρύνει από τον σκοπό της ζωής μας, που δεν είναι άλλος από την θέωση, την ένωση μας δηλαδή κατά χάρη με τον Θεό.

Ο Χριστός πέρασε την επίγεια του ζωή απλά και φτωχικά. Η λιτότητα και η εκούσια φτώχεια ήταν αυτή που διέκρινε τον Κύριο. Δεν είχε «που την κεφαλήν κλίνη» (Ματθ. 8, 20). Αυτό τον τρόπο ζωής δίδαξε στους μαθητές του. Αλλά και ο απόστολος των εθνών Παύλος μιμούμενος τον Χριστό, έμαθε να ζεί με αυτάρκεια: «Οίδα και ταπεινουσθαι οιδα και περισσεύειν έν παντί και έν πασιν μεμύημαι και χορτάζεσθαι και πεινάν και περισσεύειν και ύστερεισθαι· πάντα ισχύω εν τω ένδυναμούντι με Χριστώ» (Φιληπ. 4, 12-13). Ο Απόστολος των εθνών έζησε λοιπόν με ολιγάρκεια, έχοντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Αυτό ισχύει και τους υπόλοιπους Αποστόλους και Αγίους της Εκκλησίας μας. Υπήρξαν και Άγιοι που ήταν πλούσιοι. Ωστόσο πρόσφεραν τον πλούτο που είχαν στους φτωχούς και εμπερίστατους, αφήνοντας για τον εαυτό τους τα απαραίτητα. Για παράδειγμα ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος πρόσφερε την περιουσία του για να κτίσει την γνωστή Βασιλειάδα, μια πόλη με ευαγή ιδρύματα.

Κάποτε κάποιος νέος ρώτησε τον Κύριο τι να κάνει για να κερδίσει την αιώνια ζωή, ο Χριστός του απάντησε: «Ει θέλεις τέλειος είναι υπάγε πώλησόν σου τά υπάρχοντα και δός πτωχοίς και εξεις

Κριτική Παχνιδιού: Dish Life

Κριτική Παχνιδιού: Dish Life

Το Dish Life είναι ένα παιχνίδι για κινητά που «επιτρέπει στους παίκτες να κατοικούν σε έναν ερευνητή βλαστοκυττάρων καθώς ανεβαίνουν στις βαθμίδες». Στόχος του είναι να περικλείσει τους παίκτες στον κόσμο της επιστημονικής ανακάλυψης και να «δημιουργήσει μια διαδραστική εμπειρία που να αντικατοπτρίζει την καλλιέργεια των πειραμάτων».

Το παιχνίδι δημιουργήθηκε από την ομάδα Κοινωνιολογία της Αναπαραγωγής μέσω του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Cambridge σε μια προσπάθεια να απεικονίσει την καθημερινή ζωή ενός επιστήμονα και έτσι ο απώτερος στόχος είναι να φτάσει στην κορυφή της σταδιοδρομίας. Για να το επιτύχετε αυτό, πρέπει να ολοκληρώσετε μια σειρά στόχων για να βελτιώσετε τη φήμη του εργαστηρίου σας. Σε αυτά περιλαμβάνονται, διαφοροποίηση βλαστοκυττάρων, ώστε να δημιουργηθούν εξειδικευμένα κύτταρα, όπως ερυθρά αιμοσφαίρια ή ανάπτυξη νέων κυττάρων στέλνοντας το είδωλό σας σε διαφορετικούς πάγκους εργασίας στο εργαστήριο. Μπορείτε επίσης να στείλετε το είδωλό σας και τους συναδέλφους σας στο χώρο του τσαγιού, ώστε να μπορούν να ανακτήσουν ενέργεια έτοιμη για το επόμενο πείραμά τους.

Ξεκινάτε ως προπτυχιακός βοηθός στο εργαστήριο και σας παρέχεται απόλυτη ελευθερία όσον αφορά την έρευνα των βλαστοκυττάρων σας. Πρέπει να διατηρήσετε τα κύτταρα, τα οποία έχουν αξιολάτρευτα κινούμενα πρόσωπα, χαμογελαστά και καλά κορεσμένα με ένα μέσο κύτταρο, παρόλο που κάνετε μια ολόκληρη λίστα με άλλες εργασίες, όπως το να διατηρείτε το avatar και τους συναδέλφους σας χαρούμενους, να παρακολουθείτε συνέδρια, να προσλαμβάνετε νέους ερευνητές, να αγοράζετε καινούργιο εργαστηριακό εξοπλισμό και να γράφετε ερευνητικές εργασίες για να προχωρήσετε στην καριέρα σας.

Το παιχνίδι διατηρεί μια αίσθηση προόδου ανεξάρτητα από το χρόνο που αφιερώθηκε στο παιχνίδι. Ένα άλλο χαρακτηριστικό που ξεχώρισε σε αυτό το παιχνίδι ήταν το στοιχείο της κοινότητας. Ένα από τα

Η τεχνητή νοημοσύνη αποκωδικοποιεί την ομιλία από τη δραστηριότητα του εγκεφάλου

Η τεχνητή νοημοσύνη αποκωδικοποιεί την ομιλία

από τη δραστηριότητα του εγκεφάλου

Η τεχνολογία, που δοκιμάστηκε σε ασθενείς με επιληψία που είχαν ήδη εμφυτευμένα ηλεκτρόδια στον εγκέφαλό τους, περιορίζεται σήμερα σε 30-50 προτάσεις.

Η ιδέα της επικοινωνίας μέσω ενός συνδετικού κρίκου εγκεφάλου-μηχανής είναι κάτι που έχει μεταμορφωθεί από την επιστημονική φαντασία σε απόδειξη της ιδέας μέσα σε δύο δεκαετίες. Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature Neuroscience ισχυρίζεται ότι έλαβε το επόμενο μικρό βήμα χρησιμοποιώντας τη τεχνητή νοημοσύνη για να ερμηνεύσει την εγκεφαλική δραστηριότητα, ενώ τα άτομα άκουσαν τις προτάσεις σε κείμενο. «Δεν είμαστε ακόμα εκεί, αλλά πιστεύουμε ότι αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση μιας ομιλίας», αναφέρει ο συν-συγγραφέας του περιοδικού «TheGuardian», JosephMakinτου Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο.

Κάθε ένας από τους τέσσερις συμμετέχοντες που συμμετείχαν στη μελέτη είχε ιστορικό επιληπτικών κρίσεων και είχαν ήδη εμφυτευθεί ηλεκτρόδια στους εγκεφάλους τους για να γίνει παρακολούθηση της δραστηριότητας. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αυτούς τους αισθητήρες για να παρακολουθήσουν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου ενώ 50 προκαθορισμένες προτάσεις εξερευνήθηκαν δυνατά, παρέχοντας δεδομένα για την αποκωδικοποίηση του νευρικού δικτύου. Οι προτάσεις ήταν ευρέως ποικίλες στο πλαίσιο και στην δομή, συμπεριλαμβανομένων των «Η Tina Turner είναι τραγουδίστρια της ποπ», «η γυναίκα κρατάει μια σκούπα», και «ένα μικρό πουλί παρακολουθεί την αναταραχή».

Η ανάγνωση της εγκεφαλικής δραστηριότητας και του ήχου των προφορικών προτάσεων αποτέλεσαν στοιχεία ενός αλγορίθμου, που έμαθε να αναγνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκαν τα μέρη

Το σκάνδαλο των θανάτων στα γηροκομεία εν μέσω πανδημίας

Το σκάνδαλο των θανάτων στα γηροκομεία

εν μέσω πανδημίας

Κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν ανατρέψει τις χώρες τους με κοινωνικές αποστάσεις, καταναγκαστική ανεργία και μαζικές δαπάνες πρόνοιας, - όλες για να σώσουν τους πιο ευάλωτους και ηλικιωμένους ανθρώπους στην πυραμίδα του πληθυσμού.

Οι αναφορές για τους θανάτους έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα: «οι θάνατοι συγκεντρώθηκαν σε μεγαλύτερες ηλικίες». Κατά μία έννοια, είναι μια εντυπωσιακή μαρτυρία για τη δέσμευση του 21ου αιώνα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια που η κυβέρνηση έχει μετακινηθεί τόσο γρήγορα και θυσιάστηκε τόσο πολύ για να σώσει τους ηλικιωμένους. Πιστεύεται ότι το ποσοστό θανάτου είναι σχεδόν 10 φορές υψηλότερο από το μέσο όρο για άτομα άνω των 80 ετών.

Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Andrew Cuomo το είπε καλύτερα σε μια συνέντευξη τύπου: «Η μητέρα μου δεν είναι δαπανηρή. Και η μητέρα σου δεν μπορεί να επεκταθεί… Δεν πρόκειται να δεχτούμε μια υπόθεση ότι η ανθρώπινη ζωή είναι μίας χρήσης. Δεν πρόκειται να βάλουμε ένα δολάριο στην ανθρώπινη ζωή. Θα πολεμήσουμε με κάθε τρόπο που μπορούμε για να σώσουμε κάθε ζωή που μπορούμε. Γιατί αυτό νομίζω ότι σημαίνει να είσαι Αμερικανός». Αυτό καθιστά ακόμη πιο αινιγματικό το γεγονός ότι τα άτομα σε γηροκομεία δεν έχουν καλή φροντίδα στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό έχει γίνει ένα σημαντικό ζήτημα στα μέσα ενημέρωσης. Μια ανοιχτή επιστολή προς την κυβέρνηση που έστειλε η Care England και τέσσερις άλλοι κορυφαίοι οργανισμοί είναι εξοργισμένοι. «Βλέπουμε τους ανθρώπους στα [κέντρα φροντίδας] να εγκαταλείπονται στα χειρότερα που

Η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων

Η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων

Αμαλία Ηλιάδη

Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία έπαιξε μεγάλο ρόλο στην αρχαία Ελλάδα και συνεχίζει και σήμερα να είναι σημαντική στην πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων καθώς διαμόρφωσε τη μυθολογία τους και τη θέαση και προσέγγιση του κόσμου τους.

Ο άνθρωπος πάντα ένιωθε την ανάγκη να πιστεύει σε μια ανώτερη, θεϊκή δύναμη. Ο Δωδεκαθεισμός ήταν η θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων. Μέσω της θρησκείας αυτής οι άνθρωποι της αρχαίας Ελλάδος μπορούσαν να εκφραστούν και να δημιουργήσουν. Ο Αρχαίος πολιτισμός αναπτύχθηκε πολύ εξαιτίας της θρησκείας. Οι άνθρωποι άρχιζαν να χτίζουν ναούς, να φτιάχνουν αγάλματα, τοιχογραφίες προς τιμή των θεών που μερικές από αυτές σώζονται ως σήμερα. Όλα αυτά αποτελούν ταυτότητα για τον Έλληνα αφού πολλοί ξένοι έρχονται στην χώρα μας και δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για την Αρχαία Ελληνική Θρησκεία και για τα αρχαία αντικείμενα που σχετίζονται με αυτήν, σώζονται και αποτελούν μεγάλα έργα τέχνης.

Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία βοήθησε όχι μόνο τους αρχαίους Έλληνες αλλά και τους σημερινούς αφού μεγάλο μέρος του τουρισμού και της οικονομίας της Ελλάδος στηρίζεται στην αρχαιότητα και στην κληρονομιά που άφησε σε μας ( μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι ). Βέβαια, έχουν γραφεί πολλά βιβλία για την Αρχαία Ελληνική Θρησκεία, φιλοσοφικού και διδακτικού περιεχομένου. Σε όλη την γη διαβάζονται είτε από ενδιαφέρον είτε για μάθηση και εμβάθυνση στον αρχαίο πολιτισμό είτε από απλή περιέργεια. Πολλές ταινίες εξάλλου έχουν παιχθεί στον παγκόσμιο κινηματογράφο που αφορούν την Αρχαία Ελλάδα, την θρησκεία της και τους ήρωές της.

Ουρανος-Γη-Κρονος

Οι σχέσεις μεταξύ του Ουρανού και των παιδιών του δεν ήταν πολύ φιλικές. Η οργή του μεγάλου Θεού έπεσε πάνω στους Τιτάνες τους οποίους φυλάκισε στα έγκατα της γης. Η μητέρα τους, εξοργισμένη από την αδικία, ζήτησε από τους γιους της να σκοτώσουν τον πατέρα τους.

Ο Κρόνος ,ο μικρότερος γιος, επειδή ήταν απ’τους πιο θαρραλέους, το βράδυ κρύφτηκε στο δωμάτιο των γονιών του και έκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του, τα οποία έπεσαν στη θάλασσα. Από αυτά τα όργανα γεννήθηκε η Αφροδίτη ,οι Ερινύες, οι Νύμφες και οι Γίγαντες.

Κρόνος – Ρέα- Διας

Μετά την πτώση του Ουρανού, αρχηγός του σύμπαντος έγινε ο Κρόνος. Αμέσως αποφυλάκισε τα αδέλφια του και παντρεύτηκε την Ρέα. Από την ένωσή τους γεννήθηκαν η Δήμητρα, η Εστία, η Ήρα, ο Άδης και ο Ποσειδώνας. Ο Κρόνος όμως αποδείχθηκε χειρότερος από τον πατέρα του – φοβούμενος ότι τα παιδιά του θα τον εκθρόνιζαν, τα κατάπινε όταν γεννιόνταν. Η Ρέα, πριν γεννήσει τον Δία, το τελευταίο της παιδί, συμβουλεύτηκε τον Ουρανό και την Γη. Με την βοήθεια τους έκρυψε τον Δία σε μια σπηλιά στην Κρήτη και έδωσε στον Κρόνο να καταπιεί μια πέτρα αντί για τον γιο της. Όταν μεγάλωσε, ο Δίας νίκησε τον Πατέρα του και με τα αδέλφια του έγιναν οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου.

Οι Θεοί

 

Ο πολυθεϊσμός ήταν από τις πιο διαδεδομένες θρησκείες των Αρχαίων Ελλήνων. Για τους Αρχαίος Έλληνες, οι θεοί σαν σύνολο αντιπροσώπευαν μια σημαντική έννοια – την φύση σε όλες της τις εκφορές και κάθε θεός η θεά συσχετιζόταν με μια η περισσότερες δυνάμεις της φύσης.

Για τους Έλληνες, οι θεοί ήταν αθάνατοι, πανταχού παρόντες και αξιολάτρευτοι. Μπορούσαν να ελέγξουν όλους τους θνητούς σε κάθε στάδιο της ζωής τους , προκαθορίζοντας την μοίρα τους και τις σχέσεις

Εθελοντισμός στην κιβωτό του κόσμου

Εθελοντισμός στην κιβωτό του κόσμου

Από ιδρύσεως της Κιβωτού ήταν ο απλός ο κόσμος που αγάπησε το έργο και συμπαραστάθηκε με όποιο τρόπο μπορούσε. Υπάρχουν άνρωποι που είναι στο πλάϊ μας όλα αυτά τα χρόνια, συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες σε αυτό το έργο αγάπης, δείχνοντας με τον τρόπο τους την αγάπη τους για την Κιβωτό και τον ανθρωπισμό τους κάνοντας τα παιδιά πιο χαρούμενα και βοηθώντας να μη τους λείπουν πολλά, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στο έργο της Κιβωτού.

Τι είναι ο εθελοντισμός στην Κιβωτό

Η Κιβωτός του Κόσμου, αποτελεί σήμερα, πηγή συμπαράστασης, φροντίδας και ελπίδας για τα παιδιά.

Από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας η Κιβωτός, στηρίχθηκε στη συνεργασία, στις πρωτοβουλίες, στη δράση απλών ανθρώπων, που αγκάλιασαν το έργο του πατρός Αντωνίου και ένωσαν τις δυνάμεις τους, με σκοπό να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό στα παιδιά.

Από τότε μέχρι και σήμερα, λοιπόν, στο πλάι μας βρίσκονται εθελοντές, συνοδοιπόροι, συνεργάτες  και συμπαραστάτες μας, δείχνοντας ο καθένας με τον τρόπο του, την αγάπη και τον ανθρωπισμό.

Ο εθελοντισμός, εδώ είναι πολυεπίπεδος,  καθώς το έργο της Κιβωτού πλαισιώνεται από ανθρώπινο δυναμικό εκατοντάδων εθελοντών. Καθημερινά στον χώρο του Κέντρου Εκπαίδευσης, Στήριξης και Φροντίδας του παιδιού, απασχολούνται αμέτρητοι εθελοντές. Όλοι τους και ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο προσθέτουν το δικό τους λιθαράκι  έμπρακτα και με μεγάλη αγάπη.

Πέραν των εθελοντών που εργάζονται στις εγκαταστάσεις της «Κιβωτού του Κόσμου», έχει  δημιουργηθεί και ένα εκτεταμένο δίκτυο εθελοντών-συνεργατών που παρέχουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους στον πληθυσμό της Κιβωτού, όπως για παράδειγμα γιατροί όλων των ειδικοτήτων καθώς και ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα ή ιδιωτικές κλινικές που παρέχουν δωρεάν περίθαλψη σε παιδιά και γονείς, φροντιστήρια που παρέχουν δωρεάν μαθήματα για τα παιδιά. Επίσης αρκετοί δικηγόροι παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες νομικής υποστήριξης.

Τομείς εθελοντισμού

Οι τομείς με τους οποίους ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει εθελοντικά είναι οι εξής:

• ενισχυτική διδασκαλία και προετοιμασία των παιδιών στα μαθήματα του σχολείου (δημοτικό/ γυμνάσιο / λύκειο)
• βοηθητικά στην κουζίνα (μαγειρική και προετοιμασία γεύματος)
• βοηθητικά στην  καθαριότητα,
•  συνοδεία παιδιών σε ιατρικά ραντεβού
•  παραλαβή φαρμάκων από συνεργαζόμενα φαρμακεία
• αθλητικές δραστηριότητες
• καλλιτεχνικές δραστηριότητες.

Ευπρόσδεκτη είναι και οποιαδήποτε δική σας πρωτοβουλία για βοήθεια, με τον μοναδικό δικό του τρόπο που ο καθένας μπορεί να στηρίξει την προσπάθειά μας.

Ανάγκες της Κιβωτού για εθελοντισμό

Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους υπάρχει ανάγκη για εκπαιδευτικούς (δημοτικό/ γυμνάσιο/ λύκειο) , νηπιαγωγούς και ειδικούς παιδαγωγούς (μαθησιακά, λογοθεραπευτές και εργοθεραπευτές).

Πώς γίνεται κανείς εθελοντής

Για να γίνει κανείς εθελοντής στην Κιβωτό του Κόσμου,  δεν αρκεί να το επιθυμεί, αλλά θα πρέπει να