Πρέπει μια γυναίκα με αναπηρία να αναγκαστεί να χρησιμοποιεί αντισύλληψη;

Ένας δικαστής έχει αποφανθεί στο δικαστήριο προστασίας του Ηνωμένου Βασιλείου πως μια βρετανίδα με μαθησιακές δυσκολίες θα πρέπει να διαθέτει ενδομήτριο σπείραμα (IUD) παρά της θέλησής της.

Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Oxford University NHS Foundation Trust ζήτησε από το δικαστήριο να υποχρεώσει τη γυναίκα να τοποθετήσει το αντισυλληπτικό μέσο, επειδή η γυναίκα είχε ήδη τέσσερα παιδιά και είναι έγκυος στο πέμπτο. Περισσότερες εγκυμοσύνες θα μπορούσαν να βλάψουν την υγεία της, πιστεύουν οι γιατροί. Όλες οι εγκυμοσύνες της ήταν επικίνδυνες λόγω μιας συγγενούς δυσπλασίας της μήτρας της. Ένα από τα παιδιά της πέθανε λίγο μετά τη γέννηση και τα άλλα τρία απομακρύνθηκαν από τη φροντίδα της. Αλλά η γυναίκα, που δεν μπορεί να κατονομαστεί για νομικούς λόγους, διαφωνεί. «Είναι το σώμα μου και είναι η ζωή μου», είπε στην κ. Gwynneth Knowles. Συμφώνησε να πάρει αντισύλληψη μέσω τριών μηνιαίων ενέσεων depo-provera αλλά δεν ήθελε ένα ενδομήτριο σπείραμα (IUD). «Θα έπρεπε να έχω την επιλογή σε αυτό που θέλω», είπε. Ωστόσο, οι γιατροί λένε ότι δεν θα κρατούσε ραντεβού για ένεση. Παρά τις αντιρρήσεις της γυναίκας, η κ. Knowles έκρινε ότι η τοποθέτηση αντισυλληπτικού μέσου μετά από μια προγραμματισμένη καισαρική τομή θα ήταν προς το συμφέρον της. Η γυναίκα, έγραψε, δεν έχει επαρκή διανοητική ικανότητα να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με την αντισύλληψη.

Αν και πολλοί βιοηθικοί θα συμφωνούσαν με το αποτέλεσμα αυτής της υπόθεσης, ο Michael Wee, του Κέντρου Βιοηθικής Anscombe στην Οξφόρδη, πιστεύει ότι ο δικαστής έκανε λάθος. Είπε στο CNA: «Αυτή η κρίση είναι βαθιά προβληματική, διότι εγείρει θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με το αν η αντισύλληψη

πρέπει να θεωρηθεί ως αποδεκτή ιατρική ή κοινωνική παρέμβαση για την επίλυση ενός προβλήματος και εάν είναι το είδος της παρέμβασης που το κράτος ή το δικαστικό σώμα πρέπει ποτέ να ενθαρρυνθεί ή να επιβληθεί από τον νόμο…». «Δυστυχώς, είναι εύκολο να δούμε την αντισύλληψη ως λύση γρήγορης επιδιόρθωσης - μια λύση που διαγράφει εύκολα τη γονιμότητα από την εικόνα, χωρίς να επιδιώκει να αντιμετωπίσει υποκείμενα ερωτήματα σχετικά με την κατάλληλη και υπεύθυνη σεξουαλική συμπεριφορά και ποια κοινωνική υποστήριξη μπορεί να παρασχεθεί σε ευάλωτα άτομα». Πρόσθεσε: «Είναι περίεργο το ότι δεν εξετάζεται αν η γυναίκα είναι διανοητικά ικανή να συναινέσει στο σεξ, παρόλο που ο δικαστής δέχθηκε αποδείξεις ότι η γυναίκα δεν έχει την ικανότητα να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με την αντισύλληψη». «Η συγκατάθεση για σεξουαλική επαφή και η συγκατάθεση για αντισύλληψη είναι σίγουρα στενά συνδεδεμένες, και αν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με την ικανότητα της γυναίκας να έχει πραγματικά συναινετική επαφή, αυτό εγείρει σοβαρά ζητήματα κακοποίησης και άλλα ζητήματα προστασίας που σβιοχετίζονται με προηγούμενες, συνεχιζόμενες και μελλοντικές σεξουαλικές σχέσεις. Η αντισύλληψη δεν επιλύει, και μπορεί ακόμη και να εδραιώσει, μια τόσο επικίνδυνη κατάσταση».

Πηγή: TheBioedge

Καλομοίρα Κ. Σακελλαράκη – StagiaireΕΕΒ

Αναδημοσίευση από: http://www.bioethics.gr/index.php/el/anakoinosis/2753-19-06-2020