Αγαπάω τη ζωή: Ένα αντικαπνιστικό τραγούδι

Αγαπάω τη ζωή: Ένα αντικαπνιστικό τραγούδι

Το τραγούδι «Αγαπάω τη ζωή» είναι ένα εκπαιδευτικό τραγούδι κατά του καπνίσματος που απευθύνεται κυρίως σε μαθητές δημοτικού και γυμνασίου.

Στίχοι & ερμηνεία: Αλέξανδρος Φωτεινός / Ειρήνη Ζέρβα
Μουσική: Αλέξανδρος Φωτεινός
Παραγωγή: NoSmoke.gr M.K.O.
Ενορχήστρωση: Δημήτρης Βαϊνανίδης

Στίχοι:

Θέλω να ζήσω μια ζωή
γεμάτη ενέργεια και χαρά
σχολείο, παιγνίδι
παρέα μ’ όλα τ’ άλλα τα παιδιά

Σα μεγαλώσω θα ’χω εγώ
σώμα και πνεύμα δυνατό
μ’ ανθρώπους που αγαπάω
ευχάριστα το χρόνο θα περνώ

Στη δικιά μου ζωή
το τσιγάρο δε χωρεί

Το κάπνισμα ανήκε

Τεχνητή Νοημοσύνη: Τι θα συμβεί όταν οι μηχανές γίνουν εξυπνότερες από εμάς; (Nick Bostrom)

Η Τεχνητή Νοημοσύνη γίνεται όλο και εξυπνότερη. Κάποια στιγμή θα μας φτάσει και ίσως  θα μας ξεπεράσει. Ο φιλόσοφος και τεχνολόγος Nick Bostrom στην ομιλία του υποστηρίζει ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα είναι η τελευταία εφεύρεση του ανθρώπου...

Η χριστιανική ελευθερία

Η χριστιανική ελευθερία

Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ 

Η χριστιανική ελευθερία θεμελιώνεται στην νέα οντολογία, που φανερώθηκε με τον Χριστό και παρέχεται με την χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσα στο σώμα του, την Εκκλησία. Αυτή είναι ο τόπος αναπτύξεως της αληθινής ελευθερίας. Έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει πραγματική ελευθερία, όπως δεν υπάρχει και πραγματική σωτηρία. Η Εκκλησία ως θεανθρώπινη κοινωνία υπάρχει για ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι και η ελευθερία που προσφέρει είναι για όλους τους ανθρώπους και ολόκληρη την κτίση (πρβλ. Ρωμ. 8:21). Η ελευθερία αυτή βρίσκεται στην ένωση του κτιστού ανθρώπινου θελήματος με το άκτιστο θείο θέλημα.

Η ανθρώπινη ελευθερία σταματά εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία των άλλων. Η ελευθερία όμως του Χριστού δεν σταματά πουθενά. Δεν αντιπαρατίθεται προς τους άλλους, αλλά «συγχωρεί» τους άλλους και ανήκει ταυτόχρονα σε όλους και στον καθένα. Οι άλλοι δεν εμποδίζουν, αλλά βεβαιώνουν την ελευθερία του καθενός. Οι άλλοι είναι η ελευθερία του καθενός. Και η ελευθερία του καθενός συνυπάρχει και συναναπτύσσεται με την αγάπη του προς τους άλλους.

Η βίωση της αγάπης είναι βίωση ελευθερίας. Και η τελείωση της ελευθερίας βρίσκεται στην τελείωση της αγάπης. Όποιος αγαπά αληθινά είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Αυτός ζει για τους άλλους και βρίσκει στους άλλους τον αληθινό εαυτό του. Αισθανόμενος την καθολική ενότητα «πλατύνεται» απεριόριστα, γίνεται παγκόσμιος και ζει στην πληρότητα της αγάπης και της ελευθερίας. Έτσι η ελευθερία δεν μετατρέπεται ποτέ σε αυθαιρεσία, αλλά υπάρχει πάντοτε ως αγάπη και ζωή. Υπάρχει ως απεριόριστη κοινωνία αγάπης του ανθρώπου με τον Θεό και τον πλησίον· ως κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Όταν το Πνεύμα του Θεού σκηνώνει στον άνθρωπο και τον φωτίζει με την άκτιστη χάρη του, ο άνθρωπος γίνεται κοινωνός «θείας φύσεως» (Β’ Πέτρ. 1:4) και μέτοχος της αληθινής ελευθερίας· της ελευθερίας που ενοποιεί και καινοποιεί τον σύμπαντα κόσμο.

Ενώ όμως η ελευθερία αυτή είναι για όλον τον κόσμο, δεν γίνεται συνήθως δεκτή από τον κόσμο, αλλά ούτε ολοκληρώνεται μέσα σε αυτόν. Ακόμα η ελευθερία αυτή, ενώ προσφέρεται από την Εκκλησία, δεν

Τα βλαστοκύτταρα ενηλίκων λύση για πολλές ασθένειες

Τα βλαστοκύτταρα ενηλίκων λύση

για πολλές ασθένειες

Η αναγεννητική ιατρική έχει ως βασικό της στόχο τη θεραπεία παθήσεων, μέσω της μεγιστοποίησης της ικανότητας του ίδιου του ασθενούς να θεραπεύεται από μόνος του. Σε αντίθεση με τη συμβατική ιατρική, η αναγεννητική ιατρική προσπαθεί να αντιστρέψει την εξέλιξη ασθενειών, επεμβαίνοντας στους ελαττωματικούς ιστούς και τα προβληματικά όργανα. 

Το βασικό εργαλείο που διαθέτει σ' αυτή την προσπάθεια είναι τα βλαστοκύτταρα, που αποτελούν το βασικό πυλώνα της. Η έρευνα με τα βλαστοκύτταρα ενηλίκων έχει ήδη οδηγήσει σε μια συγκεκριμένη εναλλακτική θεραπεία για αρκετές ασθένειες. «Αναπτύσσουμε προϊόντα που βασίζονται στα βλαστοκύτταρα ενηλίκων. Εισέρχονται στο σώμα με μια ενδοφλέβια ένεση και στοχεύουν στον κατεστραμμένο ιστό, τον οποίο προσπαθούν να διορθώσουν. Για παράδειγμα σε μια άρθρωση με φλεγμονή σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, τα βλαστοκύτταρα θα βρουν το προβληματικό σημείο και θα θεραπεύσουν το πρόβλημα. Σε μια άλλη περίπτωση, μπορούμε να διορθώσουμε μια πνευμονική ασθένεια. Σε μερικές λοιπόν ασθένειες του πνεύμονα, τα βλαστοκύτταρα μέσω μιας απλής ενδοφλέβιας ένεσης κατευθύνονται αμέσως στον προβληματικό πνεύμονα και τον θεραπεύουν. Μάλιστα δεν ασχολούνται καθόλου με τους υγιείς ιστούς» επισημαίνει ο καθηγητής αναγεννητικής ιατρικής, Σίλβιου Ιτσέκου. 

Η αναγεννητική ιατρική θα είναι η κυρίαρχη τάση στην ιατρική του μέλλοντος; Πολύ πιθανό, αλλά το μόνο

Ασκητική: κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουμε

π. Βασίλειος Θερμός Ψυχίατρος,  Δρ. Θεολογικής Σχολής του Παν/μιου Αθηνών. Αναπληρωτής καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών 

Η υπερβολή της απόλαυσης οδηγεί σε δυσκολία να αγαπήσεις.

Ξεκίνημα της Μεγάλης Σαρακοστής. Επιβάλλεται ένας στοχασμός: γιατί άραγε χρειάζεται ή άσκηση; Γιατί νηστεία; Γιατί πιο έντονη καταπολέμηση παθών; Γιατί μετάνοια;

Μήπως ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας χωρίς λόγο; Μήπως η Εκκλησία χαρακτηρίζεται από κάποια διάθεση να παιδεύει τους ανθρώπους; Μήπως όλα αυτά υποκρύπτουν μαζοχισμό; Μήπως αντιμάχονται τη χαρά της ζωής;

Ασκητικές ενέργειες, με άλλα κίνητρα, πιο ”κοσμικά”, γίνονται πολλές. Παιδιά και νέοι που ασχολούνται με τον αθλητισμό δεν μπορούν να ζουν όπως θέλουν. Υπάρχουν αυστηροί κανόνες τους οποίους τηρούν, δεν έχουν τη ζωή που έχουν οι συνομήλικοι τους. Δεν μπορούν να φάνε οτιδήποτε, δεν μπορούν να κοιμηθούν οποιαδήποτε ώρα, δηλαδή δεν μπορούν να παραδοθούν στην άνεση και στην ευμάρεια. Το κάνουν με τη θέλησή τους, δεν τους υποχρεώνει κανείς, επειδή έχουν ένα στόχο.

Ο Λακάν διέκρινε μεταξύ ορμής και επιθυμίας. Η πρώτη ικανοποιείται με τις αισθήσεις και με τον ναρκισσισμό. Η δεύτερη δεν ικανοποιείται με τίποτε. Αυτή η εκκρεμότητα είναι που μας εξανθρωπίζει.

Στην κουλτούρα που μας περιβάλλει σήμερα η επιθυμία έρχεται να συμπέσει με την ορμή. Στην κοινωνία της κατανάλωσης η ευμάρεια ικανοποιεί πλουσιοπάροχα τις ορμές και τείνει να βάζει μια

Η ελπίδα του κόσμου

Η ελπίδα του κόσμου

Πρωτοπρ. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

α) Στις πέντε Κυριακές της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής διαβάζονται κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας αποσπάσματα από την προς Εβραίους Επιστολή. Σε αυτήν αναφέρονται κυρίως γεγονότα και πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης, τα οποία προτυπώνουν και προεικονίζουν την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού, την επί γης πορεία του, τον σταυρό και την Ανάστασή του. Αλλά και στις λατρευτικές συνάξεις των άλλων ημερών του Τριωδίου κυριαρχούν μεσσιανικά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Με τον τρόπο αυτόν συμβολικά και εμπειρικά η Εκκλησία μυσταγωγεί στο μυστήριο της πίστεως και προετοιμάζει για τη μεγάλη “διάβαση”, το Πάσχα των χριστιανών.

β) Όπως ακριβώς ο Θεός τήρησε τις υποσχέσεις του προς τον πατριάρχη Αβραάμ και παρουσιάσθηκε αξιόπιστος στους παλαιούς χρόνους, έτσι και ο Χριστός αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς και βέβαιη ελπίδα του κόσμου σε κάθε εποχή. Κι όπως ο γενάρχης Αβραάμ έμεινε ακλόνητος στην πίστη του, παρότι αντιμετώπισε μεγάλες προκλήσεις, έτσι και οι χριστιανοί καλούνται να μείνουν εδραίοι και αμετακίνητοι στη πίστη τους. Ο Αβραάμ υπερέβη τον εαυτό του κάνοντας απόλυτη υπακοή στο θέλημα του Θεού, αφού αποφάσισε να οδηγήσει τον γιο του τον Ισαάκ προς τη θυσία. Αλλά και ο Θεός, βλέποντας την άδολη πίστη του πιστού δούλου του, παρενέβη με θαυμαστό τρόπο και την απέτρεψε.

γ) Η ελπίδα των χριστιανών συμβολίζεται με άγκυρα. Κι όπως το πλοίο σταθεροποιείται με αυτήν και αποφεύγει τον κίνδυνο των κυμάτων, έτσι και ο χριστιανός που έχει την ελπίδα του στον Θεό διατηρεί σταθερό σημείο αναφοράς. Η ελπίδα αυτή, όπως διδάσκει ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος, προέρχεται από την καρδιακή πίστη, είναι δε καλή όταν γίνεται “μετά γνώσεως και διακρίσεως”. Διότι υπάρχει και η ψευδής ελπίδα, που ταυτίζεται με την ουτοπία, στην οποία παραπέμπουν τους ανθρώπους διάφορα πολιτικά συστήματα. Η ουτοπία όμως διαψεύδεται σε καθημερινή βάση, σε αντίθεση με τη χριστιανική ελπίδα που ζωογονείται από το μέλλον και κρατά τον άνθρωπο σε πνευματική εγρήγορση.

δ) Η ελπίδα αυτή δραστηριοποιεί τον χριστιανό, τον οδηγεί σε φιλότιμη τήρηση των θείων εντολών και δεν τον

Ηθικά διλήμματα και τεχνολογία

Ηθικά διλήμματα και τεχνολογία

Σταμάτης Αλέξης 

Το ερώτημα αν οι μηχανές μπορούν να σκέφτονται έχει την ίδια σημασία με το ερώτημα αν τα υποβρύχια μπορούν να κολυμπούν.   Edsger W. Dijkstra, ο Ολλανδός προγραμματιστής

Μπορούν τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης να έχουν σκέψη; Εάν είχατε τη δυνατότητα να σώσετε κάποιον σε ένα τροχαίο δυστύχημα ποιος θα ήταν αυτός, ο οδηγός του αυτοκινήτου ή ο πεζός στον δρόμο; Η απόφαση δεν είναι εύκολη. Κι όμως, στο άμεσο μέλλον είναι η ρύθμιση των επιλογών που θα πρέπει να σχεδιαστούν για εκατομμύρια αυτόνομα οχήματα. Προγραμματίζουμε τη μηχανή, αλλά ποιον της λέμε να σώσει;

Κατά τη διάρκεια μιας οιασδήποτε μέρας, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, παίρνουμε ένα σωρό αποφάσεις ηθικού χαρακτήρα. Στα αυτόνομα αυτοκίνητα, τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό, αυτές οι αποφάσεις πρέπει να ενσωματωθούν στο πρόγραμμα πριν ακόμη τη λειτουργία του οχήματος.

Στην κατεύθυνση αυτή έχουν γίνει πολλές έρευνες σχετικά με τη λογική της λήψης των αποφάσεων. Στο δίλημμα του τύπου «Ποιον θα σώσει το αυτοκίνητο, μια πενταμελή οικογένεια ή μια γάτα;» η απόφαση είναι προφανής. Τι γίνεται όμως όταν έχει να διαλέξει ανάμεσα σε έναν επιχειρηματία και έναν άστεγο και το σκυλί του; Ή δύο αθλητές και μια ηλικιωμένη στη θέση δύο μαθητών του δημοτικού;

Εννοείται πως οι αποφάσεις που λαμβάνουμε υπακούουν σε πρότυπα υψηλότερης ηθικής στάθμης από τη στατιστική ακρίβεια. Για αιώνες, οι κοινές αρετές της αμοιβαίας εμπιστοσύνης, τoυ περιορισμού των

Η ηθική των ιατρών αλλάζει με τις κοινωνικές τάσεις

Η ηθική των ιατρών αλλάζει με

τις κοινωνικές τάσεις

Την τελευταία δεκαετία έχουν υπάρξει δραματικές τεχνολογικές και κοινωνικές αλλαγές που οδηγούν τους ιατρούς να αντιμετωπίσουν νέα ηθικά ζητήματα ή να επανεξετάσουν την προσέγγιση που τηρούσαν σε παλαιότερα ζητήματα.

Το Medscape ρώτησε 5000 ιατρούς των ΗΠΑ προκειμένου να διερευνήσει με ποιον τρόπο οι προοπτικές και οι αξίες τους μπορεί να τροποποιήθηκαν με το πέρασμα της δεκαετίας (2010-2020).

Ποιές τάσεις της κοινωνίας επηρεάζουν τις αξίες των γιατρών;

Ο Δρ. JohnEvans, πρόεδρος του Ινστιτούτου Tata για τις Κοινωνικές Επιστήμες, αναπληρωτής πρύτανης Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο SanDiego, συνδιευθυντής του Ινστιτούτου για την Πρακτική Ηθική, αναφέρει ότι «μία από τις πιο σημαντικές τάσεις που αυξήθηκε τα τελευταία 10 χρόνια είναι η ανάπτυξη του ατομικισμού και της αυτονομίας στην αμερικανική κουλτούρα. Οι Αμερικανοί νιώθουν ότι πρέπει να είναι υπεύθυνοι για όλα, κάτι που επηρεάζει και την ιατρική, επειδή είναι πιθανό να θεωρούν τους γιατρούς ως παρόχους μίας υπηρεσίας, ενώ τους ασθενείς ως “πελάτες”».

Για παράδειγμα, το Medscape ρώτησε τους γιατρούς  αν θα συνταγογραφούσαν ποτέ μία θεραπεία «τύπου εικονικού φαρμάκου» σε ασθενή που δεν χρειάζεται θεραπεία, αλλά είναι αδιάλλακτος στο να λάβει κάποια θεραπεία. Το 2010, σε αντίστοιχη έρευνα, μόλις το 24% των ερωτηθέντων ιατρών είπαν ότι θα το έκαναν, ενώ το 2020 το ποσοστό αυτό ανήλθε σε 34%. Την τελευταία δεκαετία η ανησυχία για την ύπαρξη δυσαρεστημένου ασθενούς έχει αυξηθεί, εν μέρει ως απάντηση στην αυξανόμενη χρήση κριτικών στο διαδίκτυο. Ο SamuelPacker, ιατρός και καθηγητής στο DonaldandBarbaraZuckerSchoolofMedicine, του LongIsland της πόλης του NewYork δηλώνει ότι «μία αρνητική κριτική μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την πρακτική ενός ιατρού σχετικά με την προσέλκυση και διατήρηση ασθενών και μπορεί να επηρεάσει τη στάση του ιατρού στο ίδρυμά του/της». Ο Evans προσθέτει ότι οι ιατροί βαθμολογίας είναι μία επέκταση του μοντέλου «ασθενής ως πελάτης», παρόμοιο με το προσωπικό εξυπηρέτησης πελατών στο

Το συγκλονιστικό βίντεο από το «Χαμόγελο του Παιδιού» ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό

Με αφορμή την αυριανή ημέρα, 6 Μαρτίου που είναι η Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού, αναδημοσιεύουμε το συγκλονιστικό βίντεο από το «Χαμόγελο του Παιδιού» για τον σχολικό εκφοβισμό, το οποίο δημοσιεύτηκε κατά το προηγούμενο έτος. Το βίντεο αυτό καλεί όλη την κοινωνία και τη σχολική κοινότητα να σταθεί απέναντι στο φαινόμενο ώστε κανένα παιδί να μη βιώνει πόνο, φόβο και ντροπή στο σχολείο.

Μαθητές που δέχονται bullying μιλούν στην κάμερα και εξηγούν ποιες είναι οι καθημερινές τους «ασπίδες» για να προστατέψουν τον εαυτό τους από όλα, όσα καθημερινά βιώνουν. Μία κοπέλα γράφει τις σκέψεις της στα πολύχρωμα τετράδια της την ώρα που μία άλλη «κλείνει» τα αυτιά της στις προσβολές των συμμαθητών της με ένα ζευγάρι ακουστικά. Μία μαθήτρια

Ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος (ΑΜΑ), η μεγαλύτερη ομάδα ιατρών των ΗΠΑ, θεωρεί το ρατσισμό ως «απειλή για τη δημόσια υγεία»

Ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος  θεωρεί το

ρατσισμό ως «απειλή για τη δημόσια υγεία»

Καθώς η πανδημία του κορονοϊού συνεχίζει να απειλεί τις μειονοτικές ομάδες που έχουν πληγεί σοβαρά, ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος έχει υιοθετήσει μία πολιτική που αναγνωρίζει το ρατσισμό ως «απειλή για τη δημόσια υγεία».

Η νέα πολιτική αναγνωρίζει το ρατσισμό ως κοινωνικό καθοριστικό παράγοντα της υγείας επισημαίνει τις ανισότητες στην υγεία και την έλλειψη πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη που εμπόδισαν σημαντικά την καλή υγεία των Μαύρων και άλλων ιστορικά περιθωριοποιημένων κοινοτήτων στις ΗΠΑ.

Οι εκπρόσωποι του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου δημοσίευσαν μία δήλωση διευκρινίζοντας τα τρία επίπεδα ρατσισμού που περιγράφονται λεπτομερώς και στην πολιτική του Συλλόγου: συστημικό, πολιτιστικό και διαπροσωπικό επίπεδο. Το κάθε επίπεδο θέτει συγκεκριμένα εμπόδια στην ιατρική περίθαλψη και στην καλή υγεία, εμποδίζοντας την πρόοδο της ιατρικής, αναφέρουν οι εκπρόσωποι του Συλλόγου. Ο Σύλλογος (ΑΜΑ) ζητά από τους ιατρούς να εντοπίσουν στρατηγικές για τον μετριασμό των επιπτώσεων του ρατσισμού στην υγεία, να διδάξουν στους μελλοντικούς ιατρούς για τον ρατσισμό στα προγράμματα σπουδών των ιατρικών σχολών και να υποστηρίξουν την ανάπτυξη πολιτικής για την έρευνα του ζητήματος. Ο ρατσισμός ανακηρύχθηκε ως θέμα δημόσιας υγείας σε 145 πόλεις και κομητείες σε 27 κοινοπολιτείες. 

Οι κοινότητες του χρώματος πεθαίνουν σε υψηλότερα ποσοστά από τον κορονοϊό από τους λευκούς Αμερικανούς. Η Δρ. Edwards, παθολόγος, αναφέρει ότι «οι ανισότητες ήταν τόσο εμφανείς, καθώς

«Η χριστιανική αγάπη είναι η «δυνατή αδυνατότητα» να βλέπω το Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου»

«Η χριστιανική αγάπη είναι η «δυνατή αδυνατότητα»

να βλέπω το Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου»

Η επόμενη Κυριακή ονομάζεται Κυριακή της Απόκρεω γιατί στη διάρκεια της εβδομάδας που ακολουθεί αρχίζει μια περιορισμένη νηστεία – αποχή κρέατος» – όπως παραγγέλλουν τα λειτουργικά βιβλία. Αυτή η παραγγελία γίνεται κατανοητή μόνο μέσα στο φως όσων είπαμε παραπάνω για τα νόημα της προετοιμασίας.

Η Εκκλησία αρχίζει να μας «προσαρμόζει» στη μεγάλη προσπάθεια που θα απαιτήσει άπα μας επτά μέρες αργότερα. Σταδιακά μας βάζει στο μεγάλο αγώνα, γιατί γνωρίζει την ευπάθεια μας και προβλέπει την πνευματική μας αδυναμία.

Την παραμονή της Κυριακής της Απόκρεω, η Εκκλησία μας καλεί σε μια παγκόσμια ανάμνηση όλων «των απ’ αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς, έπʹ ελπίδι αναστάσεως, ζωής αιωνίου». Αυτή πραγματικά είναι η μεγάλη μέρα της Εκκλησίας κατά την οποία προσευχόμαστε για τα κοιμηθέντα μέλη της. Για να καταλάβουμε το νόημα που υπάρχει στη σχέση της Μεγάλης Σαρακοστής και της προσευχής για τους κοιμηθέντες θα πρέπει να θυμηθούμε ότι ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αγάπης. Ο Χριστός δεν άφησε στους μαθητές Του μια διδασκαλία ατομικής σωτηρίας, αλλά την «καινή εντολή» του «αγαπάτε αλλήλους» και πρόσθεσε: «εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί έστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (ωαν. 13,35). Η αγάπη επομένως είναι το θεμέλιο και η ουσία της ζωής της Εκκλησίας η Οποία, κατά τον άγιο Ιγνάτιο Αντιοχείας, είναι «ενότητα πίστεως και αγάπης». Αμαρτία είναι πάντοτε η απουσία της αγάπης, και επομένως είναι ο χωρισμός, η απομόνωση, ο πόλεμος όλων εναντίον όλων. Η νέα ζωή που μας έδωσε ο Χριστός και που μεταβιβάζεται σε μας δια της Εκκλησίας είναι πάνω απ’ όλα μια ζωή συνδιαλλαγής, «συναγωγής εις ενότητα όλων των διεσκορπισμένων», η αποκατάσταση της θραυσμένης από την αμαρτία αγάπης.

Αλλά πως είναι δυνατό νʹ αρχίσουμε ποτέ την επιστροφή μας στα Θεό και τη συμφιλίωση μας μʹ Αυτόν, αν από μέσα μας δεν ξαναγυρίσουμε στη μοναδική καινή εντολή της αγάπης; Η προσευχή για τους «κεκοιμημένους» είναι μια βασική έκφραση της Εκκλησίας σαν αγάπης. Ζητάμε από το Θεό να θυμηθεί