«Κάνει κρύο εδώ» - Ένα ράπ τραγούδι για το πρόβλημα των αμβλώσεων.

«Κάνει κρύο εδώ»

Το τραγούδι: «Κάνει κρύο εδώ»[1] αναφέρεται στο πρόβλημα το αμβλώσεων. Ένα ζήτημα  με τεράστιες ηθικές, φιλοσοφικές, κοινωνικές, ψυχολογικές, ιατρικές, αλλά και θεολογικές προεκτάσεις. Ένα πρόβλημα που ταλανίζει ιδιαίτερα την πατρίδα μας, μιας και αυτή κατέχει το θλιβερό προνόμιο να είναι παγκοσμίως εκ των πρωταθλητριών στα ποσοστά των αμβλώσεων. Οι αμβλώσεις εκτός των άλλων συνεπειών, θέτουν πρωτίστως το παρακάτω ηθικό ερώτημα: Σε έναν κόσμο που υποκριτικά κόπτεται για τα κάθε είδους δικαιώματα, ανθρώπων και ζωών, ποιος θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού;

Ο δημιουργός του τραγουδιού ονομάζεται Βασίλης Γούρναρης και άρχισε να γράφει τραγούδια όταν ήταν μαθητής του Λυκείου. Το όνομά του  συνοδεύεται πάντα από το προσωνύμιο «Ανατρεπτικός» γιατί όπως αναφέρει ο ίδιος ελπίζει ότι θα φέρει την ανατροπή στη μουσική σκηνή, με τραγούδια που σχολιάζουν τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας.

Όπως ο ίδιος έχει  δηλώσει σε συνέντευξή του, το τραγούδι είναι η μεγάλη του αγάπη: «Ήθελα να γράψω στίχους και να τραγουδήσω για ό,τι με στεναχωρούσε και με προβλημάτιζε. Έτσι ξεκίνησα να γράφω στίχους με τη μητέρα μου για τα προβλήματα της κοινωνίας μας». Στόχος τους είναι, όπως τονίζει, «να ευαισθητοποιήσουμε για τα προβλήματα της κοινωνίας μας και να δώσουμε πολύτιμες συμβουλές». Επίσης προσθέτει ότι: «το 99% των τραγουδιών μιλάνε για έρωτα, αγάπη, χωρισμό. Γιατί να μην υπάρχουν και τραγούδια που αντί να μας κάνουν να χορέψουμε, να μας προβληματίσουν και να μας κάνουν να σκεφτούμε θέματα σοβαρά κοινωνικά;»[2]

Στο τραγούδι του, «Κάνει κρύο εδώ»,  ένα αγέννητο παιδί εκφράζει τα συναισθήματα, τις σκέψεις και το

παράπονό του. Απευθύνεται στη μητέρα του και της λέει:  «Εγώ είμαι μάνα,  με θυμάσαι; εγώ που από τον ουρανό σε βλέπω όπου και να σαι, είμαι αυτός που δεν άφησες να γεννηθεί και μαζί σου τον κόσμο να μάθει να ονειρευτεί, αλήθεια γιατί μου το έκανες αυτό; Με ρώτησες αν ήθελα μαζί σου εγώ να ζω;»

Στίχοι: Όλγα Μανέτα, Βασίλης Γουρνάρης

Εγώ είμαι μάνα

με θυμάσαι;

εγώ που από τον ουρανό σε βλέπω όπου και να σαι

είμαι αυτός που δεν άφησες να γεννηθεί

και μαζί σου τον κόσμο να μάθει να ονειρευτεί

αλήθεια γιατί μου το έκανες αυτό;

με ρώτησες αν ήθελα μαζί σου εγώ να ζω

Κάνει κρύο εδώ, δεν αντέχω παγώνω

μια αγκαλιά δεν υπάρχει

για να μου διώξει το φόβο

τι ανθρώπους μου άφησες;

εγώ για να αγαπήσω

τι όνειρα μου άφησες  να πραγματοποιήσω;

Ο Θεός μόνο μπορεί και με ησυχάζει 

με παίρνει στην αγκαλιά του

και μαζί μου μόνο ψάλει

μου λεν από δω πάνω μπορώ να σε προσέχω

όταν σε βλέπω να ξεχνάς

απλά δεν το αντέχω.

Κάνει κρύο εδώ,

δεν αντέχω παγώνω

μια αγκαλιά δεν υπάρχει για να μου διώξει τον φόβο

τι ανθρώπους μου άφησες;

εγώ για να αγαπήσω

τι όνειρα μου άφησες να πραγματοποιήσω;

Σκότωσες το σώμα

όχι την ψυχή μου

όμως σε συγχωρώ

για την κατάντια της ζωής μου.

Τι σκεφτόσουν

όταν είδες τη βελόνα

θα κρύψω τη συνέπεια

μετά από αυτό το πιόμα;

μήπως πονούσες;

όχι όπως εγώ

γιατί τον κόσμο από κει κάτω

δε θα ξαναδώ ποτέ.

Ήσουν μικρή αυτό μπορώ να το δεχτώ

μια ερώτηση έχω ακόμα να σου κάνω εγώ

έχεις ποτέ σου αναρωτηθεί

αν ο Θεός κάποια μέρα θα σου ξαναχαριστεί;

Κάνει κρύο εδώ, δεν αντέχω παγώνω

μια αγκαλιά δεν υπάρχει

για να μου διώξει τον φόβο

τι ανθρώπους μου άφησες;

εγώ για να αγαπήσω

τι όνειρα μου άφησες

να πραγματοποιώ;

Για φίλους έχω μόνο μικρά αγγελούδια

και από εδώ πάνω σου στέλνω

τις θλίψεις μου τραγούδια

μου έδωσαν φτερά

τον κόσμο να γυρίζω

μα εγώ σε βλέπω από εδώ πάνω και δακρύζω

προσπαθώ τους φόβους σου να διώχνω μακριά σου

και να σκοτώνω τις σκιές τα βραδιά από τα όνειρα σου

ποτέ σου δε θα ακούσεις το κλάμα μου

αλλά να σαι στο Θεό καλά

είναι το τάμα μου 

Κ.Ε. 

---

[1] https://www.youtube.com/watch?v=9IHNci5Wl7A

[2] http://www.enikos.gr/society/147431/o-pio-anatreptikos-mathitis