Η Θρησκεία του Σιντοϊσμού

Η Θρησκεία του Σιντοϊσμού

Σιντοϊσμός

 Η αυτόχθονη Θρησκεία της Ιαπωνίας. Στην ιαπωνική γλώσσα ονομάζεται Κάμι νο μίτσι, δηλ. Δρόμος του Κάμι. Το Κάμι νοείται ως θεϊκή ουσία, διάχυτη στο σύμπαν και αποκαλυπτόμενη μέσα στη φύση, στα νερά, στα βουνά, σε θαυμαστά αντικείμενα, σε ζώα και στον άνθρωπο, ιδιαίτερα στο πρόσωπο του αυτοκράτορα. Έτσι ο Σιντοϊσμός χαρακτηρίζεται από τη λατρεία της φύσης και, καθώς κυριαρχείται από την εδωκοσμική αντίληψη, συνδυάζεται με τις αρχές της πολιτικής οργάνωσης και εξελίχθηκε σε κρατική Θρησκεία. Σήμερα η Ιαπωνία είναι η μόνη χώρα στον κόσμο, που εναρμονίζει στον εθνικό βίο της έναν πολιτισμό υψηλής τεχνολογίας με μια πανάρχαια φυσική Θρησκεία.

Διδασκαλία

Η Θρησκεία του Σιντοϊσμού

Με τη λατρεία της φύσης, των προγόνων και των τοπικών προστατευτικών πνευμάτων ο Σιντοϊσμός εκφράζεται ως Ανιμισμός και ως Πολυθεΐα. Σχετικά αναφέρεται η πίστη σε περίπου 800.000 πνεύματα συνολικά που όμως αποτελούν την ενότητα της θείας ουσίας του Κάμι. Από την παλαιότερη γενιά των ιαπωνικών θεών διακρίνονται ο Ιζανάγκι και η Ιζανάμι, που θεωρούνται και ως δημιουργοί του κόσμου. Οι σπουδαιότεροι θεοί του Σιντοϊσμού έχουν μυθολογηθεί σαν παιδιά ή απόγονοι αυτού του αρχαιότερου θεϊκού ζεύγους. Με τη σημασία που έχει για τη χώρα η καλλιέργεια του ρυζιού, εύλογο είναι ο Ινάρι, θεός αρμόδιος γι' αυτό το προϊόν, να κατέχει υψηλή θέση στο ιαπωνικό πάνθεο. Ιδιαίτερα αγαπητοί στο λαό είναι οι Σίχι-Φουκούτζιν, δηλ. οι «Επτά θεοί της ευτυχίας», και ο Κομπίρα, θεός της ναυσιπλοΐας και της μετάξης. Σύμφωνα με τη σιντοϊκή μυθική παράδοση, ο Ιζανάγκι, ως κύριος του ουρανού, όρισε την Αματεράσου θεά του ηλίου, τον Τσουκιγιόμι θεό της σελήνης και τον Σουσα-νό-ο θεό της θάλασσας, ενώ η Αματεράσου όρισε τον εγγονό της Νινίγκι κύριο της Ιαπωνίας και ιδρυτή της δυναστείας της. Άλλοι θεοί είναι ο Σαρουταχίτο, θεός των δρόμων, ο Χατσιμάν, θεός του πολέμου, και ο Σουγκαβάρα Μιτσιζάνε, θεός της καλλιγραφίας. Οι δύο τελευταίοι είναι ιστορικά πρόσωπα: ο πρώτος είναι ο αυτοκράτορας Ότζιν (270-312 μ.Χ.) και ο δεύτερος υπουργός του αυτοκράτορα (845-903 μ.Χ.). Για τις πηγές του Σιντοϊσμού βλ.λ. Κοτζίκι και Νιχόνγκι.

Λατρεία

 

 Όπως υποδηλώθηκε ήδη, λατρεία αποδίδεται σε φυσικά φαινόμενα και αντικείμενα, σε προγόνους και σε ορισμένα τοπικά προστατευτικά πνεύματα. Η Λατρεία έχει οικογενειακό και δημόσιο χαρακτήρα. Σε κάθε

Η φιλανθρωπία στις μέρες μας και η αληθινή αγάπη

Η φιλανθρωπία και η αληθινή αγάπη

Η φιλανθρωπία είναι μια από τις ωραιότερες και ιερότερες λέξεις και έννοιες. Απλά και μόνο αν την ετυμολογήσουμε (φίλος + άνθρωπος), μπορούμε να κατανοήσουμε το μεγαλείο της. Η φιλανθρωπία πρέπει να είναι μια πράξη ταπεινοφροσύνης χωρίς διαφήμιση και αλλότριους σκοπούς.

Τι είναι τελικά η φιλανθρωπία στις μέρες μας; Μια υποκριτική πράξη ή μια πράξη βοήθειας προς τους συνανθρώπους μας που έχουν πραγματική ανάγκη;

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα δώσουν ένα πιάτο φαγητό και λίγα ρούχα σε άπορους συνανθρώπους μας. Θυσιάζοντας προσωπικό χρόνο η και χρήμα. Που αν τους επαινέσεις και για την πράξη τους θα σου απαντήσουνε «το καθήκον μου έκανα». Και ξέρεις απαντώντας σου με αυτόν τον τρόπο το λένε με όλη την ειλικρίνεια που τους διακατέχει και όχι για να το παίξουν ταπεινοί προς τους άλλους και να δείξουν πρόσωπο. Δεν αισθάνονται την ανάγκη να το φωνάξουν δεξιά και αριστερά, ούτε να το προσθέσουν στο βιογραφικό τους.

Υπάρχει όμως και το άλλο πρόσωπο της φιλανθρωπίας. Είναι αυτοί που κάνουν τη φιλανθρωπία μόδα και το διατυμπανίζουν σε ολόκληρη την υφήλιο για να δεχτούν συγχαρητήρια και κολακευτικά σχόλια για το πρόσωπο τους. Αυτοί συνήθως έχουν λεφτά και ο λόγος που το κάνουν δεν είναι γιατί νοιάζονται πραγματικά αλλά για το θεαθήναι και για να φτιάξουν το προφίλ του καλού ευεργέτη, του καλού ανθρώπου και ότι ανήκει στην ανώτερη κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο που σε διάφορες εθελοντικές οργανώσεις στα διοικητικά συμβούλια τους υπάρχουν άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας.

Στις μέρες μας το φαινόμενο της φτώχειας ολοένα και αυξάνεται και έχει ξυπνήσει στη συνείδηση των ανθρώπων την ανάγκη ηθικής αλλά και υλικής συμπαράστασης προς εκείνους που