Η Χριστιανική Ηθική και η Βιοηθική στην Εκπαίδευση: Λώρενς Λεμιέ: Ο αθλητής που ενσάρκωσε το ολυμπιακό ιδεώδες.

28 Μαρτίου 2019

Λώρενς Λεμιέ: Ο αθλητής που ενσάρκωσε το ολυμπιακό ιδεώδες.

Λώρενς Λεμιέ: Ολυμπιακοί Αγώνες 1988[1]

Λώρενς Λεμιέ

Οι αθλητές συχνά βρίσκονται αντιμέτωποι με αρκετά ηθικά διλήμματα. Όσοι από αυτούς έχουν βρεθεί πολύ κοντά στο να κατακτήσουν ένα ολυμπιακό μετάλλιο, γνωρίζουν ότι αυτός είναι ο απολυτός στόχος τους, ένας στόχος που πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να τον παραβλέψουν.

Στην παρούσα ανάρτηση παρουσιάζουμε το παράδειγμα ενός υπέροχου αθλητή, ο οποίος, χωρίς να ταλαντευτεί ούτε για μία στιγμή θυσίασε αυτό το μετάλλιο για να σώσει τη ζωή δύο συναθλητών του. Πρόκειται για τον σπουδαίο Καναδό Ιστιοπλόο Λώρενς Λεμιέ[2] που στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, το 1988, «θυσίασε» το Ολυμπιακό μετάλλιο για να βοηθήσει αθλητές άλλης κατηγορίας που κινδύνευαν να πνιγούν. Ενώ ο Λώρενς Λεμιέ έτρεχε στον ένα στίβο στα FINN και ήταν δεύτερος, ξαφνικά έπιασε ένα πολύ δυνατό μπουρίνι, με αποτέλεσμα στον άλλο στίβο το διθέσιο σκάφος των 470 από τη Σιγκαπούρη να αναποδογυρίσει. Ο Καναδός αθλητής δεν το σκέφτηκε καθόλου και αμέσως έσπευσε στους συναθλητές του για να τους βοηθήσει. Τους περίμενε, μάλιστα, μέχρι να φτάσει κάποιο σωστικό σκάφος. Για την ιστορία σε εκείνη την ιστιοδρομία ο Καναδός κατετάγη 23ος.[3]

Ο ίδιος σε μια πρόσφατη συνέντευξη του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ μας περιγράφει αυτό το γεγονός: «Όταν είσαι αθλητής κάνεις αυτό που θεωρείς ότι είναι απαραίτητο για να κερδίσεις, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Ήμουν στη μέση της διαδρομής μου κι άκουσα κάποιες φωνές. Στην ιστιοπλοΐα όταν το σκάφος γυρίζει, μπορείς να σηκωθείς και να συνεχίζεις την κούρσα σου. Εκεί κάτι δεν πήγαινε καλά. Είχε πάρα πολύ αέρα και νόμιζα ότι άκουσα κάποιους να ζητάνε βοήθεια, αλλά δεν ήμουν σίγουρος. Είχε πολύ φασαρία. Δεν
ήμουν σίγουρος και σκεφτόμουν κι αν κάνω λάθος και δε χρειάζεται κανείς βοήθεια; Αν χάσω την κούρσα χωρίς λόγο. Στο μυαλό μου υπήρχε η ερώτηση αν με χρειάζονται ή όχι. Τελικά δεν ήθελα να το ρισκάρω και πήγα. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για μένα».[4] Μάλιστα ό ίδιος δε θεώρησε ότι έκανε και τίποτα σπουδαίο, αξίζει να διαβάσουμε από τη εν λόγω συνέντευξη πως αντέδρασε την επόμενη ημέρα: «Δεν είχα καταλάβει την έκταση που είχε πάρει το θέμα. Την επόμενη μέρα κοιμήθηκα λίγο παραπάνω. Όταν σηκώθηκα ήρθε ο προπονητής μου και μου φώναζε «που ήσουν; Τι έκανες; Γιατί δεν ήσουν εδώ;». Σάστισα αναρωτήθηκα αν έχασα την κούρσα, τι λάθος έκανα; Στρίβω από τη γωνία και ήταν περίπου 200 δημοσιογράφοι και με περίμεναν. Με το που τους είδα είπα «Γιατί είναι όλοι εδώ; Τι συμβαίνει;» Ήταν ειρωνικό. Δεν έγινα γνωστός για την κούρσα μου και τις αθλητικές μου επιδόσεις, αλλά για εκείνο το περιστατικό. Οι συνεντεύξεις που μου ζητούσαν ήταν περισσότερες από τους αθλητές που κατέκτησαν τα μετάλλια».[5]

Ο τότε πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ του απένειμε το μετάλλιο του Πιερ ντε Κουμπερτέν (τότε ήταν η 5η φορά που γινόταν τέτοια απονομή) αναφέροντας τα εξής: «Με το φίλαθλο πνεύμα σας, την αυτοθυσία και το θάρρος σας δείξατε το σύνολο των αξιών του Ολυμπιακού Ιδεώδους».[6] Έτσι ο Λώρενς Λεμιέ αν και δεν κατάκτησε κάποιο ολυμπιακό μετάλλιο, διέσωσε το βαλλόμενο Ολυμπιακό Ιδεώδες και ενσάρκωσε τα πραγματικά ιδεώδη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το μετάλλιο «Πιερ ντε Κουμπερτέν» αποτελεί ειδική διάκριση που απονέμεται από την ΔΟΕ σε εν ενεργεία, αλλά και σε πρώην αθλητές, οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους αποτέλεσαν παραδείγματα του «ευ αγωνίζεσθαι» κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων και όχι μόνο. Αυτή η βράβευση θεσπίστηκε το 1964 και πήρε την ονομασία της από τον αναβιωτή των Ολυμπιακών Αγώνων και ιδρυτή της ΔΟΕ Πιερ ντε Κουμπερτέν. Σύμφωνα με το Ολυμπιακό Μουσείο της Λωζάνης θεωρείται η ευγενέστερη διάκριση που μπορεί να λάβει ένας αθλητής, ο οποίος συμμετέχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες.[7]

Η παραπάνω ιστορία είναι ιδιαίτερα διδακτική, αφού ο αθλητισμός είναι μια τέλεια προσομοίωση της ζωής. Όλοι μας, εκτός του ότι καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αρκετά ηθικά προβλήματα που πρέπει να επιλύσουμε, κάποιες στιγμές θα συναντήσουμε και εξαιρετικά οριακά ηθικά διλήμματα. Διλήμματα των οποίων ο τρόπος με το οποίον θα τα αντιμετωπίσουμε θα σφραγίσει με τρόπο ανεξίτηλο την κατοπινή πορεία της ζωής μας.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι πρόσφατα ο εν λόγω αθλητής βραβευτείτε και από την Ελληνική Πολιτεία.[8]