Η κατάργηση του κανόνα του ενός παιδιού στην Κίνα οδηγεί πολλά ζευγάρια στην εξωσωματική γονιμοποίηση

Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και αμβλώσεις στην Κίνα

Η απόφαση της Κίνας να επιτρέψει σε όλα τα παντρεμένα ζευγάρια να αποκτούν δύο παιδιά έχει οδηγήσει σε αύξηση στη ζήτηση για θεραπείες γονιμότητας από γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, τοποθετώντας μεγάλη πίεση στις κλινικές και καταρρίπτοντας προηγούμενες κοινωνικές ευαισθησίες, ακόμα και τη ντροπή που υπέβοσκε, γύρω απ’ το θέμα. 

Η αύξηση της εξωσωματικής γονιμοποίησης υποδεικνύει το χαμένο όνειρο πολλών ζευγαριών που ήθελαν και δεύτερο παιδί, αλλά αυτό απαγορευόταν από μία αυστηρή πολιτική ελέγχου του πληθυσμού, που ίσχυε για παραπάνω από τριάντα χρόνια.

Αυτή η μεταβολή, με τη σειρά της, μεταβάλλει τις κυρίαρχες αντιλήψεις στην Κίνα σχετικά με τις θεραπείες γονιμότητας, θέμα που προηγουμένως ήταν τόσο ευαίσθητο που τα ζευγάρια αρνούνταν να το μοιραστούν ακόμα και με τους γονείς τους ή άλλα μέλη της οικογένειας τους που αντιμετώπιζαν επίσης δυσκολίες στη σύλληψη.

Σύμφωνα με τον Dr. Liu Jiaen, ο οποίος διευθύνει μια ιδιωτική κλινική εξωσωματικής γονιμοποίησης στο Πεκίνο, ο αριθμός των γυναικών που προσφεύγει στη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης έχει αυξηθεί κατά 20% από τη χαλάρωση της προηγούμενης πολιτικής, η οποία σημειώθηκε στην αρχή του έτους. Προηγουμένως, ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών ήταν περί τα 35 έτη, ενώ πλέον ο αριθμός αυτός έχει αγγίξει τα 40 έτη, με κάποιες από τις ασθενείς να πλησιάζουν τα 50 έτη, και ως εκ τούτου να επιθυμούν να πετύχουν τη σύλληψη το συντομότερο δυνατόν.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η τεχνολογία της εξωσωματικής γονιμοποίησης έχει εξελιχθεί ραγδαία στην Κίνα, όπου ένα εκτιμώμενο 10% των ζευγαριών έχουν ανάγκη τη διαδικασία. Το 2014, 700.000 γυναίκες έλαβαν θεραπείες εξωσωματικής γονιμοποίησης, ενώ η ζήτηση για όλων των ειδών τις θεραπείες στον τομέα της αναπαραγωγής είχε αυξηθεί, συμπεριλαμβανομένης ακόμα και της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής, ακολουθώντας την εγκατάλειψη του περιορισμού στην γεννητικότητα.

Ο προϊσχύων κανονισμός που εφαρμοζόταν στην Κίνα επέτρεπε στα ζευγάρια σε αστικές περιοχές να αποκτήσουν ένα παιδί, ενώ τα ζευγάρια σε επαρχιακές περιοχές είχαν την ελευθερία να κάνουν και

δεύτερο παιδί, μόνο σε περίπτωση που το πρώτο τους παιδί ήταν κορίτσι. Προβλέπονταν εξαιρέσεις για εθνικές μειονότητες, ενώ όσοι διέμεναν μόνιμα σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο μπορούσαν να επεκτείνουν την οικογένεια τους με την καταβολή ενός τέλους που αντιστοιχούσε σε αρκετές φορές το ετήσιο εισόδημα ενός νοικοκυριού.

Ενώ οι Αρχές αποδίδουν στο καθεστώς που καθιερώθηκε το 1979, την αποφυγή 400 εκατομμυρίων επιπλέον γεννήσεων, πολλοί δημογράφοι υποστηρίζουν πως το ποσοστό γεννητικότητας θα μειωνόταν αναπόφευκτα καθώς η οικονομία της Κίνας αναπτυσσόταν και το μορφωτικό επίπεδο αυξανόταν.

Αυτή η πρακτική, που σκοπό είχε να περιορίσει έναν πληθυσμό που έτεινε να ξεφύγει απ’ τον έλεγχο, έχει κατηγορηθεί για στρέβλωση της δημογραφικής εικόνας της Κίνας, μειώνοντας το μελλοντικό σώμα του ανθρώπινου δυναμικού σε μια εποχή που τα παιδιά και η κοινωνία αντιμετωπίζουν ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις. Επίσης, αύξησε την αναλογία αγοριών προς κοριτσιών, καθώς πολύ περισσότερες αμβλώσεις γίνονταν σε θηλυκά έμβρυα, πιέζοντας έτσι τις γυναίκες σε αμβλώσεις που δεν επιθυμούσαν ή αναγκάζοντας αυτές να δώσουν το δεύτερο παιδί τους προς υιοθεσία, πράγμα του άφηνε τις οικογένειες καταρρακωμένες.

Η Επιτροπή «The National Health and Family Planning Commission» δήλωσε το Νοέμβριο 2015 πως 90 εκατομμύρια γυναίκες θα αποκτούσαν την επιλογή να αποκτήσουν δεύτερο παιδί με την επικείμενη νομοθετική αλλαγή. Οι Αρχές αναμένουν μια αύξηση 30 εκατομμυρίων ατόμων στο εργατικό δυναμικό μέχρι το έτος 2050. Αυτές οι προσδοκίες ίσως να είναι υπερβολικά αισιόδοξες, καθώς πολλές νεότερες Κινέζες θεωρούν τις μικρές οικογένειες ιδανικές και θα ήταν αρνητικές στην ανάληψη του κόστους ανατροφής ενός επιπλέον παιδιού. Όταν το κατεστημένο ανατράπηκε, το 2013 επιτρέποντας σε οικογένειες στις οποίες τουλάχιστον ο ένας γονέας ήταν μοναχοπαίδι να κάνουν και δεύτερο παιδί η αύξηση στις γεννήσεις ήταν πολύ μικρότερη από αυτή που ανέμεναν οι Αρχές.

Επιπλέον, υπό πίεση τίθενται οι τράπεζες σπέρματος στην Κίνα, που ήδη δοκιμάζονται από έλλειψη δωρεών. Αυτό συμβαίνει επειδή οι Κινέζοι άνδρες αρνούνται να γίνουν πατέρες ενός παιδιού που δεν θα γνωρίζουν, φοβούμενοι, παρά τις εγγυήσεις ανωνυμίας, μήπως αυτό το παιδί εμφανιστεί κάποια μέρα στην πόρτα τους. Η χαλάρωση της πολιτικής του ενός τέκνου, σίγουρα πυροδότησε αύξηση στη ζήτηση σπέρματος, καθώς όλο και περισσότερες γυναίκες, συνήθως ηλικίας 35 ετών και άνω, στράφηκαν στη μέθοδο αυτή, όπως υποστήριξε ο Zhang Xinzong, διευθυντής της τράπεζας σπέρματος Guangdong στη νότια Κίνα.

Εκκλήσεις έχουν γίνει, ακόμα, για την χαλάρωση του κινεζικού νόμου περί υιοθεσίας, υπό τον οποίο η υιοθεσία αποτελεί επιλογή μόνον για άτεκνα ζευγάρια ή ζευγάρια που έχουν ένα παιδί και επιθυμούν να υιοθετήσουν ένα παιδί με αναπηρία ή ένα ορφανό παιδί.

Το Υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης δεν έχει απαντήσει στην ερώτηση αν ο νόμος πρόκειται να αλλάξει και δεν είχε εικόνα ως προς το εάν ο αριθμός των ζευγαριών που στρέφονται στην υιοθεσία έχει αυξηθεί, με την παροχή της επιλογής στα ζευγάρια να αποκτήσουν και δεύτερο παιδί.

Πηγή: US News

Βεατρίκη Τσάφου - Stagiaire EEB

Αναδημοσίευση από: http://www.bioethics.gr/index.php/el/anakoinosis/1321-06-07-2016