H B' Σύνοδος του Βατικανού

H B' Σύνοδος του Βατικανού

Η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού,[1]  απετέλεσε έναν ιδιαίτερα σημαντικό ιστορικό σταθμό για τη σύγχρονη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.  Μετά από αιώνες εσωστρέφειας και υπεροπτικής αδιαλλαξίας, αποφάσισε να επανεξετάσει την παρουσία της στον κόσμο. Αποφάσισε δηλαδή, να ασκήσει κριτική στο παρελθόν της, να αρχίσει να διαβλέπει τα λάθη της, να αναζητήσει τρόπους προσέγγισης με τη σύγχρονη σκέψη και τον πολιτισμό, να αρχίσει διάλογο με τις άλλες χριστιανικές ομολογίες και να εκσυγχρονιστεί, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των καιρών.[2]

Η σύνοδος συγκλήθηκε μεταξύ 1962-1965  από τον Πάπα τον Iωάννη τον 23ο με τη συμμετοχή 2000 επισκόπων.             Επίσημα η σύνοδος άνοιξε από τον Πάπα Ιωάννη ΚΓ΄ στις 11 Οκτωβρίου 1962 και έκλεισε από τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄ το 1965. Επίσης σ΄ αυτήν έλαβαν μέρος ως παρατηρητές εκπρόσωποι από την Ορθόδοξη Εκκλησία και από διάφορες προτεσταντικές Ομολογίες.[3]

Οι αποφάσεις της συνόδου διατυπώθηκαν σε Συντάγματα, Διατάγματα και Διακηρύξεις.  Οι κυριότερες αποφάσεις της ήταν:[4]  

Α. H κατάργηση της λατινικής γλώσσας στη λατρεία και η υιοθέτηση της γλώσσας της κάθε χώρας. 
Β. H μεγαλύτερη προσέγγιση και κατανόηση των άλλων χριστιανικών Ομολογιών και των άλλων θρησκειών. 
Γ. Η θέση των λαϊκών και, κυρίως, της γυναίκας στην Εκκλησία, καθώς και το δικαίωμα όλων στην εργασία. 

Επίσης, στις αποφάσεις της, τονίστηκε ιδιαίτερα ο ρόλος των επισκόπων και ρυθμίστηκαν θέματα που αφορούσαν τη ζωή, το έργο και την εκπαίδευση των ιερέων. Εκτός τούτου δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην ανανέωση της μοναστικής ζωής, στην ιεραποστολική αποστολή της Εκκλησίας  καθώς και στην αναγκαιότητα για ορθή χρήση των Μέσων Επικοινωνίας. Επιπρόσθετα  αξίζει να τονίσουμε τη διακήρυξη  της συνόδου για την πλήρη θρησκευτική ελευθερία όλων των ανθρώπων, την κάθετη απόρριψη της αντίληψης για τη συλλογική ευθύνη του ιουδαϊκού λαού για τη θανάτωση του Χριστού και
τέλος τη διακήρυξη της συνόδου για τη χριστιανική παιδεία.[5] 

Όλες  οι παραπάνω θέσεις της συνόδου αναμφισβήτητα κινήθηκαν προς  θετική κατεύθυνση και υπήρξαν πράγματι μια μεγάλη καινοτομία για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Παρά ταύτα, κάποιες άλλες προτάσεις, για εξίσου σημαντικές  και ουσιαστικές αλλαγές δεν έγιναν αποδεκτές από τη Σύνοδο.

Κ.Ε.

---

[1] Αναστασίου Ι., Εκκλησιαστική Ιστορία, τομ. Β, εκδ. Παρατηρητής, σσ 553-560     
[2] http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C117/73/597,2148/ 
[3] https://el.wikipedia.org/wiki/ 
[4] http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C117/73/597,2148/ 
[5] Αναστασίου Ι., Εκκλησιαστική Ιστορία, τομ. Β, εκδ. Παρατηρητής, σσ 553-560