Αθλητισμός και ηθική

Αθλητισμός και ηθική

του Ντίνου Μιχαηλίδη 

Ως κοινωνικό φαινόμενο ο αθλητισμός είναι φυσικό να επηρεάζεται από τις τάσεις της κάθε εποχής. Η κρίση αξιών που επικρατεί σήμερα στην κοινωνία είχε σαν αποτέλεσμα και την αμφισβήτηση της ηθικής του αθλητισμού. Η καθολική, όμως, αποδοχή της φιλοσοφίας που διέπει τον αθλητισμό και που βασίζεται στις αρχές του «Τίμιου Αγώνα» και ισότιμου συναγωνισμού, οι οποίες αποτελούν και τη συνισταμένη πληθώρας αξιών, όπως της κατανόησης, της φιλίας, της ευγενικής προσπάθειας και αναγνώρισης ότι υπάρχει και καλύτερος, της ισομερούς ανάπτυξης του τρίπτυχου «ΠΝΕΥΜΑ-ΨΥΧΗ-ΣΩΜΑ» σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο αθλητισμός είναι εκδήλωση καθαρά ανθρωποκεντρική, αποδεικνύει ότι ο αθλητισμός έχει ηθική.
Αποτελεί, όμως, και γεγονός ότι η σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον παγκόσμιο αθλητισμό θέτει επιτακτικά το ερώτημα αν η ηθική έχει εξαφανισθεί από τον αθλητισμό. Θα πρέπει να αποφεύγονται οι γενικεύσεις. Η ηθική είναι στην ουσία απροσδιόριστη αλλά και εξελισσόμενη έννοια, βάσει της οποίας είναι ο σεβασμός. Μπορεί βέβαια ο αθλητισμός να είναι παγκόσμια ενιαία, όμως, προσεγγίζεται πολύ διαφορετικά. Η κουλτούρα του κάθε λαού απομακρύνει τη θεώρηση της ενιαίας ηθικής.
Πρέπει, λοιπόν, να είμαστε προσεκτικοί όταν μιλάμε περί ηθικής. Πρέπει να δείχνουμε σεβασμό στις λεπτές πολιτιστικές λεπτομέρειες. Δεν πρέπει να περιμένουμε από τον αθλητισμό αρετές που δεν

διαθέτει. Δεν είναι θρησκεία και ούτε κάτι το ιερό. Αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας και θα πρέπει να αποφεύγεται ο μηδενισμός όσων επικρίνουν τον αθλητισμό και την αντικοινωνική χροιά του ανταγωνισμού. Ο αθλητισμός και η ηθική του προσφέρεται σαν εργαλείο για σωματική, πνευματική και ψυχική καλλιέργεια, για κοινωνικοποίηση και ενσωμάτωση. Αυτό το εργαλείο καλούνται να χρησιμοποιήσουν σωστά όλοι όσοι εμπλέκονται στον αθλητισμό και ιδιαίτερα οι υπεύθυνοι παράγοντες, ώστε να αποδώσουν στο κοινωνικό σύνολο σωστούς ανθρώπους.
Αποτελεί ανθρώπινο, κοινωνικό, εθνικό και πολιτικό χρέος να διαφυλαχθούν οι κανόνες της αθλητικής ηθικής. Είναι το μέγιστο, το ύψιστο καθήκον και υποχρέωση και του τελευταίου παράγοντα. Η όποια νίκη, το όποιο πρωτάθλημα δεν έχουν καμιά αξία αν δεν συνοδεύονται από τις προεκτάσεις της ηθικής.

Αναδημοσίευση από: http://www.sigmalive.com/archive/sporttime/80728