Το σκάνδαλο των θανάτων στα γηροκομεία εν μέσω πανδημίας

Το σκάνδαλο των θανάτων στα γηροκομεία

εν μέσω πανδημίας

Κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν ανατρέψει τις χώρες τους με κοινωνικές αποστάσεις, καταναγκαστική ανεργία και μαζικές δαπάνες πρόνοιας, - όλες για να σώσουν τους πιο ευάλωτους και ηλικιωμένους ανθρώπους στην πυραμίδα του πληθυσμού.

Οι αναφορές για τους θανάτους έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα: «οι θάνατοι συγκεντρώθηκαν σε μεγαλύτερες ηλικίες». Κατά μία έννοια, είναι μια εντυπωσιακή μαρτυρία για τη δέσμευση του 21ου αιώνα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια που η κυβέρνηση έχει μετακινηθεί τόσο γρήγορα και θυσιάστηκε τόσο πολύ για να σώσει τους ηλικιωμένους. Πιστεύεται ότι το ποσοστό θανάτου είναι σχεδόν 10 φορές υψηλότερο από το μέσο όρο για άτομα άνω των 80 ετών.

Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Andrew Cuomo το είπε καλύτερα σε μια συνέντευξη τύπου: «Η μητέρα μου δεν είναι δαπανηρή. Και η μητέρα σου δεν μπορεί να επεκταθεί… Δεν πρόκειται να δεχτούμε μια υπόθεση ότι η ανθρώπινη ζωή είναι μίας χρήσης. Δεν πρόκειται να βάλουμε ένα δολάριο στην ανθρώπινη ζωή. Θα πολεμήσουμε με κάθε τρόπο που μπορούμε για να σώσουμε κάθε ζωή που μπορούμε. Γιατί αυτό νομίζω ότι σημαίνει να είσαι Αμερικανός». Αυτό καθιστά ακόμη πιο αινιγματικό το γεγονός ότι τα άτομα σε γηροκομεία δεν έχουν καλή φροντίδα στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό έχει γίνει ένα σημαντικό ζήτημα στα μέσα ενημέρωσης. Μια ανοιχτή επιστολή προς την κυβέρνηση που έστειλε η Care England και τέσσερις άλλοι κορυφαίοι οργανισμοί είναι εξοργισμένοι. «Βλέπουμε τους ανθρώπους στα [κέντρα φροντίδας] να εγκαταλείπονται στα χειρότερα που

μπορεί να κάνει ο κοροναϊός», διαβάζει. «Αντί να επιτραπεί η νοσοκομειακή περίθαλψη, να δουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και να έχουν τη διαβεβαίωση που επιτρέπει ο έλεγχος. και για το προσωπικό που τους φροντίζει να έχουν το πιο βασικό προσωπικό εξοπλισμό προστασίας τους λένε ότι δεν μπορούν να πάνε στο νοσοκομείο, συνήθως τους ζητούν να υπογράψουν παραγγελίες «να μην τους αναζωογονήσουν» και να αποκόψουν από τις οικογένειες όταν τις χρειάζονται περισσότερο».

Φαίνεται επίσης ότι οι θάνατοι σε γηροκομεία αποδίδονται συνήθως σε άλλες ασθένειες. «Τα τρέχοντα στοιχεία δείχνουν ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας φαίνεται ότι δεν έχουν σημασία», δήλωσε στο BBC η Caroline Abrahams, της Age UK. Το πρώτο μεγάλο ξέσπασμα στις ΗΠΑ συνέβη σε ένα γηροκομείο στην πολιτεία της Ουάσιγκτον. Έχει σκοτώσει τουλάχιστον 35 άτομα. Από τότε, έχει εξαπλωθεί σαν πυρκαγιά σε άλλα γηροκομεία. Σύμφωνα με μια εκπληκτική έκθεση στο The Guardian, αυτό οφείλεται τουλάχιστον εν μέρει στις κοινωνικές συνθήκες στις ΗΠΑ:

Με περίπου 1 εκατομμύριο ηλικιωμένους κατοίκους, τα σπίτια μακροχρόνιας φροντίδας έχουν αναδυθεί ως εκκολαπτήρια για εστίες Covid-19 σε όλες τις ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η βιομηχανία είναι ήδη διαβόητη για τη μείωση των κερδών, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τη φτώχεια, προκειμένου να πληρώσει χαμηλούς μισθούς σε εργατικό δυναμικό συντριπτικά γυναικών, συνήθως αφροαμερικάνων, ισπανόφωνων ή μεταναστών. Πολύ συχνά, αναγκάζονται να αναλάβουν περισσότερες από μία δουλειές για να αποκτήσουν τα προς το ζην, ένας παράγοντας που βοήθησε στη διάδοση του ιού μεταξύ των κέντρων φροντίδας.

Δεν περιορίζεται σε αυτές τις δύο χώρες. Η Monique Pelletier, πρώην υπουργός για τις γυναίκες στη γαλλική κυβέρνηση επέκρινε τον «ακατανόητο και απάνθρωπο» τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονταν οι κάτοικοι σε ορισμένες συνταξιοδοτικές κατοικίες. Ένα μάθημα από την πανδημία Covid-19 είναι βέβαιο ότι είναι η επανεκτίμηση της φροντίδας του νοσοκομείου. Όπως έγραψαν δύο ειδικοί στο JAMA Health Forum: «Αν και πολλοί προτιμούν να μην σκέφτονται τα γηροκομεία, είναι ένα κρίσιμο δίχτυ ασφαλείας για αδύναμους ηλικιωμένους και μέρος του ιστού της κοινωνίας μας. Σύμφωνα με μια έκθεση του Κέντρου Έρευνας για Συνταξιοδοτήσεις του 2014, το 44% των ανδρών και το 58% των γυναικών 65 ετών και άνω θα χρησιμοποιήσουν κάποια φροντίδα στο σπίτι. Επομένως, η σοβαρή απειλή που θέτει το COVID-19 για τα γηροκομεία εμπλέκει όλους μας».

Πηγή: Bioedge

Καλομοίρα Κ. Σακελλαράκη – Stagiaire ΕΕΒ

Αναδημοσίευση από: http://www.bioethics.gr/index.php/el/anakoinosis/2735-02-06-2020