Τι είναι ο βουδισμός και σε τι πιστεύουν οι βουδιστές;

Τι είναι ο βουδισμός;

Ο βουδισμός είναι μια από τις ηγετικές ανά τον κόσμο θρησκείες από την άποψη οπαδών, γεωγραφικής κατανομής και κοινωνικο-πολιτιστικής επιρροής. Αν και είναι κυρίως «ανατολική» θρησκεία ο βουδισμός εξαπλώνεται στη Δύση. Έχει πολλά κοινά με τον Ινδουισμό γιατί και οι δυο χρησιμοποιούν τους όρους «κάρμα» (ηθική που βασίζεται στη σχέση αιτία-αποτέλεσμα), «μάια» (απατηλή φύση του κόσμου) και «σαμσάρα» (κύκλος μετενσάρκωσης). Οι βουδιστές πιστεύουν πως ο τελικός σκοπός της ζωής είναι να επιτευχθεί «φώτιση» όπως εκείνοι την καταλαβαίνουν.
Θεμελιωτής του βουδισμού είναι ο Σιντάρτα Γκαουτάμα πρίγκιπας της Ινδίας που έζησε 600 χρόνια πριν από τον Χριστό. Οι γονείς του φρόντισαν να μην έχει επαφή με τον έξω κόσμο προσπαθώντας να τον προστατέψουν από τον πόνο και τα βάσανα και του εξασφάλισαν μια πολυτελή ζωή. Ο πρίγκιπας όμως είχε τρία οράματα με έναν γέρο, έναν άρρωστο άνθρωπο και έναν νεκρό. Ακολούθησε ένα τέταρτο όραμα για έναν ειρηνικό μοναχό που είχε απαρνηθεί τα πλούτη και τις ανέσεις. Έτσι ο Γκαουτάμα αποφάσισε να γίνει ασκητής και να αναζητήσει την φώτιση μέσω διαλογισμού και ταπεινοφροσύνης. Διαλογιζόμενος κάτω από μια συκιά, αντιμετώπισε σειρά από πειρασμούς στους οποίους αντιστάθηκε και έφτασε στην πολυπόθητη φώτιση που οι βουδιστές αποκαλούν Νιρβάνα – εξάλειψη του πόνου και των επιθυμιών. Από αυτήν την στιγμή ο Σιντάρτα ονομάστηκε Βούδας που σημαίνει φωτισμένος και κέρδισε τον σεβασμό άλλων ασκητών που άρχισαν να μαθητεύουν κοντά του.
Τι ανακάλυψε ο Γκαουτάμα; Πωςη φώτιση είναι μια «μέση οδός» μεταξύ της υπερβολής και της έλλειψης. Στην βάση της διδασκαλίας του στέκουν «τέσσερις ευγενείς αλήθειες»: 1) η ζωή είναι βάσανο, 2) τα

Τι άλλο φοβάσαι… Active Member

Τι άλλο φοβάσαι… 

Active Member

Κάποτε σ’ είδα στο πέρασμα του αιώνιου κόμβου,
στον καιρό του τρόμου και τ’ αλλόκοτου φόβου,
να διπλώνεσαι, ν’ ανησυχείς και να τρομάζεις
και πριν καλάρουν οι μέρες το σκασμό να βγάζεις.

Nα μι’ άπ’ τα ίδια, ίδιοι δρόμοι ίδιοι κύκλοι
γαβγίζουν οι άνθρωποι σκιάζονται οι σκύλοι
θρηνούν μανάδες και που να ξαποστάσεις
όταν στη μνήμη σου μακραίνουν οι αποστάσεις.
Έτσι σκηνοθετούν το σήμερα άκριτοι κοσμοκράτορες
βαρέθηκα τα έγκυρα είναι όλοι προβοκάτορες
που πιάνονται απ’ τον φόβο σου και φτιάχνουν ιστορίες
κι ενάντια στους άπιστους στήνουν σταυροφορίες
από χορτασμένους με το ίδιο ήθος και παράστημα
που θα εξοντώνουν, όσα τους μοιάζουν άσχημα
έτσι κι εγώ αφού σκιάζεσαι ξανά σε φτύνω
ψάχνω, λοιπόν, ότι φοβάσαι για να γίνω.

Γίνομαι τάφος αντάρτη στο Ιράκ
και μοιρολόι στην Παλαιστίνη
τυφλός στη Βοσνία Ερζεγοβίνη

Κορωνοϊός - προσπάθειες επίσπευσης της παραγωγής εμβολίων

Κορωνοϊός

προσπάθειες επίσπευσης της παραγωγής εμβολίων

Σύμφωνα με σχετικό άρθρο της STAT, οι προσπάθειες των επιστημόνων να δημιουργήσουν εμβόλιο για τον κορωνοϊό φαίνεται να μην ακολουθούν την παραδοσιακή διαδικασία, παραλείποντας το στάδιο των πειραματικών εφαρμογών του σε ζώα.

Η τρέχουσα πραγματικότητα απαιτεί νέες προσεγγίσεις. Όπως επισημαίνει ο MarkFeinberg, της Διεθνούς Πρωτοβουλίας Εμβολίου του AIDS, «Το συνηθισμένο χρονοδιάγραμμα ενός εμβολίου κυμαίνεται από 15 έως 20 χρόνια. Όταν δημοσιεύονται προβλέψεις που αναφέρουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε έναν με ενάμιση μόλις χρόνο αναφορικά προς το εμβόλιο του κορωνοϊού … δεν υπάρχει περίπτωση να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος χωρίς την υιοθέτηση νέων προσεγγίσεων».

Παρά το γεγονός ότι η παραπάνω θέση διαμορφώνεται ως απόρροια των αναγκών της εποχής, δεν φαίνεται να πείθει όλους τους επιστήμονες βιοηθικής. Σύμφωνα, ωστόσο, με σχετικό email του JonathanKimmelman, διευθυντή της μονάδας βιοιατρικής ηθικής του πανεπιστημίου McGill, στη STAT «Οι εξάρσεις και οι εθνικές καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης συχνά δημιουργούν πίεση οδηγώντας στην αναστολή δικαιωμάτων, βασικών και/ή φυσιολογικών κανόνων ηθικής συμπεριφοράς. Συχνά οι

Το Κοινοβούλιο στο Βέλγιο ενέκρινε την αλλαγή του νόμου περί ευθανασίας

Το Κοινοβούλιο στο Βέλγιο ενέκρινε

την αλλαγή του νόμου περί ευθανασίας

Το Κοινοβούλιο ενέκρινε στις 5 Μαρτίου, 2020 ένα νέο μέτρο, που προτάθηκε από την Ecolo-Groen, το οποίο διευκολύνει την εκπόνηση μιας πρόωρης δήλωσης, με τη μορφή της συγκατάθεσης για την ευθανασία.

Προς το παρόν, ένα άτομο ή μια έλλογη εν ζωή βούληση, δύναται να υπογράψει εκ των προτέρων και να δηλώσει την επιθυμία του να υποβληθεί σε ευθανασία κάποια χρονική στιγμή στο μέλλον, όταν δεν θα μπορεί πλέον να είναι σε θέση να αιτηθεί ευθανασία - για παράδειγμα, επειδή βρίσκεται σε προχωρημένη κατάσταση άνοιας, ή επειδή δεν φέρει πλέον τις αισθήσεις του, λόγω κάποιας ασθένειας ή εξαιτίας της θεραπείας για μια ασθένεια. Ωστόσο, μια τέτοια οδηγία πρέπει να ανανεώνεται κάθε πέντε έτη, για να παραμένει έγκυρη. Το 2019, 7.156 άτομα αναγκάστηκαν να ανανεώσουν την εκ των προτέρων δήλωσή τους, σύμφωνα με τον παλαιό νόμο.

Με βάση τη νέα πρόταση, όταν υπογραφεί μια τέτοια οδηγία, παραμένει έγκυρη για πάντα, εκτός αν το πρόσωπο που την υπέγραψε θελήσει να την ακυρώσει. Σύμφωνα με τις τροπολογίες που εισήχθησαν

Η εσχατολογία στην πατερική εποχή

π. Γεώργιος Florovsky

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Θεολόγος, Ειδικός Γραμματέας του ΔΣ της ΠΕΘ

(από το βιβλίο του π. Γεωργίου Florovsky: ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ)

Τέσσερα «εσχατολογικά στοιχεία» αναφέρονται στην ιερή Παράδοση: ο Θάνατος, η Κρίσις, ο Ουρανός και η Κόλασις. Αυτά είναι τα «έσχατα του ανθρώπου». Και αυτά είναι τα «Έσχα­τα» της ανθρωπότητας : Η Έσχατη Ημέρα, η Ανάσταση της Σαρκός, η Τελική Κρίσις, και το Τέλος του Κόσμου. Το ουσιαστικότερο, βέβαια, στοιχείο παραλείπεται σε τούτη την κατα­γραφή, «ό έσχατος Αδάμ», δηλ. αυτός ο Χριστός, και το Σώμα Του η Εκκλησία. Γιατί, πράγματι, η Εσχατολογία δεν είναι μόνο ιδιαίτερο κεφάλαιο μέσα σ’ ολόκληρο το χριστιανικό θεολογικό σύστημα, αλλά μάλλον ή βάσις του και το θεμέλιο του, η άγουσα και εμπνέουσα αρχή του, η τρόπον τινά, ο χώρος του συνόλου της χριστιανικής σκέψεως. Ο Χριστιανισμός είναι ουσιαστικά εσχατολογικός, και ή Εκκλησία είναι «εσχατολογική κοινότητα», εφόσον σύγκειται στην Καινή Διαθήκη, τελική, και οριστική, και, συνεπώς, «έσχατη». Αυτός ο Χριστός είναι ο «έσχατος Αδάμ», επειδή, ακριβώς, είναι «ό Καινός Ανθρωπος» (Ιγνατίου, Έφεσίους 20, 1). Ή χριστιανική προοπτική είναι από τη φύσι ή την ουσία της εσχατολογική . «Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού Καινά τα πάντα γέγονεν». Όντως συνέβη «έπ’ εσχάτων των ήμερών» κι ο «Θεός των Πατέρων» ενήργησε κατά τρόπο έσχατο, άπαξ δια παντός. Το «τέλος» ήλθε και το σχέδιο του Θεού για την ανθρώπινη σωτηρία «τετέλεσται» (Ίωάν. 19, 23 - 30). Η εσχάτη, όμως, αυτή πραξις απετέλεσε ένα νέο ξεκίνημα. Τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα αναμένονται στο μέλλον. «Και ο άκούων είπάτω ερχου». Ο «Έσχατος Αδάμ» πρόκειται να επανέλθει. Η Βασιλεία έχει εγκαινιασθή, αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη σε όλη της τη δόξα και τη δύναμι. Η μάλλον, η Βασιλεία πρόκειται, να έλθη – ο Βασιλεύς έχει ήδη φθάσει.  Η Εκκλησία ευ­ρίσκεται, ακόμη, καθ’ οδόν και οι χριστιανοί εξακολουθούν να είναι πάροικοι και «παρεπίδημοι» «του κόσμου τούτου». Αυτή η εντασις ανάμεσα στο «παρελθόν» και στο «έρχόμενον» υπήρξε θεμελιακή για το χριστιανικό μήνυμα από την πρώτη κι’ όλας στιγμή. Υπήρχαν πάντοτε αυτά τα δύο όρια

Οδηγίες από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων για τη διαχείριση κλινικών δοκιμών κατά την πανδημία του κορωνοϊού

Οδηγίες από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων

 για τη διαχείριση κλινικών δοκιμών

κατά την πανδημία του κορωνοϊού

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) εξέδωσε κατευθυντήριες οδηγίες σχετικές με τη διενέργεια κλινικών δοκιμών και τους συμμετέχοντες που φαίνεται να επηρεάζονται από την κρίσιμη κατάσταση της πανδημίας του κορωνοϊού προβλέποντας την σύννομη τροποποίησή τους και την συνακόλουθη εφαρμογή έκτακτων μέτρων.

Στόχος των εν λόγω οδηγιών είναι να διασφαλίσουν το δικαίωμα στην ασφάλεια και την ευημερία των συμμετεχόντων προσπαθώντας σε κάθε περίπτωση να συμμορφώνονται με την πλειονότητα των αντίστοιχων εθνικών οδηγιών των κρατών  μελών για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκά εναρμονισμένου συνόλου συστάσεων.

Αναγνωρίζοντας τις προκλήσεις που συνεπάγεται η τρέχουσα κατάσταση για τις κλινικές έρευνες, το έγγραφο αφορά δοκιμές που βρίσκονται σε εξέλιξη, το άνοιγμα μιας νέας δοκιμαστικής τοποθεσίας στα πλαίσια μιας ήδη υπάρχουσας δοκιμής, την στρατολόγηση και τη συνεχόμενη εμπλοκή συμμετεχόντων στη δοκιμή και τέλος την εκκίνηση μιας εξολοκλήρου νέας δοκιμής.

Ειδικότερα, η σκοπιμότητα εκκίνησης μιας νέας μελέτης θα πρέπει να εκτιμάται λαμβάνοντας υπόψη την αξιολόγηση κινδύνου-ωφέλειας των συμμετεχόντων. Αναφορικά με έρευνες που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη προτείνονται αλλαγές προς όφελος κυρίως των συμμετεχόντων, όπως είναι η αντικατάσταση, αναβολή ή και ακύρωση φυσικών επισκέψεων και ο περιορισμός τους στις απολύτως απαραίτητες, η προσωρινή παύση κάποιων ή όλων των δοκιμών ή η παύση/καθυστέρηση της στρατολόγησης νέων συμμετεχόντων. Κάθε σχετική αλλαγή τονίζεται ότι θα πρέπει να δηλώνεται στους αρμόδιους φορείς και να λαμβάνει υπόψη της τη συνολική ευημερία και προώθηση των βέλτιστων συμφερόντων των συμμετεχόντων.

Επιπρόσθετα, παρά την ιδιομορφία της κατάστασης και τις συνακόλουθες αναμενόμενες προεκτάσεις της προτείνεται η όσο το δυνατόν πιο συνεπής τήρηση του προσδοκώμενου πρωτοκόλλου, καθώς και η

Μεταμοσχεύσεις: Online άσκηση συμπλήρωσης κενών

Μεταμοσχεύσεις: Online άσκηση συμπλήρωσης κενών

Οι δυο άγιοι ιατροί Κοσμά και Δαμιανός
μεταμοσχεύουν το πόδι ενός νεκρού
μαύρου Αιθίοπα στη θέση
του άρρωστου ποδιού ενός λευκού

 

Η παρούσα άσκηση αποτελεί οργανικό τμήμα του διαδικτυακού μας μαθήματος: «Μεταμοσχεύσεις Βιοηθική και Θεολογική προσέγγιση» και έχει ως στόχο την περαιτέρω εμπέδωση και ανατροφοδότηση του εν λόγω μαθήματος. Επίσης, επισημαίνουμε ότι αυτή δημιουργήθηκε με βάση το υλικό του προαναφερθέντος μαθήματος και κυρίως την αρχική μας παρουσίαση. Ως εκ τούτου, προτείνουμε πριν απαντήσετε στην παρούσα άσκηση να μελετήσετε προσεκτικά το υλικό του μαθήματος. 



Μεταμοσχεύσεις Βιοηθική και Θεολογική προσέγγιση - Online άσκηση «συμπλήρωσης κενών» 

Συμπληρώστε όλα τα κενά και έπειτα και κάντε κλικ στο "Έλεγχος" - “check” για να ελέγξετε την ορθότητα των απαντήσεών σας. Αν δυσκολεύεστε, μπορείτε να κάνετε κλικ στο "Hint" για να σας αποκαλυφθεί ένα γράμμα. Μπορείτε επίσης να κάνετε κλικ στο κουμπί "[?]" για να λάβετε μια επιπλέον ένδειξη - βοήθεια.

Σημειώστε όμως ότι θα χάσετε πόντους αν ζητήσετε συμβουλές ή ενδείξεις! 

Ένας ευκολότερος τρόπος….  

Αν δυσκολεύεστε να βρείτε κάποιες από τις λέξεις, σας δίνουμε τη δυνατότητα να δείτε τις λέξεις και έπειτα απλά να τις τοποθετήσετε στη σωστή θέση. Για να δείτε τις λέξεις απλά επιλέξτε και μετακινήστε τον δείκτη του ποντικιού πάνω στην περιοχή του μαυρισμένου κειμένου. Θα προτείναμε όμως πρώτα να προσπαθήσετε με τον κανονικό τρόπο και μόνον εφόσον έχετε χρησιμοποιήσει τις βοήθειες που σας δίνονται (Hint και [?]) και εξακολουθείτε να αντιμετωπίζετε πραγματική δυσκολία να χρησιμοποιήσετε την παρούσα επιλογή.

θεραπεία, καθιερωθεί, ζωντανό, λήπτη, μοσχευμάτων, εγκληματικής, θανατικών,  εξαγωγείς, τουρισμός, εξωτερικό 

Ανοίγει η πόρτα για την επέκταση του υποβοηθούμενου θανάτου στον Καναδά

Ανοίγει η πόρτα για την επέκταση

του υποβοηθούμενου θανάτου στον Καναδά

Η καναδική κυβέρνηση έχει υποβάλει νομοσχέδιο για τη χορήγηση ιατρικού βοηθού θανάτου σε μη-τελικού σταδίου ασθενείς. Το νομοσχέδιο ανοίγει την πόρτα στους Kαναδούς με εκφυλιστικές ασθένειες όπως η εγκεφαλική παράλυση επιτρέποντάς τους να αναζητήσουν ιατρικά υποβοηθούμενο θάνατο.

Η υπουργός Υγείας Patty Hajdu δήλωσε ότι η πρόταση θα προστατεύσει τους ευάλωτους ανθρώπους, ενώ παράλληλα θα δίνει αυτονομία στους Καναδούς. Εισήχθη στο κοινοβούλιο πριν μερικές εβδομάδες και έχει διακομματική στήριξη.

Η νομοθεσία επισπεύσθηκε από μια απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου του Κεμπέκ το 2019, η οποία αφαίρεσε την προϋπόθεση να αποδεικνύεται ότι ο φυσικός θάνατος θα ήταν "εύλογα προβλέψιμος" προκειμένου να τερματιστεί η ζωή. Η δικαστής Christine Baudouin δήλωσε ότι η απαίτηση του νομοσχεδίου παραβίαζε «τη ζωή, την ελευθερία και την ασφάλεια του ατόμου» και επομένως ήταν αντισυνταγματική.

Οι ενάγοντες Nicole Gladu, 74 ετών, και Jean Truchon, 51 ετών, της υπόθεσης το περασμένο Φθινόπωρο, είχαν εκφυλιστικές ασθένειες που είχαν επιδεινωθεί με αποτέλεσμα να έχουν χάσει όλη την αυτονομία τους. Έζησαν επίπονη και ανεπανόρθωτη ταλαιπωρία, υποστήριξε ο δικηγόρος τους Jean-Pierre Ménard. Ο κ. Truchon είχε εγκεφαλική παράλυση και η κ. Gladu είχε σύνδρομο μετά από πολιομυελίτιδα και οι δύο ήθελαν ιατρική βοήθεια για να τερματίσουν τη ζωή τους.

Ωστόσο, υποστηρικτές για άτομα με αναπηρίες, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Καναδών με Αναπηρίες, δήλωσαν ότι η απόφαση του δικαστηρίου έστειλε το μήνυμα ότι «η αναπηρία είναι μοίρα χειρότερη από το θάνατο». Κάλεσαν την κυβέρνηση να ασκήσει έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου

Μάρκος Βαμβακάρης: όλα μου τα τραγούδια είναι Βυζαντινά – Ηχητικό ντοκουμέντο

Μάρκος Βαμβακάρης
όλα μου τα τραγούδια είναι Βυζαντινά

Στο βίντεο παρουσιάζουμε ένα μικρό απόσπασμα - ντοκουμέντο από μια συνέντευξη του πατριάρχη των ρεμπετών Μάρκου Βαμβακάρη.  Από τα λεγόμενα του Βαμβακάρη διαπιστώνουμε την άρρηκτη σχέση της βυζαντινής μουσικής με τα ρεμπέτικα τραγούδια. Στο ηχητικό ντοκουμέντο ακούμε τον ίδιο τον Βαμβακάρη να υποστηρίζει ότι οι δρόμοι και οι μουσικές των ρεμπέτικων τραγουδιών προέρχονται από το Βυζάντιο και εξ αυτού του λόγου δεν πρέπει να χαθούνε ποτέ.  

Η ακριβής απομαγνητοφωνημένη συνομιλία είναι:  

Μάρκος Βαμβακάρης: Αυτά τα τραγούδια δεν πρέπει να χάνονται ποτές, πρέπει να υπάρχουνε, να λέγονται, να θυμούνται πολλοί, γιατί είναι βυζαντινά, οι δρόμοι τους οι μουσικές τους, όλα είναι βυζαντινά τα δικά μου τραγούδια. 
Δημοσιογράφος: Τι σημαίνει αυτό; 

Μεταμοσχεύσεις: Online ερωτήσεις αντιστοίχησης ή σύζευξης

Μεταμοσχεύσεις

Online ερωτήσεις αντιστοίχησης ή σύζευξης

Η παρούσα άσκηση αποτελεί οργανικό τμήμα του διαδικτυακού μας μαθήματος: «Μεταμοσχεύσεις Βιοηθική και Θεολογική προσέγγιση» και έχει ως στόχο την περαιτέρω εμπέδωση και ανατροφοδότηση του εν λόγω μαθήματος. Επίσης, επισημαίνουμε ότι αυτή δημιουργήθηκε με βάση το υλικό του προαναφερθέντος μαθήματος και κυρίως την αρχική παρουσίαση. Ως εκ τούτου, προτείνουμε πριν απαντήσετε στην παρούσα άσκηση να μελετήσετε προσεκτικά το υλικό του μαθήματος.

Μεταμοσχεύσεις Βιοηθική και Θεολογική προσέγγιση - Online ερωτήσεις αντιστοίχησης ή σύζευξης

Ταίριαξε τα στοιχεία της δεξιάς στήλης με τα στοιχεία της αριστερής στήλης. Τέλος κάντε κλικ στο "Έλεγχος" - “check” για να ελέγξετε τις απαντήσεις σας.

Η Βυζαντινή Λογοτεχνία

Η Βυζαντινή Λογοτεχνία

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία θεωρείται ότι αρχίζει με την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης, το 324 μ.Χ., και παύει να υπάρχει το 1453, όταν οι Οθωμανοί Τούρκοι κατέλαβαν την Πόλη. Πρόκειται οπωσδήποτε για μια πολυεθνική αυτοκρατορία με κυρίαρχο το ελληνικό στοιχείο. Στο ίδιο χρονικό πλαίσιο τοποθετείται και η βυζαντινή λογοτεχνία, στην οποία συμβατικά περιλαμβάνονται τα λογοτεχνικά δημιουργήματα μόνο στην ελληνική γλώσσα που γράφτηκαν από τον 4ο έως και το 15ο αιώνα.
Όπως το Βυζάντιο προβάλλει ως όψιμο στάδιο της Ύστερης Αρχαιότητας χωρίς ορατά τα σημεία τομής από αυτήν, κατά τον ίδιο τρόπο και η λογοτεχνία του συνέχισε να ακολουθεί και να καλλιεργεί αδιάλειπτα τα λογοτεχνικά είδη και τα πρότυπα της Αρχαιότητας, ενώ παράλληλα δημιούργησε καινούργια, που εξέφραζαν και υπηρετούσαν τις νέες πνευματικές ανάγκες. Η αγιολογία και η υμνογραφία, για παράδειγμα, είναι δύο νέα είδη που γνώρισαν μεγάλη άνθηση στο Βυζάντιο, δημιουργήματα της εξάπλωσης του χριστιανισμού και των λατρευτικών αναγκών της νέας θρησκείας. Η ιστοριογραφία, η ρητορική, η επιστολογραφία, η κοσμική ποίηση, που επίσης καλλιεργήθηκαν συστηματικά και αδιάκοπα, στηρίχτηκαν σε κλασικά πρότυπα. Αν όμως ο σύγχρονος αναγνώστης θεωρεί ύψιστη αρετή ενός λογοτεχνικού έργου την πρωτοτυπία, οι βυζαντινοί συγγραφείς αντίθετα δεν επιδίωκαν να δείξουν την προσωπική τους επινοητικότητα, αλλά να ακολουθήσουν όσο το δυνατόν πιο πιστά ένα δεδομένο πρότυπο και τους κανόνες του λογοτεχνικού είδους.

Παραδοσιακά η βυζαντινή λογοτεχνία, με κριτήριο τη γλώσσα στην οποία είναι γραμμένα τα κείμενα, διακρίνεται σε λόγια και δημώδη. Το πρόβλημα της διγλωσσίας ανάγεται στην Ύστερη Αρχαιότητα, όταν

Η πρώτη ανάσταση και το Πάσχα των Ελλήνων

Δυο κομμάτια από τον δίσκο "Ηλιοσκόπιο" (1973) του Σταύρου Κουγιουμτζή.

Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής

Ποίηση: Γιώργος Θέμελης

Προσαρμογή στίχων: Σταύρος Κουγιουμτζής

Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας

Στίχοι: 

Η πρώτη ανάσταση

Η άνοιξη

το πέλαγος

ο Επιτάφιος

το πρώτο χελιδόνι

ο ήλιος και η θάλασσα

Η άνοιξη

το πέλαγος

η πρώτη

Το  Πάσχα των Ελλήνων

Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα

Πάσχα της αγάπης Πάσχα

«Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι»

του Ανδρέα Θεοδώρου, τ. Καθηγητή Πανεπιστημίου

Από τα πολλά που έχει η λατρεύουσα ορθόδοξη ψυχή, επιλέγουμε και σχολιάζουμε στη συνέχεια μια πανηγυρική σταυροαναστάσιμη ανύμνηση, η οποία απαγγέλλεται σεμνόπρεπα στον Όρθρο της Κυριακής μετά το πέρας του εωθινού Ευαγγελίου: «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν σου Χριστέ προσκυνούμεν, και την Αγίαν σου Ανάστασιν, υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν Ανάστασιν·ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν».

Μιας και είδαμε την Ανάστασιν του Χριστού, ας προσκυνήσουμε με ευλάβεια τον άγιο Κύριο Ιησούν, που είναι ο μόνος αναμάρτητος. Το σταυρικό πάθος σου Χριστέ προσκυνούμε και την εκ νεκρών σου ανάσταση υμνούμε και δοξάζουμε· διότι συ είσαι ο Θεός μας, εκτός από εσένα δεν γνωρίζουμε άλλο (Θεό), το όνομά σου το άγιο ομολογούμε και επικαλούμαστε. Ελάτε όλοι οι πιστοί να προσκυνήσουμε ευλαβικά την αγία Ανάσταση του Χριστού· γιατί, να, με το σταυρικό πάθος του έγινε αιτία μεγάλης χαράς σε όλο τον κόσμο. Παντοτινά ευλογώντας τον Κύριο υμνούμε την ένδοξη Ανάστασή Του· διότι υπομείνας για χάρη μας το σταυρικό μαρτύριο, με το θάνατό του κατέστρεψε το θάνατο.

«Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι»,

Η λειτουργική σύναξη, το εκκλησιαζόμενο σώμα του Χριστού, αξιώθηκε να δει την ανάσταση του Κυρίου. Αυτήν βλέπει κάθε Κυριακή στην ακολουθία του Όρθρου πριν από τη Θεία Λειτουργία και μετά την ανάγνωση του εωθινού Ευαγγελίου, που ως υπόθεσή του έχει το γεγονός της αναστάσεως του Σωτήρος. Δεν πρόκειται φυσικά για μια φυσιολογική όραση του υπερφυούς γεγονότος. Με τα φυσικά του μάτια κανένας αξιώθηκε να το δει. Ούτε οι ευσεβείς μυροφόρες που έσπευσαν πρωΐ στο σφραγισμένο μνημείο ούτε κανένας άλλος από τον κύκλο των μαθητών. Αυτοί μπόρεσαν να δούν σωματικά, τον αναστημένο Κύριο, να τον προσκυνήσουν και να συνομιλήσουν μαζί του, όχι όμως να δουν αισθητά το γεγονός της θείας του εγέρσεως. Ο μόνος μάρτυρας ήταν ασφαλώς το λειτουργικό πνεύμα του Θεού.

Η δική μας θέαση του θαύματος του Θεού είναι απόκρυφη και μυστική. Με τα σωματικά μάτια μας δεν βλέπουμε ούτε το γεγονός ούτε και τον αναστάντα Κύριο της δόξης. Τον βλέπουμε μόνο μυστικά με τα νοερά μάτια της ψυχής μας. Τον προσεγγίζουμε με την πίστη μας θεώμενοι τη λαμπρότητα της θεανθρωπίνης δόξας του. Κι αυτό έχει μεγάλη αξία στην εκτίμηση του Κυρίου μας. Όταν ο Θωμάς, ο δύσκολος μαθητής, νικημένος από την εξωτερική φυσική του αίσθηση, μπόρεσε να προσεγγίσει τον εγηγερμένο Διδάσκαλο, αυτός του δήλωσε: «ότι εώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιω. 20, 29).

Για μας η θέαση της Αναστάσεως είναι θέαση καρδιάς. Ο λόγος σ’ αυτήν έχει διπλωμένα τα φτερά του· είναι λίγος για την υπέρλογη θεία ανάβαση. Μόνο οι ταπεινές και πυρπολούμενες από αγάπη καρδιές, τα φτωχά πνεύματα του Θεού, μπορούν να χωρέσουν μέσα τους το άφθαρτο μυστήριο του Θεού, τον νικημένο και ολόφωτο τάφο, να δουν τον Κύριο ως νυμφίον εκ του μνημείου προερχόμενον, ν’ ανακραθούν με το άκτιστο φώς της αναστάσεως, να νοιώσουν τις ηδύτητες της θείας βασιλείας, να έχουν την αίσθηση ότι νίκησαν το θάνατο, και να πλημμυρίζουν από τη χαρά και την ελπίδα που χαρίζει στις άδολες ψυχές η αναστάσιμη δόξα του Θεού.

«Προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον, Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον».

Μετά τη μυστική θέαση της αναστάσεως και αφού, η ψυχή του γεμίσει από το άκτιστο φώς του Χριστού, το εκκλησίασμα, συνεπαρμένο από τη χάρη του λυτρωτικού θαύματος, νοιώθει βαθειά την ανάγκη να

Τάσος Λειβαδίτης, Ο αδελφός Ιησούς

Απαγγέλλει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. 

Πιστεύω στα δισταχτικά αδέξια βήματα των ταπεινών και στον Χριστό που διασχίζει την Ιστορία. 

Ευαγγελισμός 

Ήταν βέβαια πάντα λίγο παράξενος, έμενε στο διπλανό δωμάτιο, όμως εκείνη τη νύχτα βγήκε στο δρόμο κρατώντας μια λάμπα, «τι γυρεύεις;» του λέω, «τη Θεοτόκο» μού λέει – στην ακατάληπτη γλώσσα εκείνων που δίνουν νόημα σε μια εποχή. 

Η γέννηση 

Έν’ άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ’δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό. «Είδες, μου λέει, γεννήθηκε η ευσπλαχνία». Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ, γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα ’χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό. 

Η ταφή 
Πέθανε ύστερα από λίγες μέρες. Τον θάψαμε στην άκρη ενός παλιού κοιμητηρίου, δυο άνθρωποι όλοι κι όλοι κι ένα περαστικό αδέσποτο σκυλί που είχε σταθεί και μας κοιτούσε. Έβρεχε. Έτσι, κάθε που βλέπω τώρα ένα σκυλί, ξέρω κατά πού πέφτει η Παράδεισος. 

Η ανάληψη 

Πέρασαν μήνες. Το δωμάτιο δίπλα έμενε άδειο. Ώσπου ήρθε ένας νέος ενοικιαστής. Δεν είχα δει ποτέ το

Η σημασιολογία της εικόνας της Σταύρωσης του Χριστού

Η εικόνα της Σταύρωσης του Χριστού

Η Σταύρωση ως θανατική καταδίκη, ήταν πανάρχαιο γεγονός, γνωστό σε όλους τους λαούς. Ήταν η πλέον ατιμωτική ποινή. Στο κείμενο ακολουθεί η ανάλυση της βυζαντινής τέχνης της αγιογραφίας στην εικόνα της Σταύρωσης του Χριστού.

Ερμηνεία και ανάλυση της εικόνας της Σταύρωσης

Του Παν. Α. Ανδριόπουλου, Θεολόγου

Στο βάθος της εικόνας της σταύρωσης φαίνεται το τείχος της Ιερουσαλήμ, γιατί ο Χριστός “έξω της πύλης έπαθε” (Εβρ. ιγ΄ 12). Στο κέντρο της σύνθεσης ο Χριστός γυμνός πάνω στο Σταυρό, φέρει μόνο “περίζωμα περί την όσφυν”, δηλ. ένα άσπρο, συνήθως, πανί τυλιγμένο στη μέση Του. Νεκρός, με κλειστούς οφθαλμούς και γυρτό ελαφρά το κεφάλι προς τα δεξιά.

Από τους αγιογράφους υπερτονίζεται το σώμα Του εντελώς σκελετωμένο από την κακοπάθεια, με τα χέρια απλωμένα και με ανοικτές τις παλάμες, “ως να προσεύχεται … και ωσάν να ανοίγη τας αγκάλας του προς όλους τους ανθρώπους” (Φ. Κόντογλου, Έκφρασις, τ.Α΄, σ.174). “Οι δε πόδες σμικτοί, με τα γόνατα ολίγον διπλωμένα, πατούν επάνω εις εν σανίδιον ως υποπόδιον … Κάποιοι σημερινοί αγιογράφοι ζωγραφίζουν τους άχραντους πόδας του Κυρίου τον ένα επί του άλλου, καρφωμένους με εν και μόνον καρφίον, και τούτο το πράττουν κακώς, κατά μιμησιν κάποιων ζωγράφων της Δύσεως” (Φ. Κόντογλου, οπ.π., σ.174). Από τα χέρια και τα πόδια του Χριστού τρέχουν αίματα, ενώ από την λογχισμένη πλευρά Του αίμα και ύδωρ.

Η εντύπωση που δίνει ο Χριστός στην βυζαντινή τέχνη, δεν είναι ότι πέθανε, αλλά ότι κοιμάται.

(“Εξηγέρθη ως ο υπνών Κύριος” – Κοινωνικό Μ. Σαββάτου).

Η Θεοτόκος

Στα δεξιά του Χριστού στέκεται η Παναγία όρθια ατενίζοντας τον Υιόν της. Με το αριστερό χέρι στο μάγουλό της φαίνεται να συγκρατεί την εκδήλωση του πόνου που την κυριεύει, ενώ το δεξιό χέρι είναι ανοικτό σε σχήμα ικεσίας. Η μορφή της Παναγίας στην βυζαντινή τέχνη, αποπνέει βαθιά πνευματικότητα.

«Πάτμος, το ιερό νησί» - Ντοκιμαντέρ

Πάτμος, το ιερό νησί

Η Πάτμος,[1]  το ιερό νησί της Αποκάλυψης, αποτελεί έναν μοναδικό  μέρος όπου συνδυάζεται ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας και η φυσική ομορφιά με τον μυστικισμό και την κατάνυξη. Η Πάτμος είναι  ένα νησί του Αιγαίου Πελάγους υπαγόμενο, κατά τους αρχαίους Έλληνες, στις Νότιες Σποράδες, κατά δε τη σύγχρονη πολιτική διαίρεση της χώρας στα Δωδεκάνησα.

Αποκαλείται ιερό νησί, γιατί πάνω σε αυτό έζησε εξόριστος  ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού,   ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος,  όπου και συνέγραψε το ιερό βιβλίο της Αποκάλυψης. Αργότερα ο  Όσιος Χριστόδουλος ίδρυσε την Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου η οποία έκτοτε  αποτέλεσε ένα σημαντικό μοναστικό κέντρο και έναν από τους σημαντικότερους θρησκευτικούς προορισμούς παγκοσμίως.

Το  βίντεο που παρουσιάζουμε,[2] είναι το δεύτερο επεισόδιο της σειράς των  Ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ2 «Φωτεινά Μονοπάτια», με τίτλο: «Πάτμος, το ιερό νησί».  Οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ προσπαθούν να  μας γνωρίσουν την ιστορία της Ιεράς Μόνης του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου η οποία  δημιουργήθηκε περίπου πριν από 900 χρόνια και συνεχίζει αδιάκοπα  ακόμα μέχρι και σήμερα  να είναι  ένας ισχυρός θεματοφύλακας της χριστιανικής παράδοσης,  αλλά  και των πολιτιστικών θησαυρών της Ορθοδοξίας.   Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ  τονίζουν ότι η φήμη της Πάτμου  εκπηγάζει από τον μυστικό ιερό απόηχο που αναβλύζει από το ιερό Σπήλαιο της Αποκάλυψης, συμπληρώνοντας

Το ρεμπέτικο συναντά τα Πάθη της Μεγάλης Εβδομάδας

Latinitas Nostra | «...αφού σε λίγο θα πλαγιάζω μες στο χώμα...»

Latinitas Nostra | «...αφού σε λίγο θα πλαγιάζω μες στο χώμα...», στη Στέγη from Onassis Stegi on Vimeo.

(Η παράστασή δόθηκε τον Απρίλιο του 2015  στη Μουσική στη Στέγη)

Της Χρύσας Στρογγύλη

Ποιος θα το φανταζόταν ότι το χάσμα ανάμεσα στην αυλική μουσική της εποχής του Λουδοβίκου του 14ου και σε ένα ρεμπέτικο τραγούδι θα μπορούσε να γεφυρωθεί με έναν τόσο αριστοτεχνικό τρόπο; Πόσο πιθανό είναι να δει κανείς στο πρόγραμμα μιας και μόνο συναυλίας, μπαρόκ όργανα (μπαρόκ βιολοντσέλο, βιολόνε, μπαρόκ βιόλα, θεόρβη, τσέμπαλο, εκκλησιαστικό όργανο) να συνυπάρχουν με παραδοσιακά όργανα (κανονάκι, μπουζούκι, παραδοσιακό βιολί και γυαϊλί ταμπούρ); Ένα χρόνο μετά την παράσταση Ένας Άγγλος ταξιδευτής στο Λεβάντε, οι Latinitas Nostra, πιστοί στην αγάπη τους για τη μπαρόκ μουσική, διεισδύουν στα άδυτά της προσπαθώντας να εντοπίσουν κοινούς ήχους ή κοινά στοιχεία με άλλες μουσικές παραδόσεις. Από ό,τι φαίνεται το καταφέρνουν περίφημα, μιας και το κοινό ανταποκρίνεται στα καλέσματά τους και πιστεύει στο έργο τους.

Latinitas Nostra | «...αφού σε λίγο θα πλαγιάζω μες στο χώμα...», στη Στέγη from Onassis Stegi on Vimeo.

Ακούγοντας τη συναυλία που φέρει ως υπότιτλο ένα στίχο από τα απομνημονεύματα του Ιώβ («αφού σε λίγο θα πλαγιάζω μες στο χώμα…») αντιλαμβάνεται κανείς ότι στη μουσική των λαών και των εποχών δεν υπάρχουν στεγανά. Πρόκειται για ανθρώπινα δημιουργήματα που έτυχε να προκύψουν σε διαφορετικές εποχές. Ποια εποχή δεν έχει πόνο, απώλεια, θρήνο; Η διαφορά ίσως είναι ότι στη γαλλική μπαρόκ μουσική η έκφραση των παθών γίνεται μέσα από έναν αριστοκρατικό αλαζονικό τρόπο, ενώ στο ρεμπέτικο μέσα από έναν λαϊκό και λιγότερο αυστηρό.

Από τις Βερσαλλίες στην Πόλη

Οι Latinitas Nostra κατάφεραν να δώσουν μια ιδιαίτερα πειστική εξήγηση στο πώς συνδυάζεται η μπαρόκ μουσική με τους ανατολίτικους αμανέδες και το ρεμπέτικο, ως διαδοχή κομματιών που γράφτηκαν σε χρονική απόσταση δύο αιώνων αλλά συνδέονταν μεταξύ τους αβίαστα.

Οι Latinitas Nostra κατάφεραν να δώσουν μια ιδιαίτερα πειστική εξήγηση στο πώς συνδυάζεται η μπαρόκ μουσική με τους ανατολίτικους αμανέδες και το ρεμπέτικο, ως διαδοχή κομματιών που γράφτηκαν σε χρονική απόσταση δύο αιώνων περίπου αλλά συνδέονταν μεταξύ τους εντελώς αβίαστα. Μάλιστα, στο πρόγραμμα της ίδιας συναυλίας… δεν  υπήρχε πρόγραμμα, παρά μόνο τα ονόματα των συνθετών. Παρά την εύλογη έκπληξη της αρχής, η εξήγηση προέκυψε στην πορεία της συναυλίας η οποία κύλησε από την αρχή έως το τέλος χωρίς διάλειμμα, χωρίς ενδιάμεσα χειροκροτήματα και χωρίς κενά.

Η «ψυχή» του μουσικού συνόλου, ο τσεμπαλίστας Μάρκελλος Χρυσικόπουλος, έδωσε πνοή στο εγχείρημά του διευθύνοντας και παίζοντας ταυτόχρονα, είτε το τσέμπαλο είτε το εκκλησιαστικό όργανο. Το μαύρο φόντο της σκηνής και οι υποτονικοί προβολείς που αχνοφώτιζαν τα πρόσωπα των εκτελεστών δημιουργούσαν ατμόσφαιρα κατάνυξης, ενώ ιδιαίτερα ταιριαστό ήταν και το στήσιμο των οργάνων πάνω στη σκηνή: σε σχήμα Π πάνω σε βάθρο ήταν τοποθετημένα από τα αριστερά τα παραδοσιακά όργανα, από τη δεξιά τα μπαρόκ, στην πάνω μεριά οι τρεις τραγουδίστριες και στο κέντρο, κάτω από το βάθρο, το τσέμπαλο και το εκκλησιαστικό όργανο.

Η συναυλία ξεκίνησε με ένα απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του Σκότους όπου περιγράφεται η οδύνη της Παναγίας για τον θάνατο του Θεανθρώπου. Η εκφραστική φωνή της Θεοδώρας Μπάκα αποτύπωσε εντυπωσιακά το θρήνο και συνοδεύτηκε από το μπαρόκ βιολοντσέλο του Ιάσωνα Ιωάννου, τη μπάσο βιόλα του Ανδρέα Λινού, το βιολόνε του Δημήτρη Τίγκα και τη θεόρβη του Θοδωρή Κίτσου. Μέχρι αυτό το σημείο της συναυλίας, όλα έμοιαζαν προβλεπόμενα, μέχρι που η σοπράνο άρχισε να τραγουδάει το «Αμήν». Σε αυτό το σημείο, μπήκε ο Ευγένιος Βούλγαρης με το γυαϊλί ταμπούρ, ένα πολίτικο όργανο που δεν συναντάμε συχνά και το οποίο ο εξαιρετικός καλλιτέχνης κατάφερε να μετατρέψει σταδιακά το θρησκευτικό «Αμήν» σε «Αμάν» (αμανέ). Η Θεοδώρα Μπάκα έδωσε τη σκυτάλη στην Αυγερινή Γάτση, που ερμήνευσε τα περισσότερα παραδοσιακά τραγούδια της συναυλίας με την κρυστάλλινη, δωρική, ρεμπέτικη φωνή της. Τη συνόδευσαν το παραδοσιακό βιολί του Μιχάλη Κουλουμή, το κανονάκι του Βασίλη Ζιγκερίδη, το ούτι του Θύμιου Ατζακά και φυσικά το γυαϊλί ταμπούρ του Ευγένιου Βούλγαρη. Μάλιστα, εκτός από τις ηχοχρωματικές ομοιότητες, υπήρχαν ομοιότητες και στα κείμενα τόσο των μπαρόκ έργων όσο και των ρεμπέτικων, τα οποία μιλούσαν για δυστυχία, πόνο, απώλεια, απογοήτευση. Εκτός από τη Θεοδώρα Μπάκα και την Αυγερινή Γάτση, εντυπωσίασε με τη γλυκιά λυρική φωνή της και η Έλενα Κρασάκη, ενώ το ντουέτο των δύο σοπράνο που ακούστηκε λίγο αργότερα ήταν από πιο όμορφες στιγμές της συναυλίας.

Με μια μουσική μονομαχία ανάμεσα σε δυο εποχές, οι Latinitas Nostra αιφνιδίασαν με τη σύμπραξη μπουζουκιού και μπαρόκ οργάνων. Όσο αδιανόητο κι αν ακούγεται αυτό, έδεσε απόλυτα αρμονικά το ταξίμι του μπουζουκιού με το μπάσο κοντίνουο του βιολόνε, της βιόλας ντα γκάμπα και της θεόρβης. Σε πολλά σημεία συνέπραξαν τα δυο σύνολα, το μπαρόκ και το παραδοσιακό, με αποκορύφωμα έναν έντονο μουσικό διάλογο που παρέπεμπε πράγματι σε μουσική μονομαχία κι έδινε την ψευδαίσθηση της ταυτοχρονίας. Τα μπαρόκ όργανα δεν ήταν τίποτε άλλο από τα παραδοσιακά και ιδιαίτερα δημοφιλή και φιλολαϊκά όργανα της εποχής του 17ου αιώναμ ενώ το κανονάκι, το ούτι, το βιολί και το γυαϊλί ταμπούρ είναι τα παραδοσιακά όργανα της ρεμπέτικης και λαϊκής μουσικής του 19ο αιώνα στην Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Άρα, ταξικά τουλάχιστον, τα δύο σύνολα δεν διαφέρουν και πολύ και συμπράττουν με έναν τρόπο ιδιαίτερα ταιριαστό, ασυνήθιστο ίσως, αλλά καθόλου εξεζητημένο.

Σπάνια μουσική γέφυρα

Αναζητώντας το βαθύτερο νόημα της προσπάθειας ν’ αναδειχθούν οι «υπόγειες» διασυνδέσεις της μπαρόκ μουσικής και του ρεμπέτικου, αναλογίζεται κανείς την οικουμενικότητα της μουσικής, τον πανανθρώπινο χαρακτήρα της, τις άμεσες ή έμμεσες επιρροές στη διαμόρφωση της μουσικής δημιουργίας των λαών και την αδιαμφισβήτητη δύναμή της στο να ενώνει παραδόσεις, συνήθειες, ήθη. Στη συζήτηση που ακολούθησε έπειτα από τη συναυλία οι καλλιτέχνες μίλησαν για το «φλερτ» που αναπτύχθηκε ανάμεσα στο γυαϊλί ταμπούρ και τη βιόλα ντα γκάμπα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μουσικών συναντήσεων στον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου. Οι μουσικοί της παραδοσιακής και της κλασικής μουσικής, πάνω στους αυθόρμητους πειραματισμούς τους, ανακάλυψαν ότι μπορεί μεν τα όργανα να διαφέρουν ή να ανήκουν σε διαφορετικές εποχές, όμως τα χαρακτηρίζει μια αισθητική συνάφεια που δεν περνά απαρατήρητη. Η περιέργειά τους να δοκιμάσουν συνδυασμούς ηχοχρωμάτων, οι πειραματισμοί τους μέσα από την

Η Μεγάλη Εβδομάδα: ήθη, έθιμα και παραβολές – Βίντεο

Το βίντεο πραγματοποιεί μια σύντομη αναδρομή στα διαδραματιζόμενα γεγονότα  της Μεγάλης Εβδομάδας, προσεγγίζοντας παράλληλα τα ήθη και τα έθιμα αυτών των ημερών.

Εξομολόγηση - εξομολόγος - εξομολογούμενος

Εξομολόγηση - εξομολόγος - εξομολογούμενος

ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Εξομολόγηση - εξομολόγος - εξομολογούμενος

 

       Η εξομολόγηση είναι θεοπαράδοτη εντολή και αποτελεί ένα των μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Η εξομολόγηση δεν είναι μία τυπική, από συνήθεια «για το καλό» και λόγω των επικείμενων εορτών, βεβιασμένη και πρόχειρη πράξη από ένα και μόνο καθήκον ή υποχρέωση και προς ψυχολογική εκτόνωση. Η εξομολόγηση θα πρέπει νάναι συνδυασμένη πάντοτε με τη μετάνοια. Μας έλεγε Αγιορείτης Γέροντας: Πολλοί εξομολογούνται, λίγοι μετανοούν! (Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης).
       Η μετάνοια είναι μία ελεύθερη, καλλιεργημένη, εσωτερική διεργασία επιμελημένη, συντριβής και λύπης, για την απομάκρυνση από τον Θεό διά της αμαρτίας. Η μετάνοια η αληθινή δεν συνδυάζεται με την αφόρητη θλίψη, την υπερβολική στενοχώρια και τις αδυσώπητες ενοχές. Τότε δεν είναι μάλλον ειλικρινής μετάνοια, αλλά κρυφός εγωισμός, στραπατσάρισμα του «εγώ», θυμός με τον εαυτό μας, που εκδικείται γιατί εκτίθεται και ντροπιάζεται και δεν ανέχεται κάτι τέτοιο. Μετάνοια σημαίνει αλλαγή νου, νοοτροπίας, μεταβολισμός, εγκεντρισμός χρηστοήθειας, μίσος της αμαρτίας. Μετάνοια ακόμη σημαίνει αγάπη της αρετής, καλοκαγαθία, επιθυμία, προθυμία και διάθεση σφοδρή επανασυνδέσεως με τον Χριστό διά της Χάριτος του πανσθενουργού Αγίου Πνεύματος. Η μετάνοια ξεκινά από τα βάθη της καρδιάς, ολοκληρώνεται όμως απαραίτητα στο μυστήριο της θείας και ιεράς εξομολογήσεως.
       Ο εξομολογούμενος εξομολογείται ειλικρινά και ταπεινά ενώπιον του εξομολόγου, ως εν προσώπω του Χριστού. Κανένας επιστήμονας, ψυχολόγος, ψυχαναλυτής, ψυχίατρος, κοινωνιολόγος, φιλόσοφος, θεολόγος δεν μπορεί ν' αντικαταστήσει τον εξομολόγο. Καμία εικόνα, έστω και η πιο θαυματουργή, δεν μπορεί να δώσει αυτό που δίνει το πετραχήλι του εξομολόγου, την άφεση των αμαρτιών. Ο εξομολόγος αναλαμβάνει τον εξομολογούμενο, τον υιοθετεί και τον αναγεννά πνευματικά, γι' αυτό και ονομάζεται πνευματικός πατέρας. Η πνευματική πατρότητα κανονικά είναι ισόβια, ιερή και δυνατή, δυνατότερη και συγγενικού δεσμού. Ο πνευματικός τοκετός είναι οδυνηρός. Ο εξομολόγος με φόβο Θεού «ως λόγον